หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4936

เฉินผิงโบกมือ ส่งสัญญาณบอกไป๋อี้ว่าไม่ต้องกังวล

เขาขยับไหล่เล็กน้อยและยิ้มกว้าง “งั้นก็ดี ฉันยังสนุกไม่พอเลย”

ใบหน้าของพยัคฆ์คลั่งซีด เส้นเลือดปูดขึ้นบนหน้าผากของเขา

เขาทุบโต๊ะตรงหน้าพร้อมคำรามและตะโกนว่า “ฆ่าไอ้เด็กอวดดีนั่นซะ!”

ยอดฝีมือคนแรกที่พุ่งไปข้างหน้าชกหมัดที่หนักเท่าค้อนปอนด์ มีรัศมีเบาบางพันรอบหมัดของเขา แสดงให้เห็นว่าเขาฝึกฝนร่างกายจนถึงขีดสุดแล้ว

เฉินผิงไม่หลบ เขาชกสวนกลับ หมัดของเขานั้นเล็กกระจ้อยร่อยเมื่อเทียบกับหมัดของคนอื่นๆ ทว่ายากจะหยุดได้

เปรี๊ยะ!

เสียงกระดูกหักดังก้องไปทั่วรังพยัคฆ์คลั่งอันเงียบสงบ

แขนของชายคนนั้นหักงออย่างผิดธรรมชาติ กระดูกสีขาวแทงทะลุผิวหนัง และเลือดก็สาดกระจายไปทั่ว

เขาส่งเสียงร้องออกมาและกระเด็นไปด้านหลัง กระแทกเข้ากับเสาต้นหนึ่งที่ขอบเวที เขาล้มลงพื้นและหมดสติ

ยอดฝีมือคนที่สองและสามโจมตีพร้อมกัน คนหนึ่งโจมตีด้วยหมัดที่หนักเท่าค้อนตีระฆัง ในขณะที่อีกคนเตะขาที่แข็งราวแส้เหล็กไปด้านหน้า