หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5080

ทันทีที่เอ่ยคำพูดของเขา ครึ่งหนึ่งของศิษย์ระดับสูงในตระกูลม่อต่างเห็นด้วย

ม่อชิงเฉินเกลี้ยกล่อมคนเหล่านี้ไว้ก่อนแล้ว เมื่อเห็นว่าจังหวะเหมาะสม พวกเขาก็ลงมือพร้อมกันทันที

“การกระทำของหัวหน้าตระกูลไม่เหมาะสม!”

“ตระกูลม่อจะถูกทำลายเพราะตัวเขาคนเดียวไม่ได้!”

“ได้โปรด คุณชายเทียนซื่อ ปกป้องตระกูลม่อ!”

ม่อหวูจื่อเบิกตากว้าง จ้องมองใบหน้าที่ครั้งหนึ่งเคยเห็นดีเห็นงามกับเขา แต่ตอนนี้กลับมีแต่การทรยศหักหลัง ทำเอาเขารู้สึกเวียนหัว

เขาเซไปเซมา พยายามเกาะเสาเพื่อทรงตัว เล็บจิกลงบนฝ่ามือด้วยความเจ็บปวด “เจ้า... นี่พวกเจ้า...”

“ท่านพ่อ!” ม่อชิงหยุนอุทานด้วยความตกใจ อยากจะพุ่งตัวเข้าไปหา แต่ถูกเฉินผิงรั้งไว้

เธอหันไปมองเฉินผิง แต่กลับพบว่าเขาสงบนิ่งและเยือกเย็น มีกระทั่งรอยยิ้มที่มุมปาก

เฉินผิงรู้อยู่แล้วว่าม่อชิงเฉินซึ่งสมรู้ร่วมคิดกับผู้อาวุโสถงและคนอื่นๆ แอบวางแผนลับหลัง เป้าหมายสูงสุดของม่อชิงเฉินคือยึดตำแหน่งหัวหน้าตระกูล

“พูดจบหรือยัง”

ในที่สุดเฉินผิงก็พูดขึ้น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม “พวกแกมันตัวตลก... กล้าดียังไงถึงโอหังต่อหน้าฉัน พวกแกสองคนวางแผนกันมาตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ ไม่ต้องมาเล่นละครให้ฉันดูหรอก แล้วก็พวกแกสองคนที่เคยแพ้ฉัน... ทำไมยังไม่รู้จักสำนึกอีก”

คำพูดของเฉินผิงทำให้ทุกคนในตระกูลม่อตะลึงไปชั่วขณะ

ม่อชิงเฉินตกใจเป็นพิเศษ เขาไม่รู้ว่าเฉินผิงเคยสู้กับผู้อาวุโสถงและเที่ยนซื่อ

แถมยังดูเหมือนว่าเฉินผิงจะเอาชนะทั้งสองได้ด้วย!

ม่านตาของผู้อาวุโสถงหดลงกะทันหัน และเขาถอยกลับไปครึ่งก้าวตามสัญชาตญาณ

ความพ่ายแพ้ที่เขาต้องเผชิญจากน้ำมือเฉินผิงยังคงตราตรึงในความทรงจำ เมื่อเห็นรัศมีรอบตัวเฉินผิง เขาก็รู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาล

แต่เมื่อนึกได้ว่าเขาพายอดฝีมือสิบกว่าคนมาด้วยในวันนี้ ซึ่งทุกคนเป็นขั้นเซียนพเนจรระดับห้า เขาจึงหัวเราะและพูดว่า "เฉินผิง คิดหรือว่าเจ้าคนเดียวจะรับมือพลับพลาเทียนหยวนได้"

แม้พวกเขาจะรู้ว่าเฉินผิงแข็งแกร่งกว่าระดับพลังของตัวเอง แต่ก็มั่นใจว่าเฉินผิงไม่มีทางสู้กับจำนวนคนที่เหนือกว่าได้

แม้แต่เสือร้ายยังต้องพ่ายหมาหมู่!

"รับมือพวกแกน่ะเหรอ?"

เฉินผิงเลิกคิ้ว เขาดีดนิ้วเบาๆ ลำแสงสีทองพุ่งผ่านหูของผู้อาวุโสถง เฉือนผมขาวของเขาออกไป “หมาหมู่อย่างพวกแกน่ะเหรอ พวกขยะ” เขาเย้ยหยัน

เที่ยนซื่อเดือดดาล “ฆ่ามัน!”

นักรบสองคนนั้นเก่งเกินไปแล้ว!

เมื่อเห็นสถานการณ์ ม่อหวูจื่อก็เปี่ยมล้นด้วยความยินดี ทั่วร่างสั่นเบาๆ เขารู้อยู่แล้วว่าเฉินผิงแข็งแกร่ง แต่นึกไม่ถึงว่าจะเก่งขนาดนี้ ดูเหมือนว่าการเสี่ยงดวงของเขาจะได้ผล

"ทำได้แค่นี้เหรอ"

เฉินผิงหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา พลางสะบัดมืออย่างสบายๆ

ทันใดนั้นรัศมีก็แผ่ขยาย พุ่งทะยานไปยังโดยรอบราวกับกระแสน้ำ

เหล่ายอดฝีมือจากพลับพลาเทียนหยวนที่กำลังล้อมเขาราวกับถูกผลักออกไปด้วยมือขนาดมหึมาที่มองไม่เห็น แต่ละคนลอยละลิ่วอย่างวุ่นวาย

ในขณะเดียวกัน เมื่อยอดฝีมือของพลับพลาเทียนหยวนกระเด็น นักรบทั้งสองก็กระโจนเข้าต่อสู้

ยอดฝีมือกว่าสิบคนของพลับพลาเทียนหยวนต้องเผชิญกับรูปปั้นนักรบทั้งสอง

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่การต่อสู้เริ่มขึ้น ยอดฝีมือนับสิบของพลับพลาเทียนหยวนก็รู้สึกถึงแรงกดดัน

ท้ายที่สุดแล้ว นักรบทั้งสองไม่ใช่สิ่งมีชีวิต พวกเขาไม่มีความคิดและแน่นอนว่าไม่กลัวความตาย

เสียงกรีดร้องดังก้อง เหล่ายอดฝีมือนับไม่ถ้วนจากพลับพลาเทียนหยวนเริ่มพลาดท่าทีละคน