หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5071

“ม่อชิงเฉิน?” ดวงตาของเฉินผิงเป็นประกาย “ใครน่ะ?”

ม่อชิงหยุนถอนหายใจพลางตอบ “ลูกพี่ลูกน้องของข้า พ่อแม่ของเขาตายไปนานแล้ว พ่อแม่ของข้าจึงเลี้ยงดูเขา แต่เขากลับไม่รู้จักบุญคุณ เพียงเพราะข้าเป็นหญิง เขาคอยจับตามองตำแหน่งหัวหน้าตระกูลของท่านพ่อและหวังจะยึดอำนาจ”

เฉินผิงคิดในใจ ไอ้เนรคุณนั่นไม่สมควรมีชีวิตอยู่!

“ไปกันเถอะ ผมจะไปที่คฤหาสน์ตระกูลม่อกับคุณ ถ้าพลับพลาเทียนหยวนกล้าขัดขวาง ผมจะกวาดล้างให้สิ้นซาก!”

เฉินผิงตัดสินใจแล้วว่าจะกลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลม่อกับม่อชิงหยุน

เฉินผิงสั่งให้หูหม่าซืออยู่ที่ตำหนักลำดับแปด ถ้ามีหูหม่าซือทั้งคน ตำหนักลำดับแปดน่าจะตั้งรับการโจมตีได้นานพอสมควร

หลังจัดการเรื่องจำเป็นที่ตำหนักลำดับแปดแล้ว เฉินผิงและม่อชิงหยุนก็รีบไปที่คฤหาสน์ตระกูลม่อ

ชั้นสองกว้างใหญ่กว่าชั้นแรกนับสิบเท่า ตำหนักลำดับแปดอยู่ห่างจากคฤหาสน์ตระกูลม่อกว่าหมื่นกิโลเมตร

โชคดีที่มีอาคมเคลื่อนย้ายหลายแห่งในชั้นสอง แค่เคลื่อนย้ายเพียงไม่กี่ครั้งก็ถึงจุดหมาย หากต้องเดินเท้าคงใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งเดือน หรืออาจจะนานกว่านั้น

ขณะเดียวกันที่พลับพลาเทียนหยวน ผู้อาวุโสถงยืนนิ่งอยู่ในห้องโถงใหญ่

เบื้องหน้าเขามีชายชราเคราขาวสวมเสื้อคลุมนั่งอยู่ เบื้องหน้าชายชราคือแผนที่ดวงดาว

ชายชราคนนั้นคือประมุขเทียน เขาจ้องมองแสงที่ส่องประกายบนแผนที่ดาว สีหน้าของเขาสลับไปมาระหว่างเคร่งขรึมและผ่อนคลาย

ผู้อาวุโสถงยืนห่างออกไป ไม่กล้าพูดอะไร

ทันใดนั้นประมุขเทียนก็โบกมือใส่ดาวดวงหนึ่งที่ส่องประกายระยิบระยับ และในชั่วพริบตา ดาวดวงนั้นก็ดับวูบลง

อย่างไรก็ตาม ในชั่วขณะที่ดาวดับไป ดาวดวงอื่นก็เริ่มเปล่งประกาย

ทำให้ประมุขเทียนขมวดคิ้ว

ผู้อาวุโสถงยืนอยู่อีกด้าน ไม่กล้าส่งเสียงใดๆ ร่างของเขาค้อมลงเล็กน้อยเพื่อแสดงความยำเกรง

"เฉินผิง..." ทันใดนั้น ประมุขเทียนก็เอ่ยชื่อเฉินผิง

"ท่านว่ายังไงข้าก็ว่าอย่างนั้น"

ผู้อาวุโสถงตอบอย่างระมัดระวัง

เมื่อได้ยินดังนั้น ประมุขเทียนก็อดหัวเราะไม่ได้ "ผู้อาวุโสถง ในฐานะผู้อาวุโสแห่งพลับพลาเทียนหยวน เจ้าก็มีอำนาจเช่นกัน ไม่จำเป็นต้องเชื่อฟังทุกคำพูดของข้า ถึงจะได้ตำแหน่งผู้อาวุโสในพลับพลาเทียนหยวนเพียงเพราะความเชี่ยวชาญด้านอาคม แต่เจ้าก็มีอำนาจในฐานะผู้อาวุโส มันไม่ใช่แค่ตำแหน่งปลอมๆ อย่าดูถูกตัวเอง แสดงความมั่นใจและรัศมีของผู้อาวุโสออกมาซะ!"

เมื่อได้ยินดังนั้น ผู้อาวุโสถงก็รีบตอบกลับไป “ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ ท่านประมุข ข้าเชื่อว่าเราควรลงโทษเฉินผิง ยิ่งกว่านั้น เราไม่อาจปล่อยตระกูลม่อรอดไปได้ เด็กสาวจากตระกูลม่อคนนั้นหักหน้าเที่ยนซื่ออย่างเปิดเผย ทำให้พลับพลาเทียนหยวนต้องอับอายขายหน้า”

ประมุขเทียนพยักหน้า “เจ้าคุยกับตระกูลม่อเรื่องนี้แล้วหรือ”

“ใช้ ข้าเรียกร้องให้พวกเขาส่งตัวนางให้เรา ไม่อย่างนั้นจะต้องรับผลที่ตามมา!” ผู้อาวุโสถงตอบ

“ดี ตระกูลม่อต้องมีข้อแก้ตัว” ประมุขเทียนพยักหน้าเห็นด้วย แล้วพูดต่อ “ส่วนเฉินผิง ข้าว่าเรายุยงให้คนอื่นจัดการกับเขาดีกว่า ถ้าข่าวเรื่องสมบัติที่เขาครอบครองแพร่ออกไป ก็ต้องมีคนมาโจมตีเขาอยู่แล้ว เจ้าบอกว่าคนของวังซิ่วหลัวก็อยู่ที่นั่นด้วยไม่ใช่หรือ อาจจะมีคนจากฝ่ายของพวกเขาลงมือก็ได้ เราคงต้องรอดูกันต่อไป เฉินผิงแข็งแกร่งเกินระดับบำเพ็ญเพียรของตัวเอง เก่งกว่าเที่ยนซื่อด้วยซ้ำ แสดงให้เห็นว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดา อาจจะมาจากตระกูลที่ทรงอำนาจกว่าเราก็ได้”

“รับทราบ!” ผู้อาวุโสถงพยักหน้า

เขารู้ว่าประมุขเทียนคิดยืมมือคนอื่นฆ่าเฉินผิง