หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4935

หลังพอใจแล้ว เฉินผิงก็กระโจนลงมาจากร่างของพยัคฆ์ภูผา

พยัคฆ์ภูผาทั้งโกรธและอับอาย ส่งเสียงคำรามราวกับกระทิงคลั่ง

เขาชกหมัดใส่เฉินผิงด้วยพลังทั้งหมด แต่คราวนี้เฉินผิงไม่หลบ

เขายืนนิ่งและยื่นฝ่ามือออกไปรับหมัดที่พุ่งเข้ามา มือของทั้งสองปะทะกันอย่างรุนแรง

ทันใดนั้นแสงเจิดจ้าก็ปะทุ และคลื่นกระแทกทรงพลังก็แผ่กระจายออกมา ฝูงชนล้มลง ผู้คนต่างยกแขนขึ้นบังตา

เมื่อแสงจางลง ทุกคนก็ตะลึงเมื่อเห็นเฉินผิงจับหมัดขนาดยักษ์ของพยัคฆ์ภูผาไว้ในมือจนอีกฝ่ายขยับไม่ได้

“เป็นไปไม่ได้!”

ตาของพยัคฆ์คลั่งเบิกกว้างขณะที่เขากรีดร้องด้วยความเหลือเชื่อ

ความแข็งแกร่งของร่างกายของพยัคฆ์ภูผาเป็นที่เลื่องลือในตลาดมืด เขาบดขยี้คู่ต่อสู้ทุกคนด้วยพละกำลังมหาศาล ไม่เคยมีใครที่ปะทะกับเขาได้ตรงๆ

พยัคฆ์ภูผาออกแรงเกร็งกล้ามเนื้อทุกมัดในร่างกายจนเส้นเลือดปูด พยายามดิ้นหลุดจากมือของเฉินผิง

เฉินผิงตอบกลับด้วยเสียงหัวเราะเย็นชา ด้วยพละกำลังในข้อมือ เขาสามารถเปลี่ยนทิศทางหมัดของพยัคฆ์ภูผาได้ง่ายดาย

จากนั้นเขาก็เตะพยัคฆ์ภูผาเข้าที่หัวเข่า เกิดเสียงดังกรอบ ร่างสูงใหญ่ของพยัคฆ์ภูผาทรุดลงกับพื้นอย่างน่าตกตะลึง

เกิดความเงียบไปทั่ว ทุกคนอ้าปากค้างและพูดอะไรไม่ออก

ไม่มีใครเคยเห็นพละกำลังมหาศาลเช่นนี้มาก่อน เฉินผิงไม่ใช่แค่ยืนหยัดสู้กับพยัคฆ์ภูผาได้ เขายังชนะอีกด้วย

“ถึงตาผมแล้ว” เฉินผิงพูดเบาๆ

แม้จะเสียงเบา แต่เสียงของเขาก็ดังก้องในหูของทุกคนชัดเจน

พริบตานั้นเขาก็หายวับไป

วินาทีต่อมา พยัคฆ์ภูผาก็โดนชกเข้าที่ใบหน้าและกระเด็นออกไปนอกเวที กระแทกเข้ากับกำแพงเสียงดังโครม กำแพงหินตอนนี้มีรอยยุบรูปมนุษย์ขนาดใหญ่

“คนต่อไปคือใคร” เฉินผิงถามขณะที่กวาดสายตาไปทั่วฝูงชน “สิบคนพร้อมกันเลยก็ได้...”

เขาโบกมือ จากนั้นยอดฝีมือทั้งสิบคนของรังพยัคฆ์คลั่งก็กระโดดขึ้นเวที

เสียงฝีเท้าหนักแน่นของพวกเขาดังราวเสียงกลองรบ

พวกเขาล้อมรอบเฉินผิงด้วยค่ายกลรูปพัด ดวงตาเป็นประกายกระหายเลือด

เขาตื่นตระหนก เฉินผิงอาจจะแกร่งมากจนไม่น่าเชื่อ แต่เขาคงรับมือสัตว์ประหลาดเหล่านี้พร้อมกันสิบคนไม่ไหวแน่