หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4971

“นั่งลง” เจี่ยซ่งพูดเมื่อพวกเขาเข้ามาในห้อง ไม่กี่วินาทีต่อมา คนรับใช้ก็เดินเข้ามาพร้อมน้ำชา แต่ไม่นึกว่าผู้ที่นำชาเข้ามาคือหลี่เทียนเป่า เจ้าของจวนเก็บสมบัติในเมืองซือหนิว

หลี่เทียนเป่ากลับมาใช้ตัวตนจริงของเขาอีกครั้ง และเขามีตำแหน่งสำคัญในเมืองเฟยหู่

“ไม่นึกว่าเจ้าเมืองหนิวเหมิงจะส่งเจ้ามา” หลี่เทียนเป่าพูดกับเฉินผิงพร้อมเลิกคิ้ว

“ใครจะมาสำคัญด้วยหรือ” เฉินผิงพูดด้วยน้ำเสียงสงบแต่แฝงความหมาย “สุดท้ายแล้วผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม”

หลี่เทียนเป่ายิ้มน้อยๆ “นั่นสินะ ถ้าหนิวเหมิงมาเอง ข้าก็คงทำตัวไม่ถูก”

“ทุกคนมีความภักดีของตัวเอง คุณไม่ผิดหรอก” เฉินผิงพูด “ถ้าเป็นคนอื่นที่จับตัวหนิวเปิ่นได้ เขาคนนั้นคงชะตาขาดแน่ อย่างน้อยคุณก็ไม่ได้ทำร้ายหนิวเปิ่น”

สีหน้าของหลี่เทียนเป่ากระตุก และเขาหันหลังจากไปโดยไม่พูดอะไรอีก

“หนิวเปิ่นปลอดภัยภายใต้การดูแลของข้า วางใจได้” เจี่ยซ่งพูดเมื่อหลี่เทียนเป่าออกไป “ข้าต้องการดินแดนและทรัพยากร ไม่ใช่ชีวิตของเขา”

“อย่างนั้นลองบอกเงื่อนไขของคุณมาสิ” เฉินผิงตอบ

“แดนขุมทรัพย์ต้องเป็นของเมืองเฟยหู่” เจี่ยซ่งพูดอย่างหนักแน่น

“ตกลง” เฉินผิงตอบโดยไม่ลังเล ที่นั่นกลายเป็นดินแดนรกร้างว่างเปล่าไปแล้ว เขาไม่มีเหตุผลให้คัดค้าน

เจี่ยซ่งตะลึงที่เฉินผิงตอบตกลงทันที

“ท่านเจ้าเมือง ไม่ต้องคิดมาก” เฉินผิงพูด “กว่าแดนขุมทรัพย์จะเปิดต้องรออีกนาน ตอนนี้มันจึงเป็นเพียงที่ดินว่างเปล่าและไม่มีประโยชน์สำหรับเจ้าเมืองหนิวเหมิง”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เจี่ยซ่งก็พยักหน้าช้าๆ “ก็สมเหตุผล แต่ข้าไม่ได้ต้องการแค่แดนขุมทรัพย์ เหรียญเซียนหนึ่งล้านเหรียญ รวมถึงทรัพยากรเป็นเวลาหนึ่งร้อยปีจากเขตทางใต้สามแห่งของเมืองซือหนิวด้วย”

“ย่อมได้” เจี่ยซ่งพยักหน้า เขาปรบมือเบาๆ และหลี่เทียนเป่าก็กลับมา พาหนิวเปิ่นเข้ามาข้างใน เด็กชายดูซีดเซียวและหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด เมื่อเห็นเฉินผิง ความสับสนก็ผุดขึ้นมาบนสีหน้า

“หนิวเปิ่น ไม่ต้องห่วง ฉันมาพานายกลับบ้าน” เฉินผิงพูดพลางวางมือบนไหล่เด็กชาย ในขณะเดียวกัน คลื่นรัศมีก็แผ่เข้าสู่ร่างของหนิวเปิ่น

“เฉินผิง ท่านพ่อส่งเจ้ามาเหรอ” หนิวเปิ่นถาม

“ใช่ อีกเดี๋ยวนายจะได้กลับบ้านแล้ว” เฉินผิงพยักหน้า

ใบหน้าของหนิวเปิ่นโล่งใจ และรอยยิ้มผุดขึ้นมา เขาดูผ่อนคลายลงมาก

ในขณะนั้น เจี่ยซ่งโบกมือให้หลี่เทียนเป่าอีกครั้ง ส่งสัญญาณให้พาหนิวเปิ่นกลับออกไป จากนั้นก็หันไปหาเฉินผิง “เจ้าเห็นเด็กคนนั้นแล้ว เหรียญเซียนและทรัพยากรที่ข้าขอล่ะ”