หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5079

“เราจะทำอะไรได้อีกล่ะ ก็ต้องไปที่คฤหาสน์ตระกูลม่อเพื่อขอคำอธิบายอยู่แล้ว!” ผู้อาวุโสถงอุทาน

“แต่ท่านประมุขบอกไว้ไม่ใช่หรือว่าอย่ายุ่งกับเฉินผิง ไม่อย่างนั้นข้าจะถูกปลดจากตำแหน่งศิษย์อัจฉริยะ!”

แม้ว่าเที่ยนซื่อจะขึ้นชื่อเรื่องอารมณ์ฉุนเฉียวและนิสัยชอบใช้ความรุนแรง แต่เมื่อเป็นคำพูดของประมุขเทียน เขากลับเชื่อฟังอย่างไร้ข้อกังขา

เขาไม่กล้าขัดคำสั่งของประมุขเทียน

“เราแค่ต้องการความยุติธรรมจากตระกูลม่อ ไม่ได้ไปยุ่งกับเฉินผิงเสียหน่อย ถ้าเฉินผิงตัดสินใจหาเรื่องก่อน มันก็ไม่ใช่ความผิดของเรา”

ดวงตาของผู้อาวุโสถงเต็มไปด้วยเจตจำนงสังหาร “เราจะพาคนไปด้วย ถ้าเฉินผิงไม่ทำอะไรก็แล้วไป แต่ถ้าเขากล้ายุ่งเรื่องของตระกูลม่อ เราจะจัดการให้รู้แล้วรู้รอด!”

“ตกลง!” เที่ยนซื่อพยักหน้าตอบ

ที่ห้องประชุมในคฤหาสน์ตระกูลม่อ

ม่อหวูจื่อไล่ทุกคนออกไปด้วยสีหน้าเย็นชา ตัดสินใจว่าไม่จำเป็นต้องประชุมต่อ

ทันทีที่ม่อหวูจื่อกำลังจะพูด ท้องฟ้าด้านนอกห้องประชุมก็มืดลงกะทันหัน ร่างในชุดคลุมสีเทาสิบกว่าคนปรากฏตัวขึ้นราวกับเมฆพายุฝน

ผู้อาวุโสถงที่พาพวกเขามายืนประสานมือไพล่หลัง สายตากวาดมองฝูงชนในห้องโถง ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ใบหน้าของม่อหวูจื่อ

ม่อหวูจื่อหรี่ตาลง กลินน้ำลายลงคอขณะที่ก้าวไปข้างหน้า ฝ่าเท้าสัมผัสกับแผ่นหินสีฟ้าจนเกิดเสียงเสียดสี

เขาพยายามตั้งสติขณะยกมือขึ้นเพื่อคารวะ แต่เสียงของเขากลับสั่นเล็กน้อย “ผู้อาวุโสถง คุณชายเทียนซื่อ เป็นเกียรติที่พวกท่านเยือนตระกูลม่อ...”

“เป็นเกียรติอย่างนั้นหรือ” ผู้อาวุโสถงเยาะเย้ย เขาสะบัดแขนเสื้ออย่างรวดเร็วจนเกิดพัดลมแรง ขัดจังหวะพูดของม่อหวูจื่อ

เขาเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว แต่ละก้าวราวกับเหยียบย่ำหัวใจของม่อหวูจื่อ “ม่อหวูจื่อ ตระกูลของเจ้าช่างบังอาจนัก!”

เที่ยนซื่อเดินตามหลังมาติดๆ สีหน้าอาฆาตราวกับคมดาบอาบพิษ สายตาของเขาจ้องมองม่อชิงหยุนเขม็งราวกับอยากมองให้ทะลุปรุโปร่ง

บาดแผลที่เฉินผิงฝากไว้ยังไม่หายเจ็บ ความโกรธของเขาในตอนนี้ทำให้ดวงตาแดงก่ำ “ม่อชิงหยุน เจ้านี่ไม่ธรรมดาจริงๆ!”

เที่ยนซื่อระเบิดโทสะ ปลายนิ้วของเขาลุกโชนด้วยเปลวไฟสีฟ้าลึกลับ “มีคนหลับนอนกับผู้หญิงที่ควรจะเป็นของข้า แล้วเจ้ายังบอกอีกว่าหยุดนางไม่ได้งั้นหรือ”

เปลวไฟพุ่งลงสู่พื้นดังกึกก้อง แผดเผาจนเกิดเป็นหลุมไหม้ในทันที “วันนี้ข้าจะทำลายตระกูลม่อให้สิ้นซาก!”

คำพูดของเที่ยนซื่อทำเอาศิษย์ตระกูลม่อตัวสั่นด้วยความกลัว

พวกเขารู้ว่าพลับพลาเทียนหยวนเอาจริง ไม่เช่นนั้นคงไม่พายอดฝีมือมามากขนาดนี้

“ใจเย็นก่อน คุณชายเทียนซื่อ!” ม่อชิงเฉินก้าวมาข้างหน้าและกล่าวว่า “เรื่องนี้เป็นแผนของม่อหวูจื่อคนเดียว ไม่เกี่ยวกับคนอื่นๆ ในตระกูลม่อ!”

ผู้อาวุโสถงหันไปถามม่อชิงเฉิน “แต่เขาเป็นหัวหน้าตระกูลม่อ ถ้าเขาสั่งให้เจ้าโจมตีพลับพลาเทียนหยวน เจ้าจะไม่ทำตามหรือ”

ทั้งสองคนร่วมกันเล่นละคร ต่างคนรู้ความลับของอีกฝ่าย แต่กลับแสร้งทำเป็นไม่รู้

ม่อชิงเฉินหันกลับมาจ้องม่อหวูจื่อด้วยสายตามุ่งมั่น “ท่านลุงม่อหวูจื่อ ท่านจัดการเรื่องภายในตระกูลไม่ได้ ปล่อยให้ลูกสาวทำลายชื่อเสียงของตระกูลเรา แถมยังทำให้ตระกูลตกอยู่ในอันตราย ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเห็นแก่ผลประโยชน์ของตระกูลมากกว่าเรื่องส่วนตัว ต่อจากนี้ไป ข้าจะขอรับตำแหน่งหัวหน้าตระกูลม่อ!”