หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4961

“ท่านพ่อ” หนิวหลี่อ้อนวอน “หนิวเปิ่นถูกจับตัวไป เราต้องไปช่วยเขาให้ได้ ถ้าล้มเหลว เราก็ต้องบุกเมืองเฟยหู่ ต่อให้เสี่ยงแค่ไหนก็ช่าง”

“อย่าตื่นตระหนก” หนิวเหมิงตอบอย่างใจเย็น “ถึงพวกมันจับหนิวเปิ่นไป แต่ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าเพื่อต่อรอง พวกมันพยายามบีบให้พ่อแลกตัวเขากับแดนขุมทรัพย์และทรัพยากรของเราเท่านั้น พวกมันจะไม่มีทางทำร้ายน้องชายของเจ้า พวกมันจะไม่ได้อะไรเลยถ้าฆ่าเขา”

หนิวเหมิงไม่กังวล เขารู้ว่าเมืองเฟยหู่กำลังใช้หนิวเปิ่นเป็นเครื่องต่อรอง ไม่ได้คิดจะฆ่าเขา

“แต่เราจะทิ้งเขาไว้ที่นั่นไม่ได้!” หนิวเหมิงตะโกน

“ใครบอกว่าเราจะทิ้งเขา” หนิวเหมิงสวนกลับ “เราแค่ต้องรอ อีกเดี๋ยวเมืองเฟยหู่จะติดต่อมาหาเรา”

เขาเหลือบมองหนิวหลี่แล้วพูดต่อ “กลับไปพักผ่อนเถอะ เจ้าไม่จำเป็นต้องยุ่งกับเรื่องนี้”

แม้จะลังเล หนิวหลี่ก็หันหลังแล้วเดินจากไป

“หนิวเหมิง แล้วแดนขุมทรัพย์อยู่ที่ไหน คุณพาผมไปดูได้ไหม” เฉินผิงถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“ที่นั่นจะเปิดเพียงครั้งเดียวในรอบพันปี ยังไม่ถึงเวลา ถ้าเราฝ่าเข้าไป กฎสวรรค์จะลงทัณฑ์และอาจทำลายพลังชีวิตเราอย่างรุนแรง”

“ทำลายพลังชีวิตของเราเหรอ” เฉินผิงตกใจ “กฎสวรรค์ทำได้ถึงขนาดนั้นเลย”

“แค่พาผมไปก็พอ เราจะไม่เข้าไป” เฉินผิงยืนกราน

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงตั้งใจแน่วแน่ หนิวเหมิงก็พยักหน้า “ได้ ข้าจะพาไปดู แต่อย่าทำอะไรเสี่ยงๆ ถ้าท่านเข้าไปแล้วออกมาไม่ได้คงแย่แน่”

ทั้งสองลงพื้น เฉินผิงสังเกตเห็นร่องรอยที่ชัดเจนบนพื้นดินใกล้ๆ ซึ่งเป็นเส้นแบ่งระหว่างพื้นดินสองสี ภายในเขตของแดนขุมทรัพย์ พื้นดินมีเฉดสีแดงจางๆ ราวกับว่ามีเลือดซึมเข้ามาตามกาลเวลาจนเปื้อนผืนดินถาวร

เฉินผิงก้าวเข้าไป หนิวเหมิงพยายามหยุดเขา แต่เฉินผิงก็ข้ามเส้นไปแล้ว ทันใดนั้นคิ้วของเขาก็ขมวด รู้สึกได้ว่าความแข็งแกร่งพร้อมกับพลังชีวิตกำลังลดลง

เฉินผิงรีบถอยออกมา และความรู้สึกนั้นก็หายไป “เหมือนอย่างที่คิดไว้...” เขาพึมพำพร้อมกับหรี่ตาลง

“เฉินผิง ข้าจะพูดตามตรง ไม่มีใครกล้าก้าวเข้าไปในนั้นหรอก” หนิวเหมิงพูด “กลับกันเถอะ หากยืนอยู่ที่นี่จะเสียทั้งความแข็งแกร่งและพลังชีวิตโดยเปล่าประโยชน์ ไม่คุ้มค่าหรอก”

แต่เฉินผิงกลับนิ่งและจ้องมองแดนขุมทรัพย์ “คุณบอกว่าที่แห่งนี้ถูกกฎสวรรค์ปิดกั้นไว้ ถ้ามีใครทำลายกฎนั้นได้... ก็คงจะดีไม่ใช่หรือ”