หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4995

ในเวลานั้น พวกเฉินผิงลากองค์ชายฮั่วไปด้วยและเดินทางอย่างเร่งรีบ

พวกเฉินผิงเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เนื่องจากไม่ต้องกลัวว่าจะโดนพบตัวอีกต่อไป พวกเขาจึงเร่งความเร็วขึ้น

ทันทีที่กำลังจะผ่านเมืองต่อไป ทันใดนั้นก็มีร่างหนึ่งลอยลงมาจากท้องฟ้า

เมื่อร่างนั้นลงมา มันพาแรงกดดันมหาศาลมาด้วย

เฉินผิงรู้สึกสับสน พวกเราสวมชุดเกราะทหารและมีองค์ชายฮั่วอยู่ด้วย ไม่สมเหตุผลเลยที่คนของเมืองเฟยหู่จะมุ่งเป้ามาที่เรา

ทันทีที่เฉินผิงกำลังจะชักกระบี่พิฆาตมังกรเพื่อเตรียมต่อสู้ เขาก็ยิ้มขึ้นมาทันใด

“คุณหูหม่าซือ คุณมาทำอะไรที่นี่”

เฉินผิงประหลาดใจเมื่อพบว่าร่างที่ลงมาจากท้องฟ้าไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหูหม่าซือ

เมื่อได้ยินเสียงของเฉินผิง หูหม่าซือก็ยืนนิ่ง เขามองดูเฉินผิงและคนอื่นๆ แล้วถามว่า “พวกเจ้าทำอะไรกันอยู่ ข้างงไปหมดแล้ว”

“เราสวมชุดเกราะเพื่อหลอกเมืองเฟยหู่” เฉินผิงอธิบาย หลังจากนั้น เพราะความอยากรู้อยากเห็น เขาจึงถามว่า “คุณมาที่นี่ทำไม”

ประเด็นคือพวกเฉินผิงไม่ได้อยู่ที่ชานเมืองเฟยหู่ แต่พวกเขาอยู่ในพื้นที่ใจกลางเมือง

หูหม่าซือที่เป็นเผ่ามนุษย์กลับเดินทางมาที่นี่ได้อย่างง่ายดาย

“ข้ามาตามหาพวกเจ้าโดยเฉพาะ กลัวว่าพวกเจ้าอาจตกอยู่ในอันตราย” หูหม่าซือกล่าว จากนั้นเขาก็หันไปหาองค์ชายฮั่วและถามว่า “ชายคนนี้เป็นใคร เป็นเผ่ามนุษย์ด้วยหรือ”

“ให้อธิบายสั้นๆ คงทำไม่ได้ ไว้เราค่อยคุยกันหลังกลับไปได้แล้ว”

เฉินผิงวางแผนว่าจะกลับก่อนแล้วค่อยคุยกับหูหม่าซืออีกที

ขณะที่พวกเขากำลังจะไป ห้วงมิติเวลาที่อยู่ตรงหน้าก็สั่นไหวกะทันหัน หลังจากแสงสีขาวสว่างวาบ ชายชราคนหนึ่งซึ่งสวมชุดผ้าคลุมยาวก็ปรากฏตัว พร้อมกับผู้บำเพ็ญเพียรจำนวนหนึ่งที่อยู่ในขั้นเซียนพเนจร

เผียะ!

“เจ้า...” องค์ชายฮั่วโกรธมาก แต่เขาไม่กล้าจองหองอีก สิ่งที่เฉินผิงพูดคือความจริง

“เจ้าหนู ข้าไม่สนว่าเจ้าเป็นใคร ปล่อยตัวองค์ชายฮั่วซะ แล้วข้าจะไม่ทำร้ายพวกเจ้าและปล่อยไป” ผู้อาวุโสใหญ่พูดกับเฉินผิง

“เงียบเถอะ! พวกแกตำหนักทวยเทพเอาแต่พล่ามเรื่องไร้สาระ ฉันไม่เชื่อแม้แต่คำเดียว” เฉินผิงวางมือข้างหนึ่งลงบนหัวขององค์ชายฮั่วแล้วพูด “ถ้าไม่อยากให้องค์ชายตาย พวกแกก็ควรหลีกทางไปซะ...”

แค่ออกแรงเพียงเล็กน้อย เฉินผิงก็ผ่าหัวขององค์ชายฮั่วได้อย่างง่ายดายราวกับฉีกแตงโม

อย่างไรก็ตาม ผู้อาวุโสใหญ่ไม่ยอมถอย ทำให้เกิดการเผชิญหน้าระหว่างทั้งสองฝ่าย

เฉินผิงรู้ว่าพวกเขาอยู่ในเมืองเฟยหู่ หากยังเผชิญหน้าต่อไปพวกเขาจะเสียเปรียบ

“ชายคลั่ง พ่อตา คุณสองคนควรพาหนิวเปิ่นหนีไป รีบออกไปจากเขตเมืองเฟยหู่ ผมจะอยู่กับหูหม่าซือและรับมือกับเจ้าพวกนี้เอง” เฉินผิงกล่าว

หูหม่าซือกลอกตาก่อนจะพูด “เวร! ทำไมข้าต้องอยู่กับเจ้า เจ้าอยู่คนเดียวไม่ได้หรือไง ข้ามีผู้หญิงสองคนรออยู่ที่บ้าน ข้าตายไม่ได้”