หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5213

อสูรหมาป่าจ้องมองเครื่องรางที่กำลังลุกไหม้ สีหน้าซีดเผือด “จะพูดแล้ว! ข้าได้ยินหัวหน้าพูดว่าเขาเคยทำศึกกับตระกูลหูหม่า ข้ารู้เท่านี้”

“สาบานไหมว่าแกพูดจริง” เฉินผิงถาม

“ข้าสาบาน!” อสูรหมาป่าร้อง “หัวหน้ากับรองหัวหน้าคุยกัน ข้าบังเอิญได้ยิน”

เฉินผิงกับหูหม่าซือสบตากัน ความโกรธผุดขึ้นในแววตาอ่อนล้าของพวกเขา

แม้แต่ม่อเซียงยังร่วมการสังหารหมู่ตระกูลหูหม่า ถ้าอย่างนั้น ทุกฝ่ายรอบเขาเก้าอสรพิษคงมือเปื้อนเลือดเหมือนกันหมด

“ถึงเวลาตายแล้ว” เฉินผิงกล่าว และใช้กระบี่พิฆาตมังกรอันคมกริบตัดหัวอสูรหมาป่าขาดสะบั้น

"เอาไงต่อ" หูหม่าซือถาม "ก่อนอื่นเราต้องกำจัดร่างของชิงเฉอก่อน แล้วกลับไปที่ป้อมลมดำและรายงาน เราไม่เห็นอะไรทั้งนั้น" เสียงของเฉินผิงราบเรียบ "ระหว่างที่เรารับบทนักรบหน้าใหม่ ก็คอยมองหาจุดอ่อนของพวกมันไปด้วย"

พวกเขาเผาซากศพของชิงเฉอและอสูรหมาป่า เก็บไว้เพียงหัวอสูรงู แล้วเริ่มเดินจากหุบเขาไปยังป้อมลมดำ

ที่ประตูป้อมปราการ พวกเขายื่นหลักฐานชวนสยองให้ม่อเซียง

ม่อเซียงมองศีรษะในมือ ความยินดีปรากฎบนใบหน้าที่ผุพังของเขา "ทำได้ดีมาก! ไม่นึกเลยว่าเจ้าสองคนจะโค่นเจ้าแห่งหุบเขาเกล็ดเขียวได้ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พวกเจ้าอยู่ในป้อมของข้าได้"

"ขอบคุณสำหรับที่พักพิง ท่านหัวหน้า" เฉินผิงตอบ

"ไม่ต้องขอบคุณหรอก" ม่อเซียงกล่าว "คืนนี้จงพักผ่อน พรุ่งนี้ข้าจะหางานเหมาะๆ ให้คนเก่งอย่างเจ้า"

เขาส่งสัญญาณให้ยามพาพวกเขาไป จากนั้นก็นำหัวอสูรงูเดินผ่านห้องโถงไปยังห้องลับที่อยู่ถัดไป

ที่ด้านนอก พวกยามให้เฉินผิงและหูหม่าซือพักในห้องเรียบๆ ปูด้วยพื้นไม้เปล่าๆ และโคมไฟเพียงดวงเดียว แต่ก็นับว่าสะอาด

"ชายชราคนนั้นเป็นใคร" หูหม่าซือถาม "รัศมีของเขาดูจะแข็งแกร่งกว่าม่อเซียง"

"ไม่รู้สิ" เฉินผิงกล่าว "แต่ไม่ว่าจะเป็นใคร เขาก็คือผู้บงการที่แท้จริงของป้อมนี้ เราจะเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวังจนกว่าจะแน่ใจ"

"เราจะเอายังไต่อ" หูหม่าซือกระซิบ "เราพักจนถึงพลบค่ำ" เฉินผิงกล่าว "จากนั้นก็แอบออกไปค้นห้องด้านหลังห้องโถง ยามของที่นี่หนาแน่น ก้าวพลาดแค่ก้าวเดียวก็จบ ดังนั้นระวังตัวไว้ให้ดี"

ราตรีปกคลุมห้องด้วยความเงียบสงัด ขณะที่ชายทั้งสองค่อยๆ เปิดประตูออกและหายเข้าไปในเงามืด มุ่งหน้าสู่ห้องลับที่ซึ่งความลับรออยู่ในนั้น

เฉินผิงและหูหม่าซือคาดว่าม่อเซียงกับอาจารย์ชราของเขาอยู่ในห้องปิดตาย ปรึกษากันเรื่องความลับของการสังหารหมู่ตระกูลหูหม่า พวกเขาเลี่ยงยามเผ่าอสูรที่เดินลาดตระเวน และย่องไปถึงประตูห้อง