หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5212

เสียงโลหะกระทบกันดังขึ้นเมื่ออสรพิษยักษ์สีเขียวพุ่งใส่โล่ปราณดาบของเฉินผิง แรงกระแทกทำให้พื้นสะเทือน สัตว์ประหลาดสะดุ้งถอยหลังและส่งเสียงขู่ฟ่อ

“น่าสนใจ” ปากงูของหัวหน้าหุบเขาเกล็ดเขียวหัวเราะ น้ำเสียงดูประหลาดใจ “ใครจะคิดว่าผู้บำเพ็ญเพียรมนุษย์สองคนจะเก่งขนาดนี้”

ปากของงูอ้ากว้าง พ่นพิษสีเขียวออกมาเป็นละอองฝอย พิษแตกออกเป็นศรเรียวแหลมนับร้อยลูกกลางอากาศ แผ่กลิ่นอายมรณะ

ดวงตาของเฉินผิงหรี่ลง เขาเรียกพลังวิญญาณเพื่อสร้างโล่ทองคำ ปกคลุมชายทั้งสองไว้ทันเมื่อฝนพิษเริ่มโปรยปรายลงมา

พิษของงูส่งเสียงฟู่ๆ เมื่อปะทะกับโล่แสงของเฉินผิง ไอน้ำลอยขึ้นด้านบน อบอวลไปด้วยกลิ่นเน่าเปื่อย แต่เกราะแสงยังมั่นคง

“พิษของแกทำอะไรเราไม่ได้!” เฉินผิงตวาด

ทันใดนั้นกระบี่พิฆาตมังกรก็พุ่งออกจากฝ่ามือของเขา ริ้วแสงสีทองพุ่งตรงไปยังหัวใจใต้เกล็ดสีเขียวมรกตของอสรพิษ

หัวหน้าหุบเขาเกล็ดเขียวถอยกลับด้วยความว่องไว ขดตัวพันกันเป็นปมเพื่อปกป้องชีวิตตัวเอง แต่แล้วปราณดาบก็กัดกร่อนหางของเขา เผยให้เห็นกระดูกใต้เนื้อสีเขียว เลือดปนกรดพุ่งกระจายไปทั่วโขดหิน

“รนหาที่!” ชิงเฉอคำราม ความโกรธเกรี้ยวแฝงในน้ำเสียง เขาเลื้อยทะยานผ่านหุบเขาราวกับดินถล่ม ถอนรากถอนโคนต้นไม้ ทุบทำลายก้อนหิน เปลี่ยนพื้นดินให้กลายเป็นทุ่งสังหารน่าสะพรึงกลัว

หูหม่าซือได้โอกาสสะบัดยันต์หลายแผ่นออกจากแขนเสื้อ สร้างเครื่องรางสายฟ้าขึ้นมาก่อนจะขว้างใส่อสรพิษยักษ์

เครื่องรางกระจายเป็นวงกลมกลางอากาศและยิงสายฟ้าลงมาบนเกล็ดงู สัตว์อสูรชักกระตุก กรีดร้องภายใต้พายุสายฟ้า

เฉินผิงเผ้ามองความเจ็บปวดของอสูรงู แล้วแทงกระบี่พิฆาตมังกรไปยังจุดอ่อน

เสียงคำรามโหยหวนดังออกมาจากปากของเจ้าแห่งหุบเขาเกล็ดเขียว ร่างมหึมาสั่นสะท้านสองครั้ง แสงในม่านตาริบหรี่ลง ก่อนจะล้มลงในที่สุด ร่างสีเขียวนอนแน่นิ่ง

เฉินผิงและหูหม่าซือล้มลงกับพื้นอย่างหมดแรง พิงหลังกับโขดหินและสูดหายใจเข้าลึกๆ