หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5102

"นะ... นั่นพวกเขา!" ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรผมขาวคนหนึ่งที่อยู่ไกลๆ กรีดร้อง เสียงของเขาเต็มไปด้วยความกลัวและเหลือเชื่อ "นั่นเสวียนจื่อจากสำนักทำนายชะตา เล่ยชาน ราชาเถื่อนจากเผ่าม่านหวง และท่านหญิงเม่ยซินจากวังซั่วหยิง!"

"เหลือเชื่อ! ทำไมทั้งสามถึงปรากฏตัวพร้อมกัน แต่ละคนอยู่ที่ขั้นเซียนพเนจรระดับเก้า ขนาดอยู่ในชั้นสามก็ยังประมาทพวกเขาไม่ได้!"

"ไม่นะ เฉินผิงจบเห่แล้ว! ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหายนะทั้งสามจะหมายปองของวิเศษจากซากปรักหักพังโบราณด้วย!"

“ข้าได้ยินมาว่าเสวียนจื่อเก่งกาจที่สุดในศาสตร์ทำนาย เขาน่าจะทำนายไว้แล้วว่าเฉินผิงมีของวิเศษอยู่กับตัว ส่วนเล่ยชานเป็นคนกระหายเลือดโดยสันดาน ชอบชิงของวิเศษจากคนอื่น ส่วนท่านหญิงเม่ยซิน วิธีการของนางแปลกประหลาด ยอดฝีมือมากมายต้องตายด้วยน้ำมือของนาง...”

เสียงกระซิบกระซาบแผ่กระจายไปทั่วราวกับคลื่น ทุกคนต่างส่งสายตาเวทนาและหวาดกลัวไปยังเฉินผิงและม่อชิงหยุน ราวกับว่าทั้งคู่ถูกกำหนดให้เป็นเหยื่อของทั้งสาม

เฉินผิงฟังเสียงพูดคุยของพวกเขาพลางขมวดคิ้ว เขาไม่นึกว่าข่าวเรื่องที่เขาครอบครองของวิเศษจากซากปรักหักพังโบราณจะดึงดูดยอดฝีมือจากชั้นสามมาที่นี่

ม่อชิงหยุนสั่นเบาๆ รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่ารัศมีของทั้งสามเหนือกว่าเอ้อนั่วมาก

เธอขยับเข้าไปใกล้ด้านหลังเฉินผิง ปลายนิ้วของเธอกำชายเสื้อของเขาไว้แน่น ดวงตาเต็มไปด้วยความกังวลขณะที่เธอเอ่ยว่า "เฉินผิง..."

เฉินผิงสูดหายใจเข้าลึกๆ ให้ม่อชิงหยุนอยู่ข้างหลังเขา ก่อนจะวางกระบี่พิฆาตมังกรไว้บนอกของเขาในแนวนอน คมกระบี่ส่องประกายเย็นวาบภายใต้แสงแดด

ขณะมองทั้งสามคนตรงหน้าเขา เขารู้ว่าการต่อสู้คงเลี่ยงไม่ได้

เสวียนจื่อเป็นคนแรกที่พูด เสียงของเขาแหบพร่า แต่ทุกคนได้ยินชัดเจน “มอบของวิเศษจากซากปรักหักพังโบราณมา แล้วข้าจะมอบความตายที่ปราศจากความเจ็บปวดให้เจ้า”