หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 510

“ลุงหลาง ท่านพูดถูก! เจี่ยงเจิ้งเต๋อจะมาเทียบชั้นกับท่านได้ยังไงกันเล่า! ท่านเป็นถึงปรมาจารย์ใหญ่เชียวนะ!” ฉินเฟิงพยายามพูดประจบประแจงเอาใจเขา

เขาไม่กล้าก้าวล่วงเยี่ยหลางเพราะฝ่ายหลังเป็นผู้หนุนหลังที่แข็งแกร่งที่สุดของตนในยามนี้แล้ว ถึงเขาจะเป็นทายาทของตระกูลฉิน แต่ก็ไม่มีทางเลือกนอกจากเคารพยำเกรงปรมาจารย์ทุกคนในตระกูล

“ไอ้เด็กสารเลว ถ้าแกคุกเข่าขอโทษฉันเสียเดี๋ยวนี้ ฉันก็อาจจะยอมให้แกตายเร็วขึ้นสักหน่อยก็ได้ มิฉะนั้นแกก็คงได้แต่โทษตัวเองที่ต้องมาเผชิญจุดจบอันน่าสยดสยอง!” เยี่ยหลางคำรามพลางปลดปล่อยพลังอันชวนตื่นตะลึงออกมา ทั่วทั้งห้องปกคลุมไปด้วยพลังกดดันขึ้นมาในชั่วเวลาเพียงไม่กี่วินาที!

ครู่ต่อมาฉินเฟิงก็รู้สึกแน่นหน้าอกแล้วเริ่มหายใจลำบาก

เมื่อสัมผัสได้ถึงพลังกดดันของเยี่ยหลาง กู่หลิงเอ๋อร์ก็หน้าซีดเผือดขึ้นมาทันที เธออดมิได้ที่จะอ้าปากหอบหายใจมาทางเขา

เมื่อเห็นกู่หลิงเอ๋อร์หายใจไม่ออก เฉินผิงก็ยื่นมือออกมากุมมือเธอไว้ พลังบริสุทธิ์ระลอกหนึ่งไหลเข้าสู่ร่างกายของเธอภายในชั่ววินาทีพริบตาเดียว กู่หลิงเอ๋อร์สัมผัสได้ถึงกระแสพลังอุ่นร้อนที่ไหลผ่านไปทั่วทั้งร่างของเธอ

หลังจากนั้นสักพัก เยี่ยหลางเลิกปลดปล่อยพลังของตนเองแล้วจ้องมองเฉินผิงอย่างเยือกเย็น

“เฉินผิง ไม่ว่าแกจะแข็งแกร่งสักแค่ไหน เมื่อลุงหลางอยู่ที่นี่ ก็ไม่มีทางที่แกกับผู้หญิงของแกจะหนีรอดไปได้หรอก แกจงคุกเข่าขอโทษเขาเสียดีกว่านะ!” ฉินเฟิงกล่าวอย่างผู้ชนะ

ตอนที่ฉินเฟิงบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงของเฉินผิง กู่หลิงเอ๋อร์ก็หน้าแดงก่ำ เธอก็อดมิได้ที่จะลอบมองเฉินผิง

เฉินผิงสีหน้าเมินเฉยพลางหัวเราะเยาะ “ถ้าแกมีปัญญาล่ะก็ แกจะลองดูก็ได้นะ!”

วินาทีต่อมา เขาก็หายวับไปในอากาศ!

ทุกคนตกตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นฉินเฟิงก็สัมผัสได้ถึงพลังอันตรายที่กำลังมาเยือน เขาคิดจะหลบตามสัญชาตญาณ แต่มันก็สายเกินไปเสียแล้ว

เฉินผิงเตะผ่าหมากใส่เขาจนเกิดเสียงแตกหักที่ฟังดูน่าสยดสยองขึ้นคำรบหนึ่ง

เมื่อเขาเบนสายตาไปมองร่างกายท่อนล่างของฉินเฟิง เขาก็ต้องตกตะลึงเพราะมีเลือดไหลโกรก โอ้พระเจ้า! ส่วนสงวนของเขาถูกทำลายไปเสียแล้ว! ฉันล่ะสงสัยนักเชียวว่าหลังจากเป็นเช่นนี้แล้ว เขายังจะดื่มด่ำยามแนบชิดกับผู้หญิงได้อยู่หรือเปล่า!

“ได้! แกรอก่อนเถอะ ฉันจะแก้แค้นให้แกเอง!” เยี่ยหลางรับรองก่อนจะหันไปมองเฉินผิง ถึงกระนั้นเขาก็ไม่อาจต้านทานต่อความรู้สึกตื่นเต้นได้เลย อา! ตอนนี้ส่วนสงวนของฉินเฟิงก็ถูกทำลายไปแล้ว หลังจากฉันจัดการเฉินผิงเรียบร้อย กู่หลิงเอ๋อร์ก็จะเป็นของฉันแต่เพียงผู้เดียว!

ฉินเฟิงที่เกือบหมดสติเพราะความเจ็บปวดอย่างรุนแรงรู้สึกตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันนั้นจนพูดไม่ออก ให้ตายสิ! มันคว้าหมัดของปรมาจารย์ได้ยังไงกันวะ?