หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4945

“เจ้าแมลงต่ำต้อย”

ทันทีที่นักรบในชุดเกราะพูดขึ้น หูของเฉินผิงก็สะท้านด้วยความเจ็บปวด และมิติรอบตัวเขาก็เริ่มแตกออกทีละน้อย

เสียงนั้นราวกับดังมาจากส่วนลึกของวงกตมาร พร้อมกับเสียงคร่ำครวญอันโศกเศร้าของวิญญาณนับไม่ถ้วน

ม่านตาของเฉินผิงหดตัว แรงกดดันจากการปรากฏตัวของเซียนพเนจรครอบงำเขา แทบจะบดขยี้เขาให้แหลก

แต่เขากัดฟัน ปล่อยให้เจตจำนงสังหารที่เขาเพิ่งดูดซับไว้พุ่งพล่านอย่างรุนแรง เปลวเพลิงสีแดงเข้มลุกขึ้นอีกครั้งบนกระบี่พิฆาตมังกร

“จังหวะนี้แหละ!”

เขาพุ่งไปข้างหน้าราวกับศรที่หลุดออกจากคันธนูพร้อมกับคำรามโกรธเกรี้ยว เล็งคมกระบี่ไปที่ช่องว่างตรงลำคอของนักรบในชุดเกราะ

ขวานขนาดยักษ์พุ่งเข้ามาด้วยพลังทำลายล้างมหาศาล เฉินผิงบิดตัวหลบได้อย่างหวุดหวิด สายลมจากขวานพัดผ่านไหล่เขาและฉีกชุดให้ขาดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

เขาใช้แรงเหวี่ยงกลางอากาศ เอี้ยวตัวแทงเข้าที่ข้อต่อเกราะ แต่เกราะเหล็กไหลเบี่ยงการโจมตี ทำให้ประกายไฟแตกกระจาย

นักรบสวมเกราะโต้กลับด้วยการฟันสวนกลับ เฉินผิงยกกระบี่ขึ้นป้องกัน แต่แรงกระแทกมหาศาลทำให้แขนของเขาชาจนต้องถอยหลังไปหลายสิบก้าว

ภายในตำหนักเจ้าเมือง บริวารนำข้อมูลของเฉินผิงมาให้