หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4973

เฉินผิงไม่รู้เลยว่าเมืองเฟยหู่อยู่ใต้การควบคุมของฮั่วจ้าวอย่างลับๆ ในทางกลับกัน ฮั่วจ้าวก็ไม่รู้ว่าเฉินผิงเป็นคนที่เจรจากับพวกเขา เขาคงไม่นึกว่าเฉินผิงจะขึ้นบันไดสวรรค์มาถึงอาณาจักรแดนสรวงได้เร็วขนาดนี้

คืนนั้น ภายในตำหนักเจ้าเมือง เฉินผิง ไป๋อี้และชายคลั่งไม่ได้พักผ่อน พวกเขาลอบเดินออกจากห้องภายใต้ความมืด

“ตำหนักนี้ใหญ่โตมาก เราจะเริ่มตามหาหนิวเปิ่นจากที่ไหน” ไป๋อี้พึมพำพร้อมขมวดคิ้ว

“ผมประทับรัศมีลงที่ตัวหนิวเปิ่นแล้ว เราก็แค่ตามรอยไป” เฉินผิงอธิบาย

เขาค่อยๆ ขยายปราณสัมผัส ค้นหารัศมีที่ทิ้งไว้บนตัวหนิวเปิ่น ไม่นานก็สัมผัสได้ เขาเดินตามร่องรอยบางเบาไปยังลานหลังตำหนัก

แม้ว่าทหารยามจะลาดตระเวนทั่วบริเวณ แต่เฉินผิงและคนอื่นๆ ก็หลบเลี่ยงพวกเขาได้ ตำหนักเจ้าเมืองตั้งอยู่ในพื้นที่ซึ่งล้อมรอบไปด้วยเมืองหลายสิบแห่ง ดังนั้นทหารยามจึงไม่คาดว่าจะมีคนบุกรุก ความนิ่งนอนใจของพวกเขาทำให้พวกเฉินผิงเคลื่อนไหวได้โดยไม่ถูกสังเกตเห็นง่ายขึ้น

เฉินผิงหยุดที่ห้องหนึ่งในลานหลังตำหนัก “หนิวเปิ่นอยู่ตรงนี้” เขากล่าวพร้อมชี้ไปที่ประตู

เห็นได้ชัดว่าหนิวเปิ่นไม่ได้ถูกทำร้ายหรือถูกจับขังคุก แต่ถูกกักตัวไว้ในห้อง ซึ่งก็นับว่าอยู่สบายในสถานการณ์แบบนี้

“ข้าจะไปเอาตัวเขา” ชายคลั่งกล่าวพร้อมรีบวิ่งไปข้างหน้า แต่เฉินผิงรั้งเขาไว้

“เดี๋ยว ผมจะตรวจสอบวงแหวนอาคมก่อน” เฉินผิงกล่าวพร้อมหมอบต่ำ เขาใช้ปลายนิ้ววาดอักขระลงบนพื้นและถ่ายทอดปราณเซียนเข้าไป

เกิดเสียงดังเบาๆ และอักขระก็สว่างขึ้น ห้องนั้นเริ่มเรืองแสงสลัว เห็นได้ชัดว่ามีวงแหวนอาคมปกป้อง หากบุกเข้าไปสุ่มสี่สุ่มห้าจะทำให้มันทำงาน และจะไม่มีทางหลบหนีได้

“บ้าเอ้ย พวกมันระมัดระวังตัวจริงๆ” ชายคลั่งพึมพำ “แม้แต่ในที่ปลอดภัยแบบนี้ พวกมันก็ยังวางวงแหวนอาคมไว้!”

แต่ขณะที่ออกจากลานหลังตำหนัก พวกเขากลับเจอหลี่เทียนเป่าเสียอย่างนั้น

หลี่เทียนเป่าเอาเสบียงมาส่งให้หนิวเปิ่น เพราะไม่อยากให้ต้องทนหิว หลี่เทียนเป่าเคยอยู่ในเมืองซือหนิวมาหลายปีและได้รับการดูแลอย่างดีจากชาวเมือง และเขาได้เป็นเจ้าของจวนเก็บสมบัติด้วยซ้ำ แม้แท้จริงจะเป็นชาวเมืองเฟยหู่ แต่เขาก็มีภาระที่ไม่อาจละเลยได้

เมื่อหลี่เทียนเป่าและเฉินผิงสบตากัน ทั้งสองฝ่ายต่างตกตะลึง เฉินผิงเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและโจมตีด้วยฝ่ามือ เขาต้องทำให้หลี่เทียนเป่าหมดสติก่อนจะส่งสัญญาณเตือนภัย หากเกิดความวุ่นวาย โอกาสที่พวกเขาจะพาหนิวเปิ่นหนีไปได้ก็จะยิ่งลดลง

หลี่เทียนเป่ายกมือขึ้นป้องกันตัว แต่แล้วจู่ๆ เขาก็ลดมือลง

ฝ่ามือของเฉินผิงกระแทกเข้าที่อกของหลี่เทียนเป่าอย่างแรง ทำให้เขากระเด็นไปด้านหลัง หัวของเขาพับลงด้านข้างขณะที่หมดสติ