หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4972

“ท่านเจ้าเมือง ท่านคงรู้ดีว่าของทั้งหมดนั้นไม่อาจหามาได้ในชั่วข้ามคืน” เฉินผิงกล่าว “ผมจะส่งข่าวไปยังหนิวเหมิง เขาจะเตรียมทุกอย่างให้พร้อมภายในสามวันและส่งมาให้ท่าน”

“ระหว่างนั้นเราจะอยู่ที่เมืองเฟยหู่ไปก่อน แต่ท่านจะต้องรับประกันความปลอดภัยของเรากับหนิวเปิ่น” เฉินผิงเรียกร้อง

“ไม่มีปัญหา” เจี่ยซ่งตอบ “ข้าต้องการดินแดนและทรัพยากร ชีวิตของเจ้าไม่มีความหมายกับข้า” เขายื่นมือมาจับมือเฉินผิง สำหรับเจี่ยซ่ง การเจรจาราบรื่นเกินไป

ขณะที่เฉินผิงก้าวออกจากห้อง ชายคลั่งและไป๋อี้ก็รีบเข้ามา

“เฉินผิง เป็นยังไงบ้าง” ชายคลั่งถาม

“ไปได้สวย” เฉินผิงพูดพร้อมยิ้ม

“เขาคงไม่ได้ขูดเลือดขูดเนื้อเรามากไปใช่ไหม” ชายคลั่งถาม

เฉินผิงส่ายหัว “ถือว่ายุติธรรม เขาขอหนึ่งล้านเหรียญเซียน ทรัพยากรเป็นเวลาหนึ่งร้อยปีและแดนขุมทรัพย์”

“อะไรนะ” ดวงตาของไป๋อี้เบิกกว้าง “นั่นมันมากเกินไปแล้ว เจ้าคงไม่ได้ตอบตกลงใช่ไหม”

“ผมตกลงไปแล้ว ถึงจะขอเมืองซือหนิวทั้งเมืองผมก็คงตกลงอยู่ดี เพราะผมไม่คิดจะให้อยู่แล้ว” เฉินผิงพูดเรียบๆ

“เจ้าไม่ได้คิดจะให้งั้นเหรอ” ไป๋อี้กะพริบตาด้วยความสับสน

“ไม่อยู่แล้ว ผมแค่ถ่วงเวลา เราจะพาหนิวเปิ่นออกไปจากที่นี่โดยไม่จำเป็นต้องมอบอะไรให้เมืองเฟยหู่ทั้งนั้น” เฉินผิงพูดด้วยรอยยิ้ม

“เฉินผิง เราต้องผ่านเมืองและด่านตรวจมากมาย คงยากที่จะช่วยเขาออกไปได้” ชายคลั่งถามพร้อมกับขมวดคิ้ว

“ต้องมีวิธีอยู่แล้ว” เฉินผิงพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ “เรายังมีเวลาคิดหาทาง”