หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5142

ผู้อาวุโสจ้าวสีหน้าเปลี่ยนทันทีเมื่อเห็นอาคมถูกทำลายอย่างง่ายดาย

เขาเห็นว่าเฉินผิงแทบจะไม่ได้ใช้พลังวิญญาณเลย ใช้แค่พละกำลังมหาศาลและแรงกดดันจากวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขา

“วิชาบำเพ็ญกายา? เจ้ามาจากเผ่าม่านหวงหรือ?”

น้ำเสียงของผู้อาวุโสจ้าวสงสัยและประหลาดใจ

เขาจำได้ว่าพลังอันดิบเถื่อนโหดเหี้ยมนี้คือวิชาบำเพ็ญกายาแห่งเผ่ามม่านหวง ซึ่งเป็นวิชาที่ใช้ได้เฉพาะคนในเผ่า

เผ่าม่านหวงไม่เคยมีความแค้นกับสำนักทำนายชะตา ที่จริงความสัมพันธ์ของสองฝ่ายค่อนข้างดี

แล้วเหตุใดคนของเผ่าจึงมาหาเรื่องพวกเขาถึงที่? ผู้อาวุโสจ้าวไม่เข้าใจเลย

“เผ่าม่านหวงเหรอ?”

ริมฝีปากของเฉินผิงยิ้มเย้ย “อาณาจักรแดนสรวงชั้นสามไม่มีเผ่าม่านหวงอีกแล้ว”

“หมายความว่ายังไง” ผู้อาวุโสจ้าวถามด้วยความสับสน

“ก็ไม่มีอะไรซับซ้อน ฉันก็หมายความตามที่พูดนั่นแหละ” เฉินผิงตอบพร้อมรอยยิ้มน้อยๆ

ผู้อาวุโสจ้าวขมวดคิ้วพลางถาม “จะบอกว่าเจ้ากวาดล้างเผ่าม่านหวงทิ้งไปแล้วอย่างนั้นหรือ?”

“ถูกต้อง” เฉินผิงตอบพร้อมกับพยักหน้า

“ผู้อาวุโสจ้าว อย่าไปเชื่อคำโอ้อวดของเขา” ผู้อาวุโสที่สร้างอาคมถากถาง น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม “ด้วยพลังน้อยนิดที่แสดงออกมา เป็นไปได้หรือที่เขาจะกวาดล้างเผ่าม่านหวงได้ ต่อให้สำนักทำนายชะตาของเราระดมกำลังคนทั้งสำนัก ก็คงเสียเวลาไม่น้อยกว่าจะโค่นเผ่าม่านหวงได้”

ถึงแม้เฉินผิงจะทำลายอาคมของผู้อาวุโส แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาทรงพลังจนทำลายล้างเผ่าม่านหวงได้

เฉินผิงหันไปถามผู้อาวุโส “ไม่เชื่อฉันสินะ”

“ไม่เชื่ออยู่แล้ว! อย่างเจ้าน่ะหรือจะทำลายเผ่าม่านหวงได้ เจ้า-” ผู้อาวุโสพูดไม่ทันจบประโยค แสงสีทองก็สว่างวาบขึ้นเบื้องหน้า