หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5149

“ห้าธาตุ?” ในที่สุดความเยือกเย็นของท่านหญิงก็หมดไป “เจ้าเป็นใครกันแน่?”

หูหม่าซือไม่ได้อธิบาย เขากลับหัวเราะเบาๆ “ท่านหญิง ถึงตาข้าแล้ว”

เขาประสานฝ่ามือเข้าด้วยกันแล้วกางออก ดอกบัวสีชมพูอ่อนปรากฏขึ้นระหว่างฝ่ามือทั้งสอง ลอยอยู่เหนือผิวของเขา

ดอกไม้ค่อยๆ หมุน ส่งกลิ่นหอมเย้ายวนชวนหลงใหล

“บุบผาสะกดใจ-ไป!”

ดอกบัวลอยไปหาท่านหญิง แม้จะเคลื่อนไหวช้าๆ แต่ก็ไปถึงในพริบตา

เธอสะบัดแขนเสื้อสกัดกั้น แต่ดอกไม้ก็แตกออก สลายหายเป็นละอองระยิบระยับที่ซึมเข้าไปในร่างของเธอ

“อ๊ะ!” แรงสั่นสะเทือนแล่นผ่านร่างอ่อนช้อยของเธอ และสีแดงระเรื่อแผ่ซ่านไปทั่วแก้ม

เธอรู้สึกเหมือนมีมดนับหมื่นตัวกำลังคลานอยู่ในเส้นเลือด ทั้งคัน แสบร้อนและอึดอัด

“เจ้า... เจ้าทำอะไรข้า” ลมหายใจของเธอหอบถี่อย่างผิดปกติ ดวงตาพร่ามัวไปด้วยความชื้น

หูหม่าซือยิ้มกว้าง “แค่ของเล็กๆ น้อยๆ ที่ช่วยเพิ่มความปรารถนาให้ทวีคูณขึ้นเป็นร้อยเท่า”

“เจ้าฝึกฝนวิชาล่อลวงมาหลายปี ท่านหญิง แต่เจ้าคงไม่เคยได้ลิ้มรสความปรารถนาที่แท้จริงเลยใช่ไหม”

เธอกัดฟันแน่น “น่ารังเกียจ!”

เธอโคจรพลังบำเพ็ญเพียร พยายามดับความร้อนที่พุ่งพล่าน แต่กลับพบว่ายิ่งใช้พลังมากเท่าไหร่ ความรู้สึกนั้นก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้น

“เปล่าประโยชน์” หูหม่าซือกล่าวพลางก้าวเข้ามาใกล้ “บุบผาสะกดใจมีไว้เพื่อต่อต้านศาสตร์มืดที่พวกเจ้าใช้ดูดกลืนพลังหยาง ยิ่งฝืนสู้กับมัน พิษก็ยิ่งฝังลึก”

ขาของเธออ่อนแรง แทบจะยืนตัวตรงไม่ได้

เมื่อมองเขาเข้ามาใกล้ เธอไม่อาจซ่อนความตื่นตระหนกในแววตาได้

ทันทีที่หูหม่าซือยื่นมือสัมผัสเธอ ริมฝีปากของท่านหญิงก็เผยรอยยิ้มประหลาดน่าขนลุก

“เจ้าคิดว่า... เจ้าใช้พิษได้คนเดียวหรือ?”

ริมฝีปากสีแดงเข้มของเธอเปิดออก เลือดที่แทบมองไม่เห็นพุ่งเข้ากลางหน้าผากของหูหม่าซือราวกับสายฟ้า

ใกล้เกินไป เขาไม่มีทางหลบพ้น

“ระวัง!” เฉินผิงตะโกน แต่คำเตือนนั้นช้าเกินไป

เลือดพุ่งทะลุหน้าผากของหูหม่าซือ ร่างกายของเขาแข็งทื่อ ประกายในดวงตาหรี่ลงทันที