หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4962

สรุปบท ตอนที่ 4962 กฎสวรรค์กระจอก: หัตถ์เทวะราชันมังกร

ตอนที่ 4962 กฎสวรรค์กระจอก – ตอนที่ต้องอ่านของ หัตถ์เทวะราชันมังกร

ตอนนี้ของ หัตถ์เทวะราชันมังกร โดย อาร์ม ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง ตอนที่ 4962 กฎสวรรค์กระจอก จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

หนิวเหมิงกะพริบตาแล้วหัวเราะ “เฉินผิง ท่านแข็งแกร่ง เรื่องนั้นข้าไม่ปฏิเสธ และท่านมีสายเลือดมังกรทองอยู่ในตัว แต่ที่นี่ถูกควบคุมโดยกฎสวรรค์ คิดหรือว่าท่านจะทำลายมันได้”

เฉินผิงไม่ได้ตอบ แต่เรียกกระบี่พิฆาตมังกรออกมา จ้องมองอย่างแน่วแน่ในขณะที่ก้าวเข้าสู่แดนขุมทรัพย์อีกครั้ง

ย้อนกลับไปตอนที่เขาขึ้นบันไดสวรรค์ เขาทำลายตราจองจำของกฎฟ้าดิน หมายความว่าบางทีเขาอาจทำลายกฎสวรรค์ของที่นี่ได้เช่นกัน

หนิวเหมิงเห็นความมุ่งมั่นของเฉินผิง ตอนแรกเขาคิดว่าจะห้าม แต่แล้วก็คิดว่าการเผชิญอุปสรรคอาจเป็นเรื่องดีสำหรับเฉินผิง มันอาจจะทำให้เขาเลิกราไปเอง

เฉินผิงก้าวเข้าไปข้างในพร้อมกับกระบี่พิฆาตมังกรในมือ ความรู้สึกอ่อนแรงแบบเดิมแผ่ซ่านไปทั่วตัว แต่คราวนี้เขาสงบนิ่ง แก่นมังกรบนอกของเขาสว่างขึ้น และกระบี่ก็พวยพุ่งด้วยแสงสีทอง

“จงสลาย!”

เฉินผิงฟันกระบี่ไปข้างหน้า ปราณกระบี่พิฆาตมังกรกลายเป็นมังกรทอง มันคำรามขณะที่พุ่งเข้าใส่ความว่างเปล่าข้างหน้า

ฉับ!

เมื่อปราณกระบี่มังกรสลายไป ทั่วท้องฟ้าก็สั่นสะเทือน และกฎสวรรค์ก็หายไปในทันที

“เรียบร้อย” เฉินผิงพูดในขณะที่เก็บกระบี่เข้าฝัก

“อะไรกัน” หนิวเหมิงยืนนิ่งและจ้องมองเฉินผิง

“คุณเข้ามาดูเองสิ” เฉินผิงตะโกน

“ท่านพูดจริงเหรอ” หนิวเหมิงลังเล จากนั้นก็ค่อยๆ เดินเข้าสู่แดนขุมทรัพย์

ทันทีที่ข้ามเขตเข้าไป เขาก็ชะงัก จากนั้นหันไปหาเฉินผิง สีหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ “ทะ-ท่านทำได้จริงๆ”

“กฎสวรรค์กระจอกสิ้นดี” เฉินผิงพูดอย่างโอหัง “ไม่คนามือผมหรอก”

“เฉินผิง ท่านสุดยอดจริงๆ...” หนิวเหมิงชูนิ้วโป้งให้เขา

“ใจเย็นๆ เฉินผิง” หนิวเหมิงบอก “หากตำนานอยู่มาได้นานขนาดนี้ แปลว่าต้องมีอะไรบางอย่างอยู่ที่นี่ การที่ยังไม่มีใครพบหมายความว่ายังไม่มีใครแตะต้องมัน ถ้าเราหาเจอ ทั้งหมดก็จะตกเป็นของเรา!”

เฉินผิงถอนหายใจแรงๆ ยังคงหงุดหงิด “เอาล่ะ เรามาถึงที่นี่แล้ว ไม่มีอะไรต้องกังวล”

พอพูดจบ เฉินผิงและหนิวเหมิงก็ก้าวไปข้างหน้า มุ่งหน้าลึกเข้าไปในแดนขุมทรัพย์

หลังจากนั้นไม่นาน เฉินผิงก็หยุดกะทันหัน

“เฉินผิง หยุดทำไม” หนิวเหมิงถามด้วยความสับสน

“คุณเห็นภูเขาขนาดใหญ่ข้างหน้าไหม” เฉินผิงชี้ไปที่ขอบฟ้า

“ภูเขา? ในพื้นที่รกร้างว่างเปล่าแบบนี้น่ะเหรอ จะไปมีภูเขาได้ยังไง” หนิวเหมิงมองตามสายตาของเฉินผิง

“แม่เจ้า...” เขาตกตะลึง ทันใดนั้นภูเขาลูกใหญ่ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร