หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5199

“ดูเหมือนจากนี้เราต้องคลำทางเองแล้ว” เฉินผิงมองทางเดินด้านซ้าย “กลิ่นเลือด มีสิ่งมีชีวิตอยู่ข้างล่าง ไปทางขวาแล้วกัน”

ทางเดินด้านขวาแห้งผาก เต็มไปด้วยเศษหิน หลังจากผ่านไปสามสิบนาที พวกเขาก็ออกมาสู่โถงหินปูนขนาดใหญ่

ตรงกลางมีแอ่งน้ำสีเขียวขุ่นปกคลุมไปด้วยหมอกสีขาว ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ ชวนรื่นรมย์

“นี่มันอะไรกัน...” หูหม่าซือโน้มตัวเหนือขอบแอ่ง ยื่นมือออกไป แต่เฉินผิงดึงเขากลับมา

“อย่าแตะต้อง น้ำและกลิ่นของมันมีอะไรแปลกๆ” เขาชี้ไปที่ไอระเหย “แค่สูดเข้าไปครั้งเดียว พิษก็จะปล่อยให้รัศมีมารแทรกซึมผ่านเส้นลมปราณ” เขาหยิบยาเม็ดหนึ่งจากถุงออกมาขยี้และโรยผงลงบนผิวน้ำ มีเสียงฟู่และฟองผุดขึ้น และหมอกก็สลายตัวเหมือนหิมะในกองไฟ “นั่นไงล่ะ” เขาพูด

“แอ่งน้ำตรงนี้กักขังบางสิ่งไว้ เราไปกันเถอะ” เฉินผิงเดินเลียบริมฝั่ง หูหม่าซือเดินตามหลังมา ผลึกที่ฝังอยู่ในกำแพงสว่างขึ้นทุกย่างก้าว จนกระทั่งพวกเขามองเห็นแท่นหินตั้งอยู่ฝั่งตรงข้าม มีบางสิ่งวางอยู่บนนั้น

น้ำปะทุขึ้น หนวดปลาหมึกเส้นใหญ่เท่าถังพุ่งออกจากสระน้ำและฟาดใส่หลังของหูหม่าซือ

“ถอยไป!” เฉินผิงผลักเขาออกไปและชูกระบี่พิฆาตมังกรขึ้น แสงสีทองตัดหนวดออกเป็นสองท่อน เลือดสีดำพุ่งกระจาย กลิ่นฉุนรุนแรงไหม้พื้นเป็นหลุมเป็นบ่อ

เสียงกรีดร้องดังมาจากเบื้องลึก หนวดปลาหมึกหลายสิบเส้นแตกออก ดิ้นไปมาเหมือนงูเหลือมที่โกรธเกรี้ยวและพุ่งเข้าหาพวกเขา