หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 511

เยี่ยหลางที่มีสีหน้าถมึงทึงชักกำปั้นกลับแล้วจ้องมองเฉินผิงสายตาเย็นชา “ไอ้เด็กสารเลว นี่แกดูถูกฉันเหรอ ถึงคิดว่าฉันมีปัญญาทำได้แค่นั้น!”

“เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอครับ ลุงหลาง?” ฉินเฟิงถามด้วยความงุนงง

“ฮึ! เมื่อสักครู่นี้ฉันใช้พลังไปเกือบครึ่งแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่หากฉันใช้พลังทั้งหมดของตนเอง โรงแรมเล็กๆ แห่งนี้ก็อาจจะพังถล่มลงมาได้! ถ้าหากคนสวยได้รับบาดเจ็บ ฉันจะทำยังไงกันเล่า?” เขาทอดสายตามองกู่หลิงเอ๋อร์อย่างกลัดมันแล้วเลียริมฝีปากอย่างน่ารังเกียจอันชวนให้คลุ้มคลั่งขึ้นมาทันที

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉินเฟิงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก อา! เป็นเช่นนั้นไปเสียได้! เมื่อสักครู่นี้ฉันล่ะกลัวแทบตาย ฉันเกือบนึกว่าแม้แต่ปรมาจารย์ที่แข็งแกร่งถึงเพียงนั้นก็ยังไม่สามารถทำอะไรมันได้เลย!

“ดี งั้นก็อย่าหาว่าฉันไม่ให้โอกาสแกก็แล้วกัน เข้ามาเลย มาดูกันซิว่าใครจะแน่กว่าใคร!” เฉินผิงยิ้มเยาะ

ินาทีถัดมา เขาก็อุ้มกู้หลิงเอ๋อร์เอาไว้ในอ้อมแขนแล้วกระโดดออกทางหน้าต่าง หลังจากร่อนลงบนพื้นอย่างว่องไว เขาก็อันตรธานหายไปในความมืดมิด!

“บ้าฉิบ! อย่าคิดว่าจะหนีฉันพ้นเลย!” เมื่อสงบสติอารมณ์ได้ เยี่ยหลางก็สบถด่า หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ไล่ตามคนทั้งคู่ไป

“ลุงหลาง!” ฉินเฟิงที่พยายามอดทนต่อความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ไม่มีทางเลือกนอกจากเร่งฝีเท้าเพื่อไล่ตามเยี่ยหลางให้ทัน แม้ว่าเขาต้องอนทนกับความเจ็บปวดราวกับโดนทิ่มแทงทุกย่างก้าว แต่เขาก็รู้ว่าห้ามแยกกับเยี่ยหลางเป็นอันขาด ให้ตายสิวะ! แล้วถ้าหากเฉินผิงเปลี่ยนเป้าหมายมาจัดการฉันเล่า? ย่อมไม่มีทางที่ฉันจะสู้มันได้เลย!

ในขณะเดียวกัน กู่หลิงเอ๋อร์ที่อยู่ในอ้อมแขนของเฉินผิงก็สัมผัสได้ถึงสายลมหวัดหวิวที่พุ่งเข้าปะทะกับหูของเธอ เรียวแขนของเธอโอบรอบลำคอของเขาพร้อมหลับตาแน่น ความรู้สึกปลอดภัยอันยากจะอธิบายได้เริ่มก่อตัวขึ้นภายในตัวเธอ

เฉินผิงกระโดดไม่กี่ทีก็มาถึงพื้นที่เปิดโล่งแล้วรีบวางกู่หลิงเอ๋อร์ลง เพราะเกรงว่าเขาจะอดใจไม่ไหวอีกต่อไป เนื่องจากเมื่อสักครู่นี้ความนุ่มนวลของเธอสัมผัสเบาๆ กับผิวของเขา ตัวเขาสงสัยว่าหากตนขาดสติไปกับแรงยั่วยุ ยังจะมีทางออกใดอยู่หรือเปล่านะ

ในทางกลับกัน เมื่อเยี่ยหลางที่ไล่ตามพวกเขามาเห็นเฉินผิงหยุดฝีเท้าลง เขาก็หัวเราะเยาะขึ้นมา “ไอ้เด็กสารเลว แกมันช่างใจกล้าเสียจริงๆ เลย หา! ฉันเกือบคิดว่าแกจะปอดแหกวิ่งหนีไปชั่วชีวิตแล้วเสียอีก!”

“หนีไปชั่วชีวิตงั้นเหรอ? ก่อนที่พวกแกสองคนจะพบกับจุดจบ ฉันจะหนีไปได้ยังไงกันเล่า?” เฉินผิงยิ้มเยาะพลางยกยิ้มมุมปาก

ตู้ม!