หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4955

ไป๋อี้ใจหายวูบหลังจากที่ได้ยินคำพูดของหนิวเหมิง เขาไม่เข้าใจว่าทำไมหนิวเหมิงถึงรู้ว่ามีคนอยู่ในวงกตมาร หรือว่าเฉินผิงจะก่อเรื่องวุ่นวายในวงกตมาร ทำให้เจ้าเมืองไม่พอใจจนต้องพาคนมาที่นี่

ไป๋อี้ที่ยืนอยู่ไม่ไกลตัวสั่นเล็กน้อย ถ้าหนิวเหมิงมาเพราะเฉินผิงจริงๆ ต่อให้เขารวมพลังกับเฉินผิงก็คงรับมือไม่ไหว

ผู้ดูแลหญิงพูดว่า “ท่านเจ้าเมือง คนที่เข้าทดสอบยังไม่ออกมาเลย”

“อ้อ!” หนิวเหมิงพยักหน้าก่อนจะพาคนของเขาไปพัก

เขากำลังรอให้เฉินผิงออกมา ในขณะที่ไป๋อี้ซึ่งตื่นตระหนกได้แต่ยืนเงียบๆ ที่ทางเข้า หวังว่าเฉินผิงจะออกมาไวๆ เขาต้องแอบพาเฉินผิงออกไปเพื่อเลี่ยงไม่ให้หนิวเหมิงสังเกตเห็น

ขณะที่ไป๋อี้รออย่างกระวนกระวาย เฉินผิงและชายคลั่งก็ปรากฏตัวขึ้น

ทั้งสองออกมาจากวงกตมารแล้วตรงไปยังทางเข้า

พอเห็นบันไดที่ดูเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุด ถ้าเขาต้องเดินลงบันไดนั้นเพื่อออกไปจากที่นี่ เฉินผิงก็รู้สึกเหมือนจะประสาทกิน

“เฉินผิง...”

เมื่อเห็นเฉินผิง ไป๋อี้ก็รีบเดินขึ้นไปทักทายเขา

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็ถามอย่างประหลาดใจ “พ่อตา ทำไมถึงยังไม่ไปล่ะ รอผมอยู่เหรอ”

“ข้ากลัวว่าเจ้าจะเป็นอะไรไป ก็เลยยังรออยู่ที่นี่” ไป๋อี้หันไปมองชายคลั่งที่ยืนอยู่ข้างๆ และถามว่า “แล้วเจ้าเป็นใคร”

เฉินผิงตอบเรียบๆ “คนของผมเอง ชายคลั่ง...”

“ชายคลั่ง?” ไป๋อี้ตกตะลึงและมองชายคลั่งอย่างเหลือเชื่อ “หรือว่าท่านคือชายคลั่งคนที่เข้าไปในวงกตมารเมื่อหลายร้อยปีก่อนและไม่เคยออกมา”

ชายคลั่งพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ผู้อาวุโส ไม่จำเป็นต้องสุภาพเช่นนั้น เฉินผิงเป็นท่านพี่ของข้า และในเมื่อท่านเป็นพ่อตาของเขา ข้าต่างหากที่ควรเรียกท่านด้วยความเคารพ”

“โอ้ ไม่... ชายคลั่ง ที่จริงแล้ว-”

“พ่อตา เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า” เฉินผิงถามด้วยความสับสน ทำไมถึงรีบร้อนจะไปทั้งที่ฉันเพิ่งออกมา

คิ้วของไป๋อี้ขมวดทันทีเมื่อเห็นอย่างนั้น แย่แล้ว... แบบนี้เราคงแอบออกไปไม่ได้แล้ว

อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นว่าหนิวเหมิงไม่ได้เดินเข้ามา ไป๋อี้จึงก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า “แม่นาง เราไม่ได้ขโมยอะไร เราแค่อยากออกไปให้เร็วที่สุดเพราะมีปัญหาบางอย่างที่บ้าน”

ขณะที่พูด ไป๋อี้ก็ล้วงเข้าไปในกระเป๋าและยื่นถุงใส่ของให้ผู้ดูแลหญิง

เมื่อเห็นอย่างนั้น ผู้ดูแลหญิงก็เบิกตากว้างทันทีและอุทาน “คิดจะทำอะไร นี่เจ้าติดสินบนข้าเหรอ ขอบอกไว้ก่อนว่าข้าซื่อตรงและมีความรับผิดชอบ ข้าจะไม่รับสินบนของเจ้า มานี่เดี๋ยวนี้ ข้าต้องตรวจสอบพวกเจ้าทุกคน พวกเจ้าต้องขโมยบางอย่างแน่ๆ”

“คุณว่าใครขโมยของ ที่แบบนี้มีอะไรให้ขโมยด้วยหรือไง”

เฉินผิงหงุดหงิดขณะมองผู้ดูแลหญิงคนนั้น เธอเป็นแค่คนขายตั๋วไม่ใช่เหรอ แต่กลับวางท่าอย่างกับตำรวจ! น่ารำคาญจริงๆ!

“หุบปากเน่าๆ ของเจ้าซะ กล้าดียังไงมากล่าวหาว่าท่านพี่ขโมยของ อยากตายมากหรือไง”

เมื่อเห็นอย่างนั้น ชายคลั่งก็ก้าวไปข้างหน้าและเริ่มตะโกนใส่ผู้ดูแลหญิง