หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4959

“ข้าว่าพวกมันกำลังตามหาแดนขุมทรัพย์ เมืองซือหนิวควบคุมที่แห่งนั้นมาโดยตลอด และเมืองเฟยหู่ไม่ยอมรับ” ไป๋อี้กล่าว

“แดนขุมทรัพย์?” เฉินผิงชะงัก สีหน้าเต็มไปด้วยความสับสน

“ท่านพี่ ไว้คุยกันทีหลัง เราต้องจัดการคนพวกนี้ก่อน”

พอพูดจบ หนิวเหมิงก็หายวับไปในพริบตา ตรงเข้าสู่สายลับจากเมืองเฟยหู่

เมื่อเห็นดังนั้น เฉินผิงจึงหันไปหาไป๋อี้และชายคลั่งแล้วพูดว่า “เราก็จะช่วยสู้ด้วย คงปล่อยให้พวกเขารับมือกันเองไม่ได้”

ว่าแล้วเฉินผิงก็รีบวิ่งไปทันทีพร้อมกับกระบี่พิฆาตมังกรในมือ

ตูม! ตูม! ตูม!

เฉินผิงลงมือ ฟาดฟันกระบี่ของเขาสามครั้งติดต่อกัน

ทันใดนั้น เขาก็พรากชีวิตสายลับเมืองเฟยหู่ไปสามคน

ที่สำคัญคือพวกสายลับทุกคนล้วนสวมชุดเกราะนักรบที่ทำขึ้นเป็นพิเศษ ชุดเกราะนั้นแข็งแกร่งมากและแช่โลหิตเต่ามาแล้ว

เมื่อเฉินผิงเคลื่อนไหว เขากลับทำลายชุดเกราะและสังหารได้อย่างง่ายดาย ซึ่งทำเอาเหล่าสายลับตกตะลึง

จำนวนของพวกเขามีน้อยอยู่แล้ว และเมื่อต้องเผชิญหน้ากับยอดฝีมืออย่างเฉินผิง ขวัญกำลังใจก็เลือนหายไปในทันที

“รนหาที่...”

เมื่อเห็นอย่างนั้น เจ้าของจวนเก็บสมบัติก็สะบัดมีดใส่เฉินผิงทันที

ดาบยาวสีแดงเข้มพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ร่วงลงมาพร้อมรัศมีแห่งความตายจำนวนมาก

เฉินผิงที่เห็นอย่างนั้นฟาดฟันกระบี่พิฆาตมังกรในมือ เตรียมรับการโจมตีที่กำลังเข้ามา

“บัดซบ! กล้าดียังไงถึงโจมตีท่านพี่”

เมื่อเห็นเฉินผิงถูกโจมตี ชายคลั่งก็โกรธขึ้นมาทันที ทันใดนั้นเขาก็เข้าไปขวางตรงหน้าเฉินผิงและโจมตีด้วยฝ่ามือทั้งสองข้าง

ชายคลั่งซัดฝ่ามือออกไป เปลวไฟสีแดงสองสายพุ่งออกมา ปะทะกับดาบยาวสีแดงเข้มของเจ้าของจวนเก็บสมบัติอย่างรุนแรง

ขณะที่เขาพูด หนิวเหมิงก็ใช้มือประสานอิน เกิดแสงเรืองรองจากวงแหวนอาคมเหนือตำหนักเจ้าเมือง โซ่ตรวนปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่า ลอยเข้าหาสายลับของเมืองเฟยหู่ที่เหลืออยู่

ระหว่างการต่อสู้ดุเดือดนั้นเอง เสียงร้องด้วยความตกใจก็ดังมาจากระยะไกล

“ปล่อยข้า!”

หนิวเปิ่นถูกสายลับจากเมืองเฟยหู่จับตัวได้ มือของสายลับกดเข้าที่คอของหนิวเปิ่น หากมีอะไรผิดพลาดแม้เพียงครั้งเดียวก็อาจทำให้หนิวเปิ่นถึงแก่ชีวิตได้

“ท่านพ่อ ช่วยด้วย!”

หนิวเปิ่นร้องออกมาด้วยความตกใจและหวาดกลัว

หนิวเหมิงชะงักกะทันหัน แววตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

“หากกล้าทำร้ายลูกชายของข้า ข้าจะทำให้เจ้าทรมานจนอยากตาย!”

หนิวเหมิงตวาด จิตสังหารท่วมท้นตัวเขา