หลิวเฉิงหยินรู้ดีว่าตระกูลหลิวนั้นอ่อนแอที่สุดในบรรดาคนทั้งสามตระกูล จากสถานการณ์ที่ดูเหมือนจะยุ่งเหยิงในตอนนี้ เขาเล็งเห็นว่า ทั้งสามตระกูลอาจจะลงเอยด้วยการสู้รบปรบมือกัน และอีกอย่าง มันอาจจะไม่มีกระแสแร่อยู่ด้านในนั้นจริงก็เป็นได้
“ได้เลย ฉันเห็นด้วย!” ซ่งจู่เต๋อพยักหน้าเพราะเข้ารู้สึกไม่ต่างกัน
เมื่อได้เห็นท่าทีของทุกคน เถ้าแก่เฟิงก็ทำได้แค่เพียงเล่นไปตามเกมส์เท่านั้น “งั้นก็ได้ พวกเรามาช่วยกันขุดหลุมนี้ด้วยกัน!”
หลังจากพูดจบ เขาก็หันไปหาลูกน้องและออกคำสั่ง “ไปเอาระเบิดมาระเบิดทางเข้านี้”
ขณะนั้น เฉินผิงกำลังยืนดูลาดเลาอยู่บนยอดเขา เมื่อได้ยินคำสั่งของเถ้าแกเฟิง เขาก็รีบปรี่เข้ามาพร้อมกับพูดว่า “คุณจะทำแบบนั้นไม่ได้นะ! ยอดเขาอาจจะทรุดตัวลงมาหากคุณระเบิดทางเข้าแบบนั้น!”
เขาสามารถเดาได้ว่าด้านใต้ของยอดเขานี้มีความกลวง การระเบิดที่รุนแรงจะทำให้ดินด้านในพลังทลาย และส่งผลให้ยอดเขาถล่มลงมา
เถ้าแก่เฟิงจ้องมองมาที่ชายหนุ่มก่อนจะตะคอกเสียงดัง “นายจะไปรู้เรื่องอะไร? พวกเราทำงานในเหมืองมานาน และเราก็ใช้วิธีนี้มาตลอด ถอยออกไปไกลๆ! ฉันจะกลับมาจัดการกับนายตอนที่เราลงเขาแล้ว!”
ไม่มีใครใส่ใจในคำพูดของเฉินผิงแม้แต่คนเดียว และในเวลาเพียงไม่นาน ระเบิดก็ถูกนำมาติดตั้งบริเวณนั้น
และอีกไม่กี่วินาทีต่อมา เสียงระเบิดก็ดังกึกก้องไปทั่วทั้งบริเวณ หลุมที่มีขนาดกว้างไม่ถึงเมตรตอนนี้ได้กลายเป็นหลุมขนาดมหึมา!
ด้านในของหลุมนั้นยังคงเต็มไปด้วยความมืดมิด แต่เสียงของหินที่กระทบกันยังคงดังกึกก้องไม่หยุด
“นั่นคงจะเป็นแค่เสียงก้อนกรวดที่ร่วงลงมาหลังจากการระเบิด รีบเข้าไปดูข้างในกันที่กว่า” เถ้าแก่เฟิงแนะนำ
ทันใดนั้นเอง แรงสั่นสะเทือนที่คล้ายกับแผ่นดินไหวก็เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องขณะที่พวกเขากำลังจะก้าวเข้าไปข้างใน มันทำให้ทุกคนรู้สึกตื่นตระหนกเป็นอย่างมากจนต้องถอยครูดออกมา
หลังจากนั้น ทุกคนก็สังเกตเห็นรอยแยกบนพื้นที่พวกเขายืนอยู่ มันไม่เพียงแค่แตกออกเรื่อยๆเท่านั้น แต่รอยแยกยังมีขนาดกว้างขึ้นอีกด้วย
“อ๊า!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...