หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5174

แม้กลิ่นเลือดยังคงอบอวลไปทั่วซากของตำหนักลำดับเจ็ด เจ้าตำหนักชี่ก็สั่งให้ลูกน้องของเขาเตรียมห้องเงียบไว้ให้

มรกตหายากถูกฝังตามผนังด้านใน ยับยั้งพลังวิญญาณที่พุ่งพล่าน เป็นสถานที่สมบูรณ์แบบสำหรับพักฟื้น

“เฉินผิง นี่คือยาฟื้นพลังสามเม็ดสุดท้ายของตำหนักลำดับเจ็ด ยานี้ช่วยคงสภาพพลังวิญญาณได้ดีมาก เอาไปใช้สิ”

เจ้าตำหนักชี่ยื่นกล่องมรกตให้ด้วยมือทั้งสองข้าง ท่าทางของเขานอบน้อม

ฮั่วจิงจิงวางเฉินผิงลงบนม้านั่งหิน ขมวดคิ้วขณะมองรัศมีมารที่ยังคงเต้นระรัวอยู่ในอกของเขา “รัศมีมารดุร้ายนัก จะไม่เป็นอันตรายกับร่างของเจ้าหรือ?”

เฉินผิงโบกมือและเก็บยาไว้ในแหวน “ไม่ต้องห่วง จ้าวมารระมัดระวังมาก ร่างกายของผมแค่ทนพลังของเขาไม่ไหว”

เขาใช้ปลายนิ้วแตะหน้าผาก แสงสีทองจุดเล็กๆ ส่องประกาย และหอสะกดมารก็เริ่มหมุนวนช้าๆ ในตัวเขา

“ผมอยากอยู่เงียบๆ สักสองสามวัน ช่วยดูต้นทางให้ผมที”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ รัศมีสีทองอร่ามก็เบ่งบานรอบตัว ราวกับก้อนหินจมลงสู่ผืนน้ำ ร่างของเขาดำดิ่งลงสู่สมาธิอย่างเงียบเชียบ

กำแพงที่ประดับประดาด้วยมรกตสั่นไหว หอคอยโบราณสีดำมืดผุดขึ้นมาจากพื้นและดึงตัวเขาเข้าไป

“มิติอิสระภายในของวิเศษอย่างนั้นหรือ?” เจ้าตำหนักชี่อ้าปากค้าง

การผูกมิติในของวิเศษเข้ากับผืนดิน ความเชี่ยวชาญระดับนี้ช่างห่างไกลความสามารถของผู้บำเพ็ญเพียรในอาณาจักรแดนสรวงชั้นสาม

ภายในหอสะกดมาร ทิวทัศน์ที่แตกต่างออกไปโดยสิ้นเชิงได้ปรากฏขึ้น

มณีสวรรค์นับไม่ถ้วนและพลังวิญญาณที่กระพริบเป็นจังหวะกระจายอยู่ทั่วพื้นด้านใน ปะปนกับหีบใส่สมุนไพรวิเศษและวัตถุโบราณ สมบัติเหล่านี้ที่เฉินผิงยึดมาได้หลังจากกวาดล้างสำนักไปหลายแห่ง

“ตาแก่มารเฒ่า” เขาคำราม “คิดจะใช้พลังของตัวเองฉีกร่างของผมเป็นชิ้นๆ แล้วสร้างร่างกายขึ้นมาใหม่หรือไง”

เฉินผิงกัดฟันพลางโคจรวิชาจิตตวิสุทธิ หวังให้กล้ามเนื้อที่ฉีกขาดของเขาฟื้นฟู

ขณะที่จิตตวิสุทธิ ปราณเซียนบริสุทธิ์ก็หลั่งไหลเข้าสู่ร่างกาย ท่วมท้นไปทั่วตัวเขา

สามวันสามคืนผ่านไปอย่างเงียบเชียบ