หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5035

บริวารของเธอเอื้อมมือไปเช็ดเหงื่อที่หน้าผากของไอฉะ แต่ก่อนที่จะสัมผัสตัวเธอ พลังที่มองไม่เห็นก็ฟาดใส่หลังอย่างรุนแรง ร่างระเบิดเป็นเศษเนื้อกลางอากาศ

“อย่าเสียสมาธิ!” หลานเหลียนฮั่วตะโกน เสียงของเธอตัดผ่านความตึงเครียดราวกับใบมีด

มือบอบบางของเธอเคลื่อนไหวเป็นวงโค้งลื่นไหล เกิดเป็นภาพดอกบัวสีน้ำเงินสามสิบหกดอกที่ด้านหลังเธอ แต่ละดอกเรืองแสงอบอุ่น ชำระล้างรัศมีมารที่อยู่รอบๆ

ถึงกระนั้น ในแววตาของเธอก็ยังมีความเครียดที่กำลังเผชิญอยู่ ดอกบัวเริ่มจางลง ค่อยๆ ถูกหมอกสีดำกัดกร่อน

ครืน!

ภายในหมอกสีดำ มีเสียงกระดูกเสียดสีกันดังขึ้น ทันใดนั้นทหารโครงกระดูกก็พุ่งไปข้างหน้าระลอกแล้วระลอกเล่า

แต่ละตัวมีไฟสีเขียวกระพริบอยู่ในเบ้าตา และมีอักขระสีดำชั่วร้ายสลักอยู่ในกระดูกของพวกมัน แม้ร่างจะแตกเป็นชิ้นๆ พวกมันก็ไม่ยอมตายและประกอบร่างกลับเข้าด้วยกันอย่างรวดเร็ว

“เวรเอ๊ย ทำไมทหารโครงกระดูกพวกนี้ถึงไม่ยอมตายสักที” หูหม่าซือคำราม ทุบสามกะโหลกในหมัดเดียว มองดูกระดูกที่แตกกระจายลอยกลับมารวมกันและลุกขึ้นได้อีกครั้ง

ดวงตาของเฉินผิงหรี่ลงพลางฟาดฟันกระบี่พิฆาตมังกร สังหารไปหลายสิบตัวในคราวเดียว แต่เช่นเดียวกับหูหม่าซือ โครงกระดูกเหล่านั้นกลับมาเป็นเหมือนเดิมทันที

“พวกมันใช้คำสาปอมตะ!” จากนั้นมันก็โจมตีเขา “วิธีเดียวที่จะโค่นพวกมันได้คือเผาด้วยปราณอัคคี!”

“กิเลนเพลิง ออกมาเดี๋ยวนี้!” ตามคำสั่งของเขา แสงสีแดงจ้าพุ่งออกมาจากไหล่

กิเลนเพลิงกระโจนออกมาจากแหวนเก็บของของเฉินผิง เกล็ดของมันลุกโชนเหมือนหินหลอมละลาย มันถอยหลังและคำรามจนพื้นดินสะเทือน

ครืน!

พริบตานั้น กิเลนเพลิงก็กลายเป็นอสูรยักษ์สูงสามสิบเมตร เปลวไฟปะทุขึ้นทุกจุดที่เท้าของมันเหยียบ ทหารโครงกระดูกที่สัมผัสมันกรีดร้อง อักขระบนตัวร้อนระอุและโครงกระดูกกลายเป็นเถ้าถ่าน

ม่อชิงหยุนฟันดาบของเธอ สร้างน้ำแข็งขึ้นแช่แข็งขาของยักษ์โครงกระดูกทั้งสาม แต่ในไม่กี่วินาที พวกมันทำลายน้ำแข็งแตกเป็นเสี่ยงๆ และสร้างแท่งกระดูกแหลมขึ้นมาแทนที่

“แย่แล้วสิ แบบนี้พวกเราคงไม่ไหว!” อกของเฉินผิงเกร็งขณะที่เขามองดูแนวป้องกันพังทลายลง จากนั้นก็มีบางอย่างสะดุดตา ถึงพวกมันจะมีขนาดใหญ่ แต่ยักษ์โครงกระดูกกลับเคลื่อนไหวเป็นรูปแบบที่สอดประสานกัน เขาจดจ่ออยู่ชั่วขณะ และม่านตาของเขาหดลงด้วยความตื่นตระหนก

พวกมันกำลังสร้างอาคมมารโบราณ!

ที่จุดศูนย์กลางของอาคม หมอกสีดำหมุนวนรวมตัวกันเป็นใบหน้าขนาดใหญ่น่าเกลียดน่ากลัวมีฝีหนอง มันส่งเสียงหัวเราะเยาะด้วยความเกลียดชัง นั่นคือราชาฉือกู่ “พวกมดแมลงจากทวีปชางฉวน วันนี้คือจุดจบของพวกเจ้า! อาคมมารกลืนกระดูก ทำงาน!”

ยักษ์โครงกระดูกทั้งสิบสองตัวส่งเสียงโหยหวนพร้อมกัน ดาบกระดูกของพวกมันประสานกันบนท้องฟ้า ก่อตัวเป็นตาข่าย

ด้านล่างของพวกมัน เห็ดสีเลือดระเบิดขึ้นทีละดอก พ่นหมอกพิษกลิ่นฉุนออกมา