หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5053

ขณะที่เฉินผิงพาม่อชิงหยุนไปที่ฐานของแท่นหิน อักขระบนโลงศพก็ปะทุขึ้นด้วยพลังน่าสะพรึงกลัว

ทุกคนต่างตกใจและกระเด็นออกไปอย่างไม่ทันตั้งตัว

โชคดีที่เฉินผิงพาม่อชิงหยุนไปที่ฐานแท่นหินก่อนแล้ว พลังนั้นจึงไม่ก่อให้เกิดอันตรายแต่อย่างใด

อย่างไรก็ตาม กับคนอื่นๆ ไม่ใช่อย่างนั้น พวกเขาหน้าซีด เลือดไหลจากมุมปาก

โดยเฉพาะผู้อาวุโสถงที่ทำหน้าเหยเกและอกของเขายุบลงไป

เมื่อเทียนซื่อเห็นผู้อาวุโสถงในสภาพเช่นนั้น ท่าทางเย่อหยิ่งของเขาก็หายไป สายตาของเขาเคร่งเครียด

เขารู้สึกว่าการเอาสมบัติออกไปจากซากปรักหักพังคงไม่ง่ายเสียแล้ว

ยิ่งกว่านั้น บริเวณโดยรอบยังปกคลุมไปด้วยรัศมีที่ชวนอึดอัดและน่าหวาดหวั่น

เฉินผิงมองแท่นหิน ซึ่งโลงศพทั้งสามยังวางเรียงกันเหมือนเดิม ไม่มีวี่แววว่าจะเปิดออก

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงสงสัยว่าพลังที่น่ากลัวนั่นมาจากไหนกันแน่

เฉินผิงค่อยๆ ดึงม่อชิงหยุนให้ถอยออกไป ในขณะที่เขาสังเกตเห็นว่าโลงศพทั้งสามที่อยู่ตรงหน้าดูน่าขนลุก และโลงยังแผ่รัศมีน่าสะพรึงกลัวออกมา

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังก้องไปทั่ว โลงศพตรงกลางค่อยๆ เปิดออกด้วยตัวเอง

เมื่อเห็นอย่างนั้น ทุกคนก็รู้สึกวิตก สีหน้าระแวดระวัง แต่ละคนเตรียมรับมือกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น

เฉินผิงดึงม่อชิงหยุนไว้ข้างหลังเขา จับกระบี่พิฆาตมังกรแน่น สายตาจ้องโลงศพที่เปิดอยู่โดยไม่กะพริบตา

เมื่อเห็นม่อชิงหยุนอยู่กับเฉินผิงอีกครั้ง เทียนซื่อก็ไม่พอใจ

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจ้องเล่นงานเฉินผิง

เมื่อเผชิญกับอันตราย ทุกคนต้องร่วมมือช่วยเหลือกัน

เฉินผิงเหลือบมองไปทางประตูหินและกระซิบเบาๆ “ถ้าเห็นท่าไม่ดีให้คุณรีบหนี และไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม อย่าพยายามสู้”

“ได้เลย!” ม่อชิงหยุนพยักหน้าตอบ