หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5165

เฉินผิงเดินช้าๆ ผ่านห้องโถงใหญ่ ความรู้แจ้งหลั่งไหลเข้ามาในหัวทุกย่างก้าว นึกภาพวิชากระบี่เก้าเงาขึ้นมาในใจ บัดนี้แฝงไว้ด้วยความสง่างามที่เขาซึมซับมาการเคลื่อนไหวของรูปปั้นหิน

ที่ข้างนอก แสงจันทร์เย็นยะเยือกสาดส่องลงมา ท้องฟ้ามืดแล้ว

“บ้าเอ๊ย ทำไมเฉินผิงยังไม่ออกมาอีก อย่าบอกนะว่าเกิดอะไรขึ้นข้างในนั้น” หูหม่าซือลูบเคราแพะของเขาด้วยความกระวนกระวาย พลางเดินไปมาใต้ต้นไม้ ขณะที่ถุงใส่เครื่องรางที่เอวกระทบกันดังกรุ๊งกริ๊งทุกก้าวเดิน

“หูหม่าซือ ใจเย็นก่อน โชคชะตามักอวยพรให้เฉินผิง ไม่มีอันตรายเกิดขึ้นกับเขาหรอก”

ม่อชิงหยุนสวมชุดคลุมสีน้ำเงินอมเขียวพลิ้วไหว เธอดูกังวลพลางขมวดคิ้ว แต่ท่าทางของเธอยังคงสงบนิ่งเช่นเคย

ฮั่วจิงจิงกำดาบในมือแน่น แสงจันทร์ส่องประกายวาบไปตามคมดาบ คมกริบสีเงินสะท้อนลงบนใบหน้าตึงเครียดของเธอ เธอพึมพำ “รออีกครึ่งชั่วโมง ถ้าเขายังไม่ออกมา ข้าจะตามเข้าไป!”

ยังไม่ทันไรก็เห็นเงาของสองร่างลอยเข้ามา เฉินผิงปรากฏตัวพร้อมกับหยุนหวู่ กระบี่พิฆาตมังกรลุกโชนอยู่ในกำมือราวกับสายธารดวงดาว

“เฉินผิง!” ดวงตาของฮั่วจิงจิงเป็นประกาย เธอก้าวไปข้างหน้าพร้อมดาบในมือ และมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า “บาดเจ็บหรือเปล่า แล้วจิตดาบที่อยู่รอบตัวเจ้า... ข้ารู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิม”

หูหม่าซือหรี่ตา ตะปบหมัดเข้าหากันราวกับกำลังทำท่าทำนาย จากนั้นก็ร้องออกมาว่า “คุณพระ! นี่เจ้าเพิ่มระดับตอนอยู่ข้างในนั้นหรือ จิตดาบของเจ้าไม่ได้แข็งแกร่งขึ้นแค่เล็กน้อย มันเหนือกว่าที่เดิมหลายเท่า!”

ม่อชิงหยุนก้าวเข้ามาใกล้พร้อมมองเฉินผิงอย่างละเอียด ก่อนจะพยักหน้าครุ่นคิด “จริงด้วย จิตดาบของเขาเปลี่ยนไป มีเสียงสะท้อนสอดคล้องกับฟ้าดิน ดูเหมือนว่าในนั้นจะไม่อันตรายอย่างที่คิด แต่กลับเป็นโชคลาภ”

เฉินผิงยิ้มและเล่าให้ฟังสั้นๆ เรื่องรูปปั้นหินที่กลายเป็นวิญญาณดาบผู้ช่วยยกระดับจิตดาบของเขา

ทุกคนต่างชื่นชมเมื่อเรื่องราวจบลง

“งั้นดาบโบราณในมือของเจ้าคือร่างที่แท้จริงของวิญญาณดาบ?” หูหม่าซือชี้ไปที่อาวุธนั้น ดาบมีสีดำสนิทตั้งแต่ด้ามจรดปลาย ด้ามจับสลักรูปสัญลักษณ์เลือนรางที่แฝงไอเย็นยะเยือก