หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5077

เฉินผิงเยาะเย้ย “ฝีมือแค่นี้ยังจะอวด ถ้าตระกูลม่อทำได้แค่นี้ก็ยุบตระกูลทิ้งไปเถอะ”

“ไอ้เวร!”

ม่อชิงเฉินทนไม่ไหวอีกต่อไป จึงลงมือจัดการเอง

เขาคือเซียนพเนจรระดับห้า ผู้ถูกยกย่องว่าเป็นอัจฉริยะในบรรดาศิษย์รุ่นเยาวน์

“รนหาที่ตาย!”

ม่อชิงเฉินที่กำลังโมโหปล่อยแสงสีขาวออกมาจากแขนเสื้อ มันกลายเป็นใบมีดคมกริบ พุ่งตรงมาที่ใบหน้าของเฉินผิง

ในสายตาของเขา คนที่อยู่ขั้นเซียนพเนจรระดับสามไม่ต่างอะไรจากมดปลวกเมื่อเทียบกับขั้นเซียนพเนจรระดับห้า ด้วยการโจมตีครั้งนี้ เขาตั้งใจที่จะจัดการเฉินผิงให้อยู่หมัด

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่ลำแสงจะมาถึงตัวเขา เฉินผิงก็สะบัดปลายนิ้ว ส่งปราณกระบี่สีทองพุ่งทะลุอากาศ ทันใดนั้นแสงสีขาวก็แตกกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

ดวงตาของม่อชิงเฉินหรี่ลง เขายังไม่ทันรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จู่ๆ เฉินผิงก็เข้ามาใกล้แล้ว นิ้วชี้และนิ้วกลางของเขาประสานกันดุจดาบและกดเข้าที่ลำคอ “แกมีเวลาสามวินาทีขอโทษม่อชิงหยุน” เขาสั่ง

“เจ้า... กล้าดียังไงถึงแตะต้องตัวข้า”

เสียงของม่อชิงเฉินสั่นเครือ แต่เขายังคงฝืนพูด “ข้าคือทายาทโดยชอบธรรมของตระกูลม่อ ถ้าเจ้ากล้าทำร้ายข้า ตระกูลจะไม่มีวันปล่อยเจ้าไป!”

“เหรอ?”

เฉินผิงเลิกคิ้ว กดปลายนิ้วเบาๆ ทันใดนั้นม่อชิงเฉินก็รู้สึกจุกในลำคอและหายใจอย่างยากลำบาก

ใบหน้าของเขาแดงก่ำ เขามองไปรอบๆ ด้วยความกลัว กลับพบว่าศิษย์ตระกูลม่อกำลังแสดงความหวาดกลัวไม่ก็หันหน้าหนี น่าประหลาดที่ไม่มีแม้แต่คนเดียวกล้าก้าวเข้ามาช่วย

"สาม..." เฉินผิงเริ่มนับ

"สอง..."

"ข้า... ข้าจะขอโทษแล้ว!"

ม่อชิงเฉินทนไม่ไหวอีกต่อไปจึงร้องออกมา "ม่อชิงหยุน ข้าขอโทษ! ข้าไม่ควรดูหมิ่นเจ้า...บอกให้เขาหยุดที!"

เฉินผิงปล่อยมือ ทำให้ม่อชิงเฉินเซถอยหลังและกำคอแน่น ไอไม่หยุด ดวงตาเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง

ความเงียบปกคลุมไปทั่ว

ไม่มีใครคาดคิดว่าม่อชิงเฉินผู้เป็นเซียนพเนจรระดับห้าจะหมดทางสู้เมื่ออยู่ต่อหน้าเฉินผิง ผู้เป็นเซียนพเนจรระดับสาม

ม่อหวูจื่อรู้สึกหนาวสั่นไปทั่วร่าง เป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรกลับเก่งกาจถึงเพียงนี้เชียวหรือ จะประมาทชายคนนี้ไม่ได้!

"ขอบคุณมาก หัวหน้าตระกูล!" เฉินผิงกล่าวขอบคุณพร้อมกับโค้งคำนับ

เฉินผิงเดินตามม่อชิงหยุนไป ทิ้งม่อชิงเฉินไว้เบื้องหลัง สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเคียดแค้นและขมขื่น

ม่อชิงเฉินหันหลังกลับและเข้าไปในห้องลับเงียบๆ พร้อมใช้มือบดขยี้เครื่องรางสื่อสาร

ครู่ต่อมา ร่างลึกลับก็ปรากฏขึ้น ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้อาวุโสถงจากพลับพลาเทียนหยวน

"ม่อชิงเฉิน เป็นยังไงบ้าง" ผู้อาวุโสถงถามพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

ม่อชิงเฉินกัดฟันแน่นพลางพูดว่า "ม่อชิงหยุนกลับมาแล้ว แต่นางพาคนชื่อเฉินผิงมาด้วย พลังของผู้ชายคนนี้น่าเหลือเชื่อ"

"ข้ารู้ อย่าประมาทเฉินผิง" ผู้อาวุโสถงเตือน

"ผู้อาวุโสถง การปรากฏตัวของชายคนนี้จะผลกระทบตำแหน่งหัวหน้าตระกูลม่อของข้าหรือไม่" ม่อชิงเฉินถามอย่างกังวล

“ไม่น่าจะกระทบ ไม่มีทางที่เฉินผิงจะใช้ชีวิตอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลม่อไปตลอด ยิ่งกว่านั้น พรุ่งนี้ข้าจะไปหาคุณชายเทียนซื่อด้วยตัวเอง ส่วนเจ้าก็ต้อง...

เสียงกระซิบแผนการสมคบคิดค่อยๆ เงียบลง