หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5007

ดวงตาของทูตหรี่ลง เขาถอยกลับอย่างรวดเร็ว เห็นได้ชัดว่าระแวงหอกตระกูลม่อ เมื่อเห็นความลังเลของเขา เฉินผิงก็ฟันกระบี่อีกครั้งทันที ฉวยโอกาสในขณะที่ทูตเสียสมาธิ

“ดาบเดียวปลิดชีพ!”

เฉินผิงปลดปล่อยคลื่นปราณกระบี่ มันกลายเป็นมังกรทองที่มีไฟลุกท่วม ร้องคำรามขณะพุ่งเข้าหาทูต

คู่ต่อสู้คนนี้แข็งแกร่งเกินไป จนเฉินผิงต้องดึงพลังทั้งหมดออกมาในกระบวนท่าเดียว

ไม่เพียงแต่ดึงปราณเซียนในร่างมาใช้เท่านั้น เขารวมพลังนั้นเข้ากับพลังมังกรและจุติเพลิง ใส่ทั้งหมดไว้ในการโจมตีอันทรงพลังครั้งนี้

เขาทุ่มทุกอย่างลงในหนึ่งกระบวนท่า ตั้งใจที่จะล้มทูตให้ได้

แม้แต่ทูตยังไม่อาจซ่อนความตื่นตระหนก แววตาเหยียดหยามหายไป แต่ในขณะนั้น กระบี่ของเฉินผิงปิดทางหนี ไม่มีทางที่จะหลบได้

ทูตคำรามพร้อมประสานมือ โจมตีสวนกลับอย่างรุนแรง หมัดทั้งสองพุ่งไปข้างหน้าด้วยพลังทั้งหมดที่เขาฝึกปรือมาทั้งชีวิต ราวกับมิติบิดเบี้ยวเพราะพลังนั้น

ตูม!

เฉินผิงปลิวไปในอากาศด้วยเสียงดังสนั่น

ทูตก็ไม่อาจถอยออกมาได้โดยไร้บาดแผลเช่นกัน แขนของเขาถูกทำลายด้วยพลังโจมตีของเฉินผิง

เมื่อรู้ตัวว่าสู้ไม่ไหว ทูตจึงพยายามถอยหนี แต่หอกของหญิงสาวอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว ลำแสงสีม่วงปกคลุมทั่วร่างของเขา

ทูตกัดฟันแน่น วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขาแยกออกจากร่างชั่วขณะ จากนั้นร่างกายของเขาก็ระเบิดภายใต้แสงสีม่วง

“สมกับเป็นหอกตระกูลม่อ” เขาพึมพำ

วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของทูตหนีไป เขาพยายามเอาตัวรอด

“คิดหนีอย่างนั้นเหรอ” หญิงสาวในชุดขาวชูหอกขึ้นและจะไล่ตาม แต่ทันใดนั้นก็มีหลายร่างปรากฏตัวขึ้นจากระยะไกล

พวกเขาคือคนของตำหนักลำดับแปด มาเพื่อช่วยพาทูตหลบหนี

ในเวลาเดียวกัน พื้นดินก็สั่นสะเทือนเมื่อทหารเมืองเฟยหู่ซึ่งล่าถอยไปก่อนหน้านี้ พุ่งกลับเข้าสู่สนามรบ

เจี่ยซ่งไม่กล้าออมมือ ฮั่วจ้าวเหลือบมองเฉินผิง สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ขัดแย้ง ก่อนจะถอยกลับมาเพื่อปกป้องวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของทูต

หากเกิดอะไรขึ้นกับทูตในขณะที่เขาเป็นคนรับผิดชอบ ฮั่วจ้าวผู้เป็นเจ้าตำหนักลำดับแปดจะต้องรับโทษหนัก

เฉินผิงมองฝูงศัตรูที่กำลังเข้ามาพร้อมขมวดคิ้ว

“เจ้าคิดอะไรอยู่” หญิงสาวถาม

“คิดว่าจะหนีดีไหม...”

“แล้วเจ้าว่ายังไงล่ะ” เธอหัวเราะ

“หนี”

ว่าแล้วเฉินผิงก็หันหลังแล้ววิ่งไป