หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5052

เมื่อไป๋ชวงไปถึงแท่นหิน เธอก็สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วก้าวขึ้นไปบนนั้นช้าๆ

ในขณะเดียวกัน ในมือของไป๋ชวงมีดวงแสงเข้มข้นก่อตัวขึ้น พร้อมที่จะโจมตีทุกเมื่อ เธอเตรียมรับมือรูปปั้นนักรบทั้งสอง

อย่างไรก็ตาม เมื่อไป๋ชวงก้าวขึ้นไปบนแท่นหิน รูปปั้นนักรบทั้งสองไม่ได้โจมตีเธอ

เมื่อเห็นอย่างนั้น ไป๋ชวงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“เกิดอะไรขึ้น” เทียนซื่อถาม คิ้วขมวดด้วยความสับสน สีหน้าดูอึดอัดเล็กน้อย

ไป๋ชวงกวักมือ และผู้อาวุโสทั้งสามในชุดคลุมดำก็เดินไปที่แท่นหินเช่นกัน พวกเขาระมัดระวัง แต่โชคดีที่รูปปั้นนักรบทั้งสองไม่โจมตี

ขณะที่เฝ้าดูทุกคนจากวังซิ่วหลัวขึ้นไปบนแท่นหิน เทียนซื่อก็เริ่มกระสับกระส่ายขึ้นเรื่อยๆ

“ผู้อาวุโสถง ข้าจะลองไปก่อน” เทียนซื่อกล่าว

“ไปด้วยกันดีกว่า ข้าคิดว่ารูปปั้นทั้งสองคงไม่โจมตีอีกแล้ว” หลังจากผู้อาวุโสถงพูดจบ เขาก็ตรงไปที่แท่นหิน

เทียนซื่อสังเกตและเดินตามหลังม่อชิงหยุนอย่างใกล้ชิด

เมื่อขึ้นไปยังแท่นหิน รูปปั้นนักรบทั้งสองไม่ได้โจมตี เทียนซื่อมองรูปปั้นด้วยความประหลาดใจ แต่เขาไม่กล้าเพ่งมองมากเกินไป

“อา... ไม่ยุติธรรมเลย...” ฉิงอี้นอนเจ็บอยู่บนพื้น

เมื่อเห็นทุกคนขึ้นไปยังแท่นหินโดยไร้บาดแผล เขาก็เจ็บแปลบที่หัวใจ

“ทำไม ทำไมกัน... ทำไมถึงมีแต่ข้าคนเดียว...” ฉิงอี้คำรามด้วยความโกรธแค้น

“ก็บอกแล้วว่าคุณหล่อไม่พอ” เฉินผิงพูดหน้าตาเฉย

ฉิงอี้กระอักเลือดสดๆ ออกมา ก่อนที่เขาจะหมดสติไปพร้อมกับความขุ่นเคือง

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครสนใจเขา ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน และไม่มีใครอยาเสียเวลาไปกับคนแปลกหน้า

ทุกคนยืนบนแท่นหิน จ้องมองโลงศพทั้งสามตรงหน้า

สีแดงสดคล้ายเลือดไหลผ่านโลงศพ พร้อมกับกลิ่นคาวรุนแรงจนทุกคนมึนหัว