หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5034

สีหน้าของม่อชิงหยุนเคร่งขรึม “ต้องเป็นฮั่วจ้าวแน่ๆ ดูท่าเขาคงไม่คิดจะปล่อยเราไป”

ดวงตาของเฉินผิงเป็นประกาย “เขาคงยืมมือคนอื่นรุกรานเรา”

หลานเหลียนฮั่วกัดฟันแน่นและออกคำสั่งเฉียบขาด “ไปได้! เราต้องไปสนับสนุนแนวหน้า!”

ทุกคนลุกขึ้นและเริ่มเตรียมตัวออกจากเกาะลอยฟ้า เฉินผิงหันไปมองสถานที่ลึกลับข้างหลังเขาเป็นครั้งสุดท้าย เขาสัมผัสได้ถึงแรงดึงดูดเบาๆ ไม่เต็มใจที่จะจากไป แต่เพราะสงครามกำลังใกล้เข้ามา เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องห้ามความอยากรู้เอาไว้ก่อน

ฉันจะกลับมาหาคำตอบของที่นี่ หลังจัดการกองทัพมารได้แล้ว

ทันทีที่พวกเขาไป แสงสีทองจางๆ ก็ส่องประกายในเกาะลอยฟ้าเป็นเวลาสั้นๆ ราวกับว่ามันตอบสนองต่อบางสิ่ง

เมื่อถึงเวลาที่พวกเฉินผิงมาถึงชายแดนของทวีปชางฉวน ผู้บำเพ็ญเพียรนับหมื่นคนได้รวมตัวกันอยู่แล้ว

ราชาเหมิง ราชาหลี่ และราชาเฉินระดมกำลังของตนมารับมือราชาฉือกู่และกองทัพจากนครกระดูก

เมื่อเฉินผิงและคนอื่นๆ มาถึง พลังอันมืดมิดก็ปรากฏขึ้นเหนือท้องฟ้า ท้องฟ้าปั่นป่วนราวกับว่าพายุกำลังก่อตัว รัศมีกดดันลอยอยู่ในอากาศ อัดแน่นด้วยกลิ่นอายของความเสื่อมโทรมและการทำลายล้าง

“ราชาฉือกู่บ้าไปแล้วหรือยังไง ทำไมถึงทำแบบนั้น” ราชาเฉินพึมพำในขณะที่กำขวานศึกเล่มใหญ่ไว้แน่น เตรียมรับมือกับศึกที่อยู่ข้างหน้า

ผู้บำเพ็ญเพียรของทวีปชางฉวนเตรียมพร้อม ตาเบิกกว้างและหายใจถี่ๆ ถืออาวุธไว้แน่นด้วยความกระวนกระวาย

แม้ว่าจะมีผู้คนนับพันเต็มสนามรบ แต่ไม่มีใครพูดสักคำ ความเงียบนั้นชวนหวาดหวั่น เฉินผิงลอยอยู่กลางอากาศ จ้องมองเข้าไปในความมืดที่คืบคลานเข้ามา กลิ่นเน่าเหม็นลอยเข้ามาในประสาทสัมผัสของเขา

การต่อสู้ครั้งใหญ่กำลังจะเริ่ม

ทวีปชางฉวนรับมือการรุกรานของเมืองเฟยหู่ การโจมตีจากตำหนักลำดับแปด และตอนนี้นครกระดูกกำลังโจมตีพวกเขา

การจู่โจมแต่ละครั้งทำให้ผืนดินพังทลาย ทวีปที่เคยมีผู้บำเพ็ญเพียรนับแสนคน ตอนนี้เหลือเพียงเศษเสี้ยวของจำนวนเดิม

กระบี่พิฆาตมังกรร้อนระอุในมือของเฉินผิง อักขระโบราณบนกระบี่ส่องประกายแราวกับสัมผัสได้ถึงหายนะที่กำลังมา

แสงสีทองบนเกาะลอยฟ้าถูกลืมไปแล้ว ในขณะนี้ชะตากรรมของทวีปชางฉวนกำลังอยู่ใกล้ขอบเหว ชายแดนกำลังจะถูกกองทัพโครงกระดูกโจมตี

“ฝ่าบาท พลังวิญญาณที่ตรวจจับได้จากแนวป้องกันทางตะวันตกเฉียงเหนือกำลังอ่อนลง!” กั๋วชื่อ ที่ปรึกษาของราชาแห่งเหมิงกั๋วร้องตะโกน

เข็มทิศพลังงานวิญญาณในมือของเขาหมุนรัวๆ เข็มของมันแทบจะหลุดออกมา

ราชาหลี่กำด้ามดาบชุบทองของเขาไว้จนข้อต่อนิ้วเป็นสีขาว “สั่งให้กองพันหุ้มเกราะถอยไปสามไมล์และเปลี่ยนไปใช้กระบวนทัพกระดองเต่า!”

ยังไม่ทันพูดจบ พื้นดินใต้เท้าพวกเขาก็แตกร้าวราวกระจก ของเหลวสีดำขุ่นไหลออกมาจากรอยแตก เมื่อมันกระเซ็นไปที่เสื้อคลุมของผู้บำเพ็ญเพียร มันก็ส่งเสียงฟู่และลุกไหม้ทันที

ชุดเกราะสีเงินของไอฉะเรืองแสงสีน้ำเงินอ่อนด้วยรัศมีป้องกัน แต่มือของเธอที่จับหอกแน่นกำลังสั่น