หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5014

มังกรโครงกระดูกซึ่งมีเพลิงวิญญาณสีม่วงเข้มกระพริบอยู่ในเบ้าตากลวงของมันก้มหัวลงช้าๆ กรงเล็บโครงกระดูกขนาดใหญ่ของมันขดงอเล็กน้อยต่อหน้าเฉินผิง ดูนอบน้อมอย่างน่าประหลาด

ภายในทะเลหมอกหนา เสียงแหบพร่าของราชามังกรชื่อฮุ่นก้องกังวานด้วยความสงสัย “รัศมีมาร... เจ้าเป็นเผ่าอสูร เหตุใดจึงครอบครองรัศมีมารของหยินมัว”

เฉินผิงพยายามลุกขึ้น รัศมีมารในร่างของเขาโคจรอย่างไม่อาจควบคุม ก่อตัวเป็นวงแหวนหมอกสีดำรอบตัวเขา

“หยินมัวเป็นสหายของผม ไม่แปลกที่ผมจะรัศมีมารของหยินมัว” เฉินผิงกล่าว

“เหลวไหล หยินมัวหายตัวไปหลายปี จะเป็นสหายของเจ้าได้อย่างไร เจ้าอยู่ที่ขั้นเซียนพเนจรระดับหนึ่งเท่านั้น บอกความจริงมา และถ้าเจ้ากล้าโกหกก็อย่าหาว่าข้าไร้ปราณี!”

ราชามังกรชื่อฮุ่นจ้องมองเฉินผิงและคำรามใส่เขาด้วยความโกรธ

เขาไม่เชื่อว่าเฉินผิงจะเป็นสหายกับหยินมัว

แม้ว่าเฉินผิงจะมีสายเลือดมังกรทอง แต่ก็ไม่น่าเป็นไปได้ที่เขาจะรู้จักหยินมัว นอกจากนี้ หยินมัวหายตัวไปนานหลายพันปีแล้ว มีข่าวลือว่าเขาตายระหว่างศึกแห่งทวยเทพ

คำพูดของราชามังกรชื่อฮุ่นทำให้มังกรโครงกระดูกและกองทัพปีศาจเคลื่อนตัวไปข้างหน้าทันที พร้อมที่จะโจมตีได้ทุกเมื่อ

“งั้นรู้ไหมว่านี่คืออะไร!” เฉินผิงเผยธนูศักดิ์สิทธิ์

เมื่อธนูศักดิ์สิทธิ์ปรากฏขึ้น รัศมีมารก็ไหลเข้าหามันอย่างรวดเร็ว

“ธนูศักดิ์สิทธิ์?” ดวงตาของราชามังกรชื่อฮุ่นเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ

อย่างไรก็ตาม ในขณะนั้นมังกรกระดูกหลายตัวพร้อมที่จะโจมตีเฉินผิง

“หยุด”

ราชามังกรชื่อฮุ่นพูดด้วยเสียงแหบพร่า มีเสียงดังเหมือนโลหะกระทบที่บ่งบอกถึงความตกตะลึงของเขา “ทุกคนหยุด”

หลังจากเงียบไปชั่วขณะ เพลิงวิญญาณของมังกรกระดูกก็สั่นไหว และในที่สุดพวกมันก็ถอยกลับไป

ทะเลหมอกปั่นป่วน และทหารโครงกระดูกนับไม่ถ้วนก็ไหลทะลักกลับราวกระแสน้ำ พวกมันกลับหยุดโจมตีเสียอย่างนั้น

ชายคลั่งและคนอื่นๆ เฝ้าดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างสับสน พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมทัพปีศาจอย่างกองพันชื่อฮุ่นถึงได้ถอยกลับหลังเฉินผิงพูดประโยคเดียว

ตอนแรกเจี่ยซ่งคิดว่าเขารอดแล้ว เขาหนีเข้าไปในในเมืองหลักและรู้สึกว่าตนช่างโชคดี

อย่างไรก็ตาม ในเวลาต่อมา เมืองทั้งสิบสองแห่งของเมืองเฟยหู่ถูกกองพันชื่อฮุ่นโจมตีพร้อมกัน

ทหารเมืองเฟยหู่สูญเสียอย่างหนักหลังการต่อสู้ครั้งใหญ่ และพวกเขายังไม่ทันได้พักด้วยซ้ำ

ด้วยเหตุนั้น พวกเขาจึงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของกองพันชื่อฮุ่น และถูกทำลายล้างจนสิ้นซาก

แม้แต่ผู้บำเพ็ญเพียรเผ่าอสูรในเมืองเฟยหู่ก็ตกเป็นเหยื่อสังหารหมู่เช่นกัน

เมื่อได้รับข่าว เจี่ยซ่งก็ตกใจมากจนเกือบสำลักน้ำลายตัวเองตาย

เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น เขาได้แต่หันไปขอความช่วยเหลือจากฮั่วจ้าว

ไม่อย่างนั้น เมืองเฟยหู่อาจตกไปอยู่ในมือของเผ่ามาร