หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 512

ถึงเมื่อสักครู่นี้ถึงฉินเฟิงจะไม่ร้องตะโกนบอก เยี่ยหลางก็ไม่คิดจะปล่อยเฉินผิงไปอยู่แล้ว หลังจากแผดเสียงคำรามด้วยความโกรธแค้น ก็มีหมอกประหลาดค่อยๆ ห่อหุ้มหมัดของเยี่ยหลางเอาไว้ เห็นได้ชัดเลยว่าเขากำลังใช้พลังที่มีอยู่ทั้งหมดเพื่อปลดปล่อยพลังลมปราณอันแกร่งกล้าอย่างบ้าคลั่ง!

“ไปลงนรกซะ!” เขาเหวี่ยงหมัดใส่เฉินผิงจนเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว

ตู้ม!

หลังจากเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว ฝุ่นธุลีก็ล่องลอยอยู่กลางอากาศ ร่างของเฉินผิงก็ส่ายโงนเงนก่อนที่เขาจะซวนเซถอยหลังไปก้าวหนึ่งอย่างไม่อาจควบคุมได้!

ในขณะเดียวกัน เยี่ยหลางก็ถึงกับกระเด็นถอยหลังจากแรงกระแทกอันทรงพลัง ทั่วทั้งแขนของเขาก็ค่อยๆ รู้สึกชาหนึบในไม่กี่วินาทีถัดมา แล้วค่อยหยุดลงหลังจากซวนเซถอยหลังไปเกือบยี่สิบก้าว!

“เป็นแบบนั้นไปได้ยังไงกัน? เป็นไปไม่ได้!” เยี่ยหลางตกตะลึงและไม่อยากเชื่อสิ่งที่เขาเพิ่งจะเผชิญเมื่อไม่กี่วินาทีที่ผ่านมา

ในขณะเดียวกัน ฉินเฟิงก็นิ่งงันอยู่กับที่ โอ้ พระเจ้า! ฉันกำลังมองเห็นอะไรอยู่? หรือว่าคราวนี้ลุงหลางจะยังไม่ได้รวบรวมพลังทั้งหมดที่มีอยู่อีก? ไม่ ไม่มีทางเสียหรอก!

เฉินผิงส่ายหน้าราวกับว่าความสามารถในการต่อสู้ของตนไม่เป็นไปตามที่คาดหวังเอาไว้ มิหนำซ้ำเขาถึงกับรู้สึกเจ็บแปลบในท้องอีกต่างหาก

เขาจ้องมองมาที่เยี่ยหลางพลางเอ่ยขึ้นอย่างเคร่งขรึมว่า “ตอนนี้ก็ถึงทีฉันชกแกบ้างแล้ว!”

เยี่ยหลางรู้สึกตื่นตระหนกเสียจนซวนเซถอยหลังไปอีกสองก้าว เขาใช้พลังที่มีอยู่ไปกับหมัดเมื่อสักครู่นี้เกือบหมดเกลี้ยงแล้ว แต่เฉินผิงกลับไม่เป็นอะไรแม้แต่น้อย เมื่อระฆังเตือนภัยในใจดังขึ้น เขาก็คิดจะรีบหนีไป!

เมื่อฉินเฟิงรับรู้ถึงเจตนาของเขาก็ร้องเสียงหลงอย่างหวาดวิตกว่า “ลุงหลาง ลุงจะทิ้งผมไปไม่ได้นะ!”

หลังจากได้รับบาดเจ็บสาหัส ฉินเฟิงก็รู้ว่าตนคงไม่สามารถหลบหนีไปได้ สัญชาตญาณบอกเขาว่าหากเยี่ยหลางหนีไป เขาก็คงต้องพบกับจุดจบอย่างแน่นอน

เยี่ยหลางหันไปถลึงตาใส่เขาด้วยความฉุนเฉียว ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาคิดจะหนีไปได้ทุกเมื่อ ไม่นึกเลยว่าฉินเฟิงจะชี้ช่องโหว่จนทำให้เขาเสียแผน

“ฉินเฟิง อย่าโทษฉันเลยนะ อย่างไรเสียไอ้เด็กสารเลวนี่ก็แข็งแกร่งเกินไป ถ้ามันกล้าเอาชีวิตแกล่ะก็ ฉันจะกลับมาล้างแค้นให้แกพร้อมตระกูลฉินอย่างแน่นอน!” เยี่ยหลางให้คำรับรองกับเขา

“ไม่นะ! ลุงหลาง ได้โปรดอย่าทิ้งผมไป!” ฉินเฟิงรีบวิ่งเข้าไปหาเยี่ยหลาง

ฝ่ายหลังกระโดดหนีเอาตัวรอดโดยไม่สนใจเขาเลยสักนิด!