หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4970

ทันทีที่อักขระผสานเข้ากับอาคมป้องกัน ทั่วทั้งเมืองก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ผู้บำเพ็ญเพียรในชุดคลุมสีดำหน้าซีดเผือกราวกระดาษ แต่ละคนถูกเหวี่ยงกระเด็นและกระอักเลือด

“ผมชื่อเฉินผิง ผมมาที่นี่เพื่อหารือกับเจ้าเมืองอย่างให้เกียรติ ถ้าจะหยุดผมก็อย่าว่ากันหากผมไม่ปราณี!” เสียงของเฉินผิงดังก้องไปทั่วเมืองราวฟ้าร้อง คลื่นเสียงราวกับจะฉีกเมฆเบื้องบนให้แยกจากกัน

ผู้บำเพ็ญเพียรในชุดคลุมสีดำหลีกทางอย่างไม่เต็มใจ สีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธเคือง

เมื่อพวกเฉินผิงผ่านประตูสุดท้ายเข้าไป พวกเขาก็เห็นภาพตำหนักเจ้าเมืองที่อยู่ข้างหน้า

ประตูสีแดงเข้มเปิดออกช้าๆ เผยให้เห็นชายวัยกลางคนที่ยืนประสานมือไว้ข้างหลัง เขาสวมชุดคลุมลายงูเหลือมที่ร้อยด้วยด้ายสีทอง ไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นเจี่ยซ่ง เจ้าเมืองเฟยหู่

สายตาเฉียบคมของเขาจับจ้องเฉินผิงและทั้งสองคนที่ยืนอยู่ข้างๆ “พวกเจ้าสามคนเป็นใคร ทำไมข้าถึงไม่เคยเห็นพวกเจ้าแถวเมืองซือหนิวมาก่อน”

เมื่อพวกเขาเดินเข้ามาข้างใน ม้วนกระดาษก็หลุดออกมาจากแขนเสื้อของเฉินผิงและลอยไปข้างหน้าเหมือนใบไม้ที่ปลิวไปตามลม “ท่านเจ้าเมืองเจี่ยซ่ง ไม่สำคัญหรอกว่าเราเป็นใคร ที่สำคัญคือเรามาเพื่อเจรจาในนามของเจ้าเมืองหนิวเหมิง” เฉินผิงกล่าว

เจี่ยซ่งรับม้วนกระดาษไว้ได้ ดวงตาของเขาหรี่ลง ในตำหนักเงียบสงัด มีเพียงสายลมพัดใบไม้ที่ร่วงหล่น เกิดเสียงกรอบแกรบของใบไม้ระหว่างชายทั้งสอง

แน่นอนว่าเจี่ยซ่งจำตราประทับได้ มันคือตราประจำตัวของหนิวเหมิง และใครก็ตามที่ถือมันไว้ย่อมมีอำนาจที่จะพูดแทนเขา

“ถ้าอย่างนั้นก็มาคุยกัน...” เจี่ยซ่งส่งม้วนกระดาษคืนให้เฉินผิง

“ว่าแต่ท่านเป็นคนที่คุมเมืองนี้เหรอ” เฉินผิงถาม

“ฮ่าๆ! ข้าคือเจ้าเมืองเฟยหู่ ถ้าไม่ใช่ข้าแล้วจะเป็นใครอีก” เจี่ยซ่งยิ้มเยาะ

“แน่นอน คุณคือเจ้าเมือง” เฉินผิงพูดในขณะที่มองไปทางทิศตะวันตก “แต่ผู้มีอำนาจตัวจริงอาจจะไม่ได้อยู่ที่นี่ด้วยซ้ำ”

“เฉินผิง ระวังตัวด้วย” ชายคลั่งเตือนเขาเบาๆ

“เขาพูดถูก เราควรระวังตัว” ไป๋อี้เสริม “เจี่ยซ่งจะเล่นตุกติกแน่ เขาถึงขั้นให้คนไปทดสอบเราที่ด่านตรวจด้วย”

“พวกคุณสองคนอยู่ที่นี่” เฉินผิงสั่ง “ผมจะเข้าไปดูลาดเลา ถ้ามีอะไรผิดพลาดให้รีบออกไปทันที ไม่ต้องห่วงผม”

“เฉินผิง ท่านเห็นข้าเป็นอะไร” ชายคลั่งพูดอย่างหนักแน่น “ข้าขอตายดีกว่าปล่อยให้ท่านเผชิญอันตรายลำพัง”

ไป๋อี้มองเฉินผิงและพูดเสริม “หากหนีเอาตัวรอด ข้าจะกล้าสู้หน้าไป๋เฉียนได้ยังไง เข้าไปด้วยกัน หากสถานการณ์เลวร้าย เราสามคนจะร่วมมือกันจัดการพวกมัน”

เฉินผิงพยักหน้าแล้วเดินตามเจี่ยซ่งเข้าไปข้างใน ถ้ามีแค่เจี่ยซ่งเขาก็คงไม่ต้องกังวล เฉินผิงมั่นใจว่าเขาจัดการเจ้าเมืองได้