เฉินผิงยังคงสงบนิ่งในขณะที่เห็นพลังที่ปรมาจารย์ของตระกูลเฟิงปล่อยออกมาอย่างมหาศาล ด้วยกำปั้นทั้งสองที่ยื่นออกมา พลังที่ปล่อยออกมาก็ดูเหมือนจะทวีคูณขึ้นอย่างรุนแรง จนมันได้ปกคลุมไปรอบๆ ตัวของเฉินผิงทั้งหมด ราวกับว่าต้องการจะทำลายล้างเฉินผิงให้แหลกเป็นจุนตรงนั้น
“อ่อนแอเกินไป…” เฉินผิงส่ายหน้าอย่างผิดหวัง
เพียงแค่ไม่กี่วินาทีต่อมา เพียงแค่เขาตบเท้าขวาเบาๆ เท่านั้น เฉินผิงก็เปลี่ยนตัวเองให้เป็นจุดศูนย์กลางการปะทุของพลังงานทั้งหมดที่ผุดออกมาจากทุกทิศทุกทางรอบตัวเขาราวกับดอกเห็ด ปรมาจารย์ท่านนั้นสีหน้าสลดลงเมื่อเห็นตัวเองกำลังถูกจู่โจมอย่างหนักหน่วงด้วยพายุพลังงานที่มหาศาลนั้น
ปรมาจารย์แห่งตระกูลเฟิงพยามเต็มที่ที่จะหลบหลีก แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว ร่างของเขาลอยขึ้นไปในอากาศ เหมือนกับว่าวที่ขาดจากลมที่พัดแรง จากนั้นเขาก็ร่วงลงสู่พื้น ไร้ซึ่งการขยับเขยื้อนใดๆ ทั้งสิ้น!
ยังไม่ทันที่จะได้แลกเปลี่ยนพลังการต่อสู้เลยแม้สักครั้ง อาวุธของท่านปรมาจารย์แห่งตระกูลเฟิงก็ดันถูกทำลายลงอย่างง่ายได้เสียอย่างนั้น สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้เถ้าแก่เฟิงอารมณ์เสียเป็นอย่างมาก เขายังหันไปทำหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่อาจารย์หม่าอีกด้วย
“สุดยอด ช่างเก่งฉกาจไร้ที่ติจริงๆ…”
เมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ซ่งจู่เต๋อก็ชื่นชมเขาด้วยความรู้สึกปิติยินดีเป็นอย่างยิ่ง เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่า เฉินผิงจะมีความสามารถมากมายถึงเพียงนี้
“ทำไมคุณถึงเก็บซ่อนนักสู้ที่มีฝีมือเกินต้านคนนี้เอาไว้ ทั้งๆที่เขาก็อยู่ใกล้ตัวคุณมาโดยตลอด?” หลิวเฉิงหยินเอ่ยถาม
เขารู้สึกอับอายที่ไม่รู้จะตอบคำถามนี้อย่างำร เพราะเขาเองก็ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า เฉินผิงจะเป็นจอมยุทธ์ที่มากฝีมือถึงเพียงนี้
“ตอนนี้พ่อเชื่อได้หรือยังคะว่า เฉินผิงเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูเอาไว้? เขาเอามือจับลูกกระสุนปืนที่ถูกยิงออกมาเมื่อคืนนี้ ไม่อย่างนั้นหนูคงจะโดนยิงไปแล้ว!”
เมื่อเทสซ่าเล่าให้เขาฟังเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ซ่งจู่เต๋อก็รู้สึกตกใจและหวาดกลัวเป็นอย่างมาก เธอจะไม่โดนลูกกระสุนนั่นยิงไปแล้วเหรอ หากเฉินผิงไม่ได้อยู่ข้างๆ เธอในตอนนั้น?
“สวรรค์ยิ้มให้พวกเราตระกูลซ่งแล้ว ถึงได้ประธานพรให้เฉินผิงมาอยู่ที่นี่กับเรา ฮ่า ฮ่า ฮ่า…” ซ่งจู่เต๋อหัวเราะอย่างพึงพอใจ
คนที่มีความสามารถที่จะจับกระสุนด้วยมือเปล่าได้นั้น น่าจะถูกส่งให้ไปร่วมการแข่งขันประชันความเป็นอมตะ แล้วใครล่ะจะสู้เขาได้?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...