หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4996

“ท่านพี่ ข้าจะอยู่กับท่าน” ชายคลั่งกล่าว

เฉินผิงโบกมือและพูดว่า “รีบไปเถอะ ตอนนี้เราต้องปกป้องหนิวเปิ่นก่อน อย่าลืมว่าเรามาที่นี่ทำไม”

ชายคลั่งพยักหน้า จากนั้นก็ตามไป๋อี้และพาหนิวเปิ่นออกไป

อย่างไรก็ตาม คนของตำหนักลำดับแปดไม่ยอมหลีกทาง

“หลีกไป...”

เฉินผิงออกแรงเบาๆ องค์ชายฮั่วก็เริ่มคร่ำครวญโหยหวน

เมื่อเห็นอย่างนั้น ผู้อาวุโสใหญ่ก็โบกมือพร้อมพูดว่า “ปล่อยพวกมัน...”

ชายคลั่งและไป๋อี้พร้อมกับหนิวเปิ่นรีบไปทันที เมื่อไปไกลแล้ว เฉินผิงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เมื่อไม่มีหนิวเปิ่นคอยถ่วง ในที่สุดเขาก็จะได้ลุยเต็มที่ ต่อให้ไม่ชนะเขาก็ยังหนีได้ เฉินผิงมั่นใจว่าเขาจะหนีรอด

นอกจากนี้เขายังมีหูหม่าซือ ผู้ซึ่งเคยเป็นยอดฝีมือที่ชั้นหกมาก่อน

“ปล่อยองค์ชายของเราได้หรือยัง” ผู้อาวุโสใหญ่ถาม

“ไม่ ฉันอยากแลกชีวิตขององค์ชายกับทรัพยากร...” เฉินผิงพูดพร้อมยิ้ม

หลังจากลำบากลำบนมามาก ในที่สุดเฉินผิงก็ได้ไพ่เด็ดอยู่ในมือ เขาต้องใช้มันให้เป็นประโยชน์

“เจ้าหนู เจ้ากำลังเล่นกับไฟ!” ใบหน้าของผู้อาวุโสใหญ่ดูไม่พอใจอย่างมาก

“แล้วยังไง เล่นกับไฟแล้วมันทำไม”

หูหม่าซือเดินไปข้างหน้าและเย้ยหยันผู้อาวุโสใหญ่

ผู้อาวุโสใหญ่มองหูหม่าซือ ดวงตาของเขาเปล่งประกายแสงสีขาวจางๆ ทันใดนั้นแสงก็ปกคลุมหูหม่าซือ

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็รีบเตือน “หูหม่าซือ ระวังด้วย...”

“อย่ากังวล มันทำอะไรข้าไม่ได้หรอก!”

หูหม่าซือยังคงนิ่ง

คิ้วของผู้อาวุโสใหญ่ขมวดเล็กน้อย และเขาก็ก้าวไปข้างหน้าทันที แสงสีขาวในดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีทอง

สีหน้าของผู้อาวุโสใหญ่เริ่มซีดลง

ขณะที่แสงสีทองยังคงปกคลุมร่างหูหม่าซือ สีหน้าของผู้อาวุโสใหญ่ก็ดูเคร่งเครียดมากขึ้นเรื่อยๆ

เฉินผิงรู้สึกสับสน ฉันไม่ได้ต่อต้านอะไรเลย และเขาก็แค่มอง ตกใจอะไรขนาดนั้น

“เจ้ามีปราณศิลาดำปกป้อง ข้าเลยมองทะลุไม่ได้” ผู้อาวุโสใหญ่ส่ายหัว จากนั้นเขาก็ชี้หูหม่าซือและพูดต่อ “แต่ที่แน่ๆ สถานะของเจ้าสูงกว่าเขาแน่นอน”

“บัดซบ! ว่ายังไงนะ เจ้าจะบอกว่าข้ากระจอกใช่ไหม” หูหม่าซือโกรธมาก

ขณะที่หูหม่าซือพูด เขาก็พร้อมที่จะลงมือ ด้วยความที่ไม่พอใจกับคำพูดของผู้อาวุโสใหญ่

“หูหม่าซือ อย่าโกรธไปเลย ไม่ต้องสนคำพูดคนอื่นหรอก” เฉินผิงเตือนเมื่อเห็นอย่างนั้น

“ข้าไม่ได้โกรธ แต่เจ้าหมอนั่นดูผิดเห็นๆ” หูหม่าซือพูดและแสร้งทำเป็นใจเย็น

แม้ว่าจะอ้างว่าไม่ได้โกรธ แต่เขากลับชกหมัดใส่ผู้อาวุโสใหญ่

น่าแปลกที่ผู้อาวุโสใหญ่ถอยหนี ไม่คิดจะโต้ตอบหูหม่าซือ

ทันใดนั้น เขาก็ชี้ลูกน้องหลายสิบคนและพูดว่า “เราถอยดีกว่า...”

“ผู้อาวุโสใหญ่! ผู้อาวุโสใหญ่...” องค์ชายฮั่วตกตะลึง จะไปทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ช่วยข้าได้ยังไง

ยิ่งกว่านั้น ฝ่ายผู้อาวุโสใหญ่ยังมีจำนวนมากกว่าเฉินผิง องค์ชายฮั่วจึงคิดว่าหากเกิดการต่อสู้ขึ้น ผู้อาวุโสใหญ่และพรรคพวกจะต้องชนะแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ผู้อาวุโสใหญ่กลับรีบร้อนหนีไปหลังตรวจสอบเฉินผิงและหูหม่าซือ