หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 513

“อ้อ! ไม่เลย!” เขาตอบอย่างระวังคำพลางส่ายหัว

“ไปกันเถอะ!” กู่หลิงเอ๋อร์เหลือบตามองร่างไร้วิญญาณของฉินเฟิงก่อนจะหันหลังเดินจากไป ราวกับว่าความทรงจำเกี่ยวกับเขาได้ถูกลบออกไปอย่างสิ้นเชิง

เธอก้าวออกไปข้างหน้าเพียงไม่กี่ก้าวก็สะดุดเข้ากับชายผ้าปูที่นอน โชคดีที่ตั้งหลักได้ทัน เธอจึงกลับมายืนทรงตัวได้อย่างเป็นปกติ

ทันใดนั้น ผ้าปูที่นอนก็เลื่อนหลุดออก เผยให้เห็นร่างของหญิงสาวขึ้นมาต่อหน้าเฉินผิง แสงจันทร์สลัวส่องอาบร่างที่มีเพียงชุดชั้นในปกคลุมอยู่ ทำให้ผิวของเธอยิ่งผุดผ่องและไร้ที่ติ

เฉินผิงไม่อาจละสายตาไปจากร่างหญิงสาวได้เลย เธอสวยสะดุดตาราวกับเทพธิดา

เมื่อรู้สึกถึงความผิดพลาด เธอหันมาทางเฉินผิงทันที “โรคจิต! หลับตาเดี๋ยวนี้นะ!” เธอโกรธจัดจนหน้าแดงก่ำ เธอดึงผ้าปูเตียงออกมาพันร่างไว้อย่างรีบร้อน ไม่มีคำไหนจะอธิบายความอับอายของเธอได้เลยในเวลานี้!

เฉินผิงหันกลับไปทันทีและรีบปฏิเสธเป็นพัลวัน “ฉันไม่ได้ตั้งใจมอง เธอสะดุดผ้าปูที่นอนหลุดลงมาเอง ไม่ใช่เหรอ? ผมไม่เกี่ยวเลยนะ”

“อย่ามายอกย้อนนะ!” กู่หลิงเอ๋อร์ส่งสายตาเตือนเขา “ฟังนะ กลับไปจากนี่ คุณห้ามบอกใครเรื่องนี้เด็ดขาด!”

“แน่ล่ะ! ผมไม่บอกใครหรอก!” เฉินผิงสั่นหัวขณะพยายามพูดโน้มน้าวเธอ

เมื่อพวกเขากลับเข้ามาที่คฤหาสน์อีกครั้ง พวกเขาก็เจอซูอวี่ฉีกำลังเดินไปเดินมาอยู่ในห้องด้วยความกังวล

ตาของเธอเบิกกว้างเมื่อเห็นทั้งสองเดินเข้ามาด้วยกัน กู่หลิงเอ๋อร์ที่อยู่ในสภาพกระเซอะกระเซิงโดยมีผ้าปูที่นอนพันกายไว้ ก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า

“เฉินผิง คุณบาดเจ็บหรือเปล่า?” ซูอวี่ฉีถามด้วยความเป็นห่วง

“ไม่ ผมไม่เป็นไร” เขาส่ายหน้า

“แล้วกู่หลิงเอ๋อร์ล่ะ? เกิดอะไรขึ้นกับเธอน่ะ?” ซูอวี่ฉีถามอย่างกังวล

“ผมไม่รู้เหมือนกัน ทำไมไม่ลองไปถามเธอเองล่ะ?” เฉินผิงยักไหล่

ซูอวี่ฉีจึงต้องไปถามกู่หลิงเอ๋อร์เอง ทันทีที่ก้าวเข้าไปในห้อง เธอก็เห็นว่ากู่หลิงเอ๋อร์เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว และกำลังยืนมองออกไปนอกหน้าต่าง เธอดูใจลอยจนลืมปิดก็อกน้ำในห้องน้ำ

กู่หลิงเอ๋อร์ไม่ได้หันมามองด้วยซ้ำเมื่อได้ยินว่ามีคนเข้ามาในห้อง เพราะรู้ว่าคนที่เข้ามาคือซูอวี่ฉี ลึกๆ แล้วเธอรู้สึกกลัวที่ต้องเผชิญหน้ากับเพื่อนตัวเอง ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า เธอตกหลุมรักเฉินผิงตั้งแต่อยู่ในอ้อมแขนของเขาเมื่อก่อนหน้านี้ หากเขาตั้งใจจะทำมิดีมิร้ายกับเธอ เธอรู้ว่าเธอคงจะยอมให้เขาทำตามอำเภอใจ! แต่เขาเป็นสามีของเพื่อนรักเธอนะ! กู่หลิงเอ๋อร์ เธอไม่มียางอายเลยหรือยังไง?

หัวใจของซูอวี่ฉีเต้นระส่ำเมื่อได้เห็นกู่หลิงเอ๋อร์ที่ดูเหมือนตกอยู่ในภวังค์ เธอเข้าใจว่ากู่หลิงเอ๋อร์คงรู้สึกอายที่จะมองหน้าเธอ หลังจากที่ถูกฉินเฟิงพยายามจะข่มขืน

ดังนั้น เธอจึงเข้าไปปลอบโยนกู่หลิงเอ๋อร์อย่างนุ่มนวลว่า “หลิงเอ๋อร์ เรื่องมันจบไปแล้วล่ะ อาบน้ำแล้วนอนพักผ่อนเถอะ โอเคไหม? เรื่องร้ายๆ มันผ่านไปแล้ว สมัยนี้ผู้หญิงเสียความบริสุทธิ์ก่อนแต่งงานนั้นเป็นเรื่องปกติมาก เธออย่าจมอยู่กับช่วงเวลาเลวร้ายนั้นเลยนะ เธออาจจะรู้สึกว่าเธอไม่เพียบพร้อมในทุกๆ เรื่อง แต่เธอเป็นผู้หญิงที่งดงามและมีความสามารถมากมาย ฉันเชื่อว่าเวลาจะทำให้เธอได้เริ่มต้นชีวิตใหม่กับผู้ชายที่ยิ่งใหญ่ในสักวัน อีกอย่าง ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอเสมอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม เธอต้องมีสติและอย่าทำอะไรวู่วามนะ เข้าใจไหม?”

“อะไรนะ! เธอพูดเรื่องอะไรน่ะ?” กู่หลิงเอ๋อร์กลอกตาและหันหน้ามามองเพื่อน “ไอ้คนชั่วนั่นมันแค่เปลื้องผ้าฉัน แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย เฉินผิงก็เข้ามาช่วยเสียก่อน”

“อ้าว! ดีนะที่เป็นอย่างนั้น!” ซูอวี่ฉีถอนหายใจโล่งอก เธอดีใจที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับกู่หลิงเอ๋อร์

“แต่เดี๋ยวนะ...” เธออึ้งไปนิดหนึ่งเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้ “เธอบอกว่าไอ้ชั่วนั่นมันแค่เปลื้องผ้าเธอเหรอ ใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้น เฉินผิงก็เห็นเธอเปลือยแล้วอย่างนั้นเหรอ?”

กู่หลิงเอ๋อร์หน้าแดงขึ้นมา พลางนึกโทษตัวเองที่เผยความลับออกไปเสียเอง “ไม่ใช่! ไม่ใช่อย่างนั้น! ฉันยังมีเสื้อผ้าสวมอยู่ตอนที่เขาเข้ามาช่วย!”

“อ้อ เข้าใจแล้ว!” ซูอวี่ฉีพยักหน้าและหัวเราะออกมาเบาๆ “แต่ถ้าเกิดเฉินผิงเห็นเธอเปลือยขึ้นมาจริงๆ ฉันจะบอกให้เขารับผิดชอบเธอเอง!”