หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5120

เฉินผิงไม่ปล่อยให้เขาได้ตั้งตัว เขาดึงสายธนูสุดแรงและเล็งศรไปยังประมุขเทียน ประกายความมุ่งมั่นฉายในดวงตาของเขา “ตายซะ!”

ศรสีทองพุ่งออกจากสายธนู กลายเป็นลำแสงอุกกาบาตที่พุ่งพล่าน ไม่มีอะไรหยุดยั้งศรได้

เปลวเพลิงสีทองลุกโชนตามด้านหลังเมื่อศรลอยผ่านไป เผาไหม้อากาศด้วยเสียงระเบิดดังลั่น

ประมุขเทียนไม่กล้าลังเล เขาใช้โลงศพสีแดงเลือดเป็นโล่กำบัง และผนึกพลังของศพโลหิตเข้าไปเต็มที่

โลงศพขยายใหญ่ขึ้นหลายเท่า อักขระประหลาดคืบคลานไปทั่วพื้นผิว และรัศมีมรณะชวนอึดอัดก็พวยพุ่งออกมาจากโลง

ตูม!

ศรสีทองปะทะโลงศพและระเบิดออก ปลดปล่อยพลังทำลายล้างที่น่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าการระเบิดตัวเองของราชาโลหิตเสียอีก

โลงศพสั่นสะเทือนรุนแรง อักขระแตกกระจายและเกิดเสียงปริแตกเมื่อฝาโลงเสียหาย พลังสีดำของศพโลหิตพุ่งพล่านอย่างบ้าคลั่งออกมาจากรอยแตก

ประมุขเทียนเซถอยหลังไปหลายก้าว เกล็ดของศพโลหิตหลุดจากแขน เผยให้เห็นผิวสีซีดข้างใต้

ถึงแม้ศรธนูศักดิ์สิทธิ์จะทรงพลังอย่างเหลือเชื่อ แต่ก็ยังไม่อาจทำลายโลงศพสีแดงเลือดได้ และแน่นอนว่าประมุขเทียนยังคงไร้บาดแผล

ประมุขเทียนไอสองสามครั้งและเช็ดคราบเลือดจางๆ ที่มุมปาก ดวงตาของเขาเป็นประกายดุจพิษร้าย “ดีมาก เฉินผิง เจ้าทำให้ข้าโมโหจนได้!”

เฉินผิงก้มมองธนูศักดิ์สิทธิ์ในมือ สายธนูที่เคยเรืองแสงหรี่ลง ชัดเจนว่าศรดอกเมื่อครู่สูบรัศมีมารของเขาไปมหาศาล เขาเข้าใจดีว่าแม้ธนูจะทรงพลังเพียงใด มันก็ไม่สามารถสังหารประมุขเทียนผู้ถูกศพโลหิตเข้าสิงได้ในอึดใจเดียว ยิ่งกว่านั้น เขาไม่สามารถใช้พลังของศรได้เต็มที่เป็นเวลานานๆ

“เราจะทำยังไงดี เฉินผิง” ฮั่วจิงจิงถามด้วยสีหน้ากังวล

เฉินผิงกัดฟันแน่น ตาสีเข้มของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นแรงกล้า

เหลือเพียงหนทางเดียวเท่านั้นต้องให้จ้าวมารเข้าสิงฉันอีกครั้งร่างกายของฉันแข็งแกร่งพอที่จะต้านพลังส่วนใหญ่ของเขาได้แล้วด้วยพลังของจ้าวมารประมุขเทียนจะเป็นแค่มดใต้ฝ่าเท้า