หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5008

ก่อนที่พวกเขาจะหนีไป พื้นดินก็สั่นสะเทือนอีกครั้ง ฝูงชนทะลักเข้ามาในสนามรบ หนิวเหมิงกลับมาพร้อมกับชายคลั่ง หูหม่าซือ ไป๋อี้ ซิ่วรุ่ยและแม้แต่นั่วชิง พวกเขานำทหารของเมืองซือหนิวมาสมทบ

“เราจะทิ้งเฉินผิงไม่ได้! ทุกคนโจมตี! อย่าหยุดจนกว่าพวกมันจะตายกันหมด!” หนิวเหมิงตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว

ทหารของเมืองซือหนิวพุ่งเข้าใส่ทหารเมืองเฟยหู่ ความโกลาหลปะทุขึ้นอีกครั้ง

เจี่ยซ่งขมวดคิ้วมองดูภาพวุ่นวาย พวกเขาเพิ่งจะหนีมาได้ แต่กลับถูกบีบให้กลับมาอีกครั้ง คราวนี้ไม่มีทางหันหลังกลับแล้ว หากหนีไปตอนนี้ ตำหนักทวยเทพจะต้องลงโทษแน่

“สู้! ทุ่มสุดกำลัง!” เจี่ยซ่งคำราม

ทหารของเมืองเฟยหู่ต่างก็รู้เรื่องนั้นดี ไม่มีทางเลือกอื่น ไม่สู้ก็ตาย

เมื่อกองทัพทั้งสองฝ่ายปะทะกัน การต่อสู้ก็รุนแรงถึงขีดสุด

เฉินผิงชักกระบี่ออกมาอีกครั้ง ไม่คิดที่จะหนีอีกต่อไป เขา หญิงสาวชุดขาว ชายคลั่งและหูหม่าซือล้วนมากฝีมือ แม้แต่ทหารขั้นเซียนพเนจรระดับหนึ่งยังรับมือพวกเขาไม่ได้

เมืองซือหนิวเริ่มได้เปรียบขึ้นเรื่อยๆ เจี่ยซ่งมองดูด้วยความสิ้นหวังและหวาดกลัว กองทัพของเขากำลังถูกทำลาย เมื่อพ่ายแพ้ เมืองเฟยหู่ย่อมถึงจุดจบ และตำแหน่งเจ้าเมืองของเขาก็จะสิ้นสุดเช่นกัน

ท่ามกลางความสิ้นหวัง ร่างดำมืดก็ลอยลงมาจากด้านบน พวกเขาสวมชุดดำ แต่ละคนเปล่งประกายด้วยพลังกล้าแกร่ง

หลังจากพาทูตกลับไป ฮั่วจ้าวได้ส่งคนของตำหนักลำดับแปดมาสมทบ การมาถึงของพวกเขาพลิกสถานการณ์ พลังมหาศาลของพวกเขาทำให้เมืองเฟยหู่กลับมาเหนือกว่า

แม้ว่าเฉินผิงและพรรคพวกจะแข็งแกร่ง แต่ก็ไม่อาจต้านเหล่าชายชุดดำจากตำหนักลำดับแปดได้ ทุกคนล้วนอยู่ที่ขั้นเซียนพเนจรระดับสองเป็นอย่างน้อย

พลังของตำหนักทวยเทพช่างน่าเกรงขาม

แค่ตำหนักลำดับแปดตำหนักเดียว พวกเขากลับสามารถควบคุมเมืองเฟยหู่ได้ทั้งเมือง แม้แต่เจ้าเมืองยังเป็นเพียงหุ่นเชิดเท่านั้น

“ฮ่า! มีกำลังเสริมมาช่วยเรา มาจัดการเจ้าพวกหน้าโง่กันเถอะ!” กำลังเสริมจากตำหนักลำดับแปดฟื้นคืนขวัญกำลังใจของเจี่ยซ่ง

“โง่จริงๆ” เฉินผิงพูด “มาที่นี่ก็ไม่ต่างกับมาตาย”

เขาค่อยๆ วางซิ่วรุ่ยลงบนพื้น เห็นได้ชัดว่าเขาสับสน ซิ่วรุ่ยไม่ได้แข็งแกร่งมากนัก เขาอยู่ที่ขั้นเซียนเท่านั้น ยังไม่ถึงขั้นเซียนพเนจร การมาช่วยเขาถึงที่นี่ไม่ต่างกับฆ่าตัวตาย

“เจ้าช่วยชีวิตข้าไว้ จะให้อยู่เฉยระหว่างที่เจ้าเดือดร้อนได้ยังไง” ซิ่วรุ่ยพูด “ต่อให้ต้องตายก็คุ้มค่า ถ้าไม่มีเจ้า ข้าก็คงยังอยู่ในกรงนั่น”

รัศมีของเขาจางหายไปอย่างรวดเร็ว

“ไม่ต้องห่วง ผมจะไม่ปล่อยให้คุณตาย” เฉินผิงพูดอย่างหนักแน่น

เขาหยิบมณีสวรรค์ที่เอามาจากแดนขุมทรัพย์ออกมาและใส่ไว้ในมือของซิ่วรุ่ย “นี่คือมณีสวรรค์ มันจะช่วยต่อชีวิตให้คุณ และนี่คือยาที่ทำจากหญ้าเซียน...”

เฉินผิงไม่คิดเสียดาย เขาเต็มใจช่วยรักษาซิ่วรุ่ย