หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4994

เฉินผิงหันไปหาองค์ชายฮั่วแล้วพูดว่า “ในเมื่อแกยอมแล้ว งั้นตอบคำถามมา ถ้าไม่ตอบ ฉันก็มีวิธีจบชีวิตแกอีกเป็นร้อย”

“ดะ-ได้ ถามมาได้เลย ข้าสัญญาว่าจะบอกทุกอย่างที่รู้ จะไม่ปิดบังอะไรทั้งนั้น” องค์ชายฮั่วพยักหน้าซ้ำๆ

ตอนนั้นองค์ชายฮั่วกลัวจนสติแตก ไม่ว่าเฉินผิงจะพูดอะไร เขาก็ยอมทำตามอย่างเต็มใจ

“ในเมื่อเมืองนี้มีอาคมเคลื่อนย้ายที่พาไปที่เมืองเล็กๆ บนภูเขา งั้นก็ควรจะมีอาคมเคลื่อนย้ายที่พาไปที่อื่นด้วยใช่ไหม” เฉินผิงถาม

เพราะต้องหลบหนี จึงเป็นไปไม่ได้ที่เฉินผิงจะผ่านเมืองเล็กๆ บนภูเขาไปได้ ฮั่วจ้าวจะต้องอยู่ในเมืองนั้นซึ่งเต็มไปด้วยคนของตำหนักทวยเทพ ซึ่งแข็งแกร่งกว่าทหารของเมืองเฟยหู่มาก

“ข้าไม่รู้!” องค์ชายฮั่วส่ายหัว

“เหลวไหล! เจ้าจะไม่รู้ได้ยังไง”

ชายคลั่งพูดพลางก้าวไปข้างหน้าและต่อยองค์ชายฮั่ว ทำให้เขาต้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด

“ข้าพูดจริง! ข้าไม่รู้จริงๆ!”

องค์ชายฮั่วสั่นไปทั้งตัว เส้นเลือดปูดโปนบนหน้าผากขณะที่เขาร้องครางด้วยความเจ็บปวด

จากนั้นชายคลั่งก็เริ่มระดมต่อยอีกครั้ง

เมื่อเห็นองค์ชายฮั่วกระอักเลือดออกมาเหมือนใกล้ตาย เฉินผิงก็โบกมือและพูดว่า “พอได้แล้ว ดูเหมือนเขาจะไม่รู้จริงๆ”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ชายคลั่งก็ยั้งมือ

องค์ชายฮั่วคร่ำครวญขณะที่พูดว่า “ข้าไม่รู้จริงๆ ท่านพ่อไม่ยอมให้ข้าไปที่ไหนก็ได้ตามใจ และอนุญาตให้ข้าใช้อาคมเคลื่อนย้ายมาที่นี่เท่านั้น ส่วนอาคมเคลื่อนย้ายที่อื่นๆ ข้าไม่รู้จริงๆ”

“ไร้ประโยชน์สิ้นดี” ชายคลั่งจ้ององค์ชายฮั่วอย่างดุร้าย

“เฉินผิง ในเมื่อเขาไม่รู้อะไรเรื่องอาคมเคลื่อนย้าย เราก็หนีออกไปตรงๆ เลยก็ได้ ให้ทุกคนใส่ชุดเกราะทหาร ถ้าองค์ชายฮั่วออกหน้า ใครจะกล้าขวางทางเรา” ไป๋อี้พูดกับเฉินผิง

ฮั่วจ้าวกำลังพักฟื้นอยู่ในห้องลับ ร่างกายของเขาอ่อนล้าจากการเดินทางไปยังอาณาจักรนิรันดร์เมื่อไม่นานมานี้ การเดินทางทำให้สิ้นเปลืองพลังไปมาก

ในขณะนั้น ชายชราคนหนึ่งที่สวมผ้าคลุมยาวเดินเข้ามาและกล่าวว่า “นายท่าน เมืองซือหนิวโจมตีเมืองเฟยหู่กะทันหัน ตอนนี้กำลังเกิดความโกลาหล องค์ชายฮั่วหายตัวไปจากตำหนักทวยเทพระยะหนึ่งแล้ว และไม่มีใครรู้ว่าเขาไปไหน”

ฮั่วจ้าวลืมตาขึ้นและหันไปมองชายชรา “ผู้อาวุโสใหญ่ ความวุ่นวายกะทันหันที่เกิดในเมืองซือหนิวเกี่ยวอะไรกับแดนขุมทรัพย์หรือเปล่า” เขาถาม

“เป็นไปได้สูง เจี่ยซ่งจับตัวหนิวเปิ่น ลูกชายของหนิวเหมิงผู้เป็นเจ้าเมืองซือหนิวมา โดยตั้งใจจะเจรจาแลกเปลี่ยนกับแดนขุมทรัพย์ ไม่เพียงแต่หนิวเหมิงจะไม่ช่วยลูกชายของเขาเท่านั้น แต่กลับยกทัพรุกราน ดูเหมือนว่าแดนขุมทรัพย์จะสำคัญมากกับเมืองซือหนิว” ผู้อาวุโสใหญ่กล่าว

“แดนขุมทรัพย์ยังไม่เปิด ดังนั้นปล่อยให้พวกมันสู้กันไป ไม่ต้องรีบร้อน ส่งคนไปพาฮั่วชี่จือกลับมา อย่าเข้าไปพัวพันกับความขัดแย้งของเผ่าอสูร” ฮั่วจ้าวสั่ง

“รับทราบ!” ผู้อาวุโสใหญ่พยักหน้า ขณะที่เขากำลังจะหันหลังและออกไป ทันใดนั้น สีหน้าของฮั่วจ้าวก็เปลี่ยนไป

“โอ้ ไม่ ลูกข้าออกจากเมืองไปแล้วหรือ เจ้าลูกคนนี้! ข้ากำชับแล้วว่าอย่าออกจากเมือง แต่ก็ยังกล้าขัดคำสั่ง รีบรวบรวมคนและพาฮั่วชี่จือกลับมาให้ได้” ฮั่วจ้าวกล่าว

“เข้าใจแล้ว!” ผู้อาวุโสใหญ่หายตัวไปทันที