หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5214

ทางเข้าห้องลับตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้าราวกับแผ่นหินกลางราตรีกาล หินสีดำประดับด้วยสีเงินจางๆ สลักอักขระทุกตารางนิ้ว ตัวอักษรเหล่านั้นกระพริบอย่างเงียบงัน แสงของอาคมป้องกันแผ่ออกมาจากใต้ประตูหิน

หูหม่าซือกระซิบ “อาคมยังทำงานอยู่ เราจะเปิดได้ยังไง”

“ผมจะลองดู” เฉินผิงพึมพำ เขาหยิบเครื่องรางสลายอาคมป้องกันออกจากเสื้อคลุม กดลงที่ประตู แล้วถอยออกมา อักขระเครื่องรางส่องประกาย สว่างไสวขึ้นทุกขณะ จนกระทั่งอาคมบนประตูหินหลุดออก ยอมจำนนต่อแสงราวกับถ่านที่กำลังจะมอดดับ

ทั้งสองค่อยๆ เปิดประตูหนักอึ้งเข้าไป ความเงียบสงัดแผ่ไปทั่วขณะที่ก้าวเข้าไปในห้องลับ

ข้างในห้อง ม่อเซียงโน้มตัวเข้าไปใกล้ผู้อาวุโสขณะที่พวกเขากำลังสนทนากัน เปลวเพลิงจากตะเกียงริบหรี่ทาบทับเงาลงบนใบหน้าของพวกเขา

“ท่านอาจารย์” ม่อเซียงพึมพำ “ท่านว่าวังมารทมิฬรู้หรือยังว่าเรามีส่วนกับการสังหารหมู่ตระกูลหูหม่าเมื่อหลายปีก่อน?”

"ไม่น่าจะรู้" ผู้อาวุโสตอบ น้ำเสียงแผ่วแต่มั่นใจ "พวกเราเคลื่อนไหวในเงามืด และคนของพวกเขาก็มีดาบเปื้อนเลือดในคืนนั้นด้วย พวกเขาจะไม่แฉตัวเอง"

ม่อเซียงถอนหายใจ "งั้นก็ดี ข้ากลัวว่าพวกเขาจะหาข้ออ้างบุกป้อมลมดำ"

"สงบใจไว้" อาจารย์ของเขาพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว "วังมารทมิฬมีปัญหาของตัวเอง ยังไงก็เตรียมดาบของเราให้พร้อม"

"เข้าใจแล้ว ท่านอาจารย์" ม่อเซียงตอบ

เฉินผิงและหูหม่าซือซ่อนตัวอยู่หลังประตู ได้ยินทุกคำพูด ประกายไฟโกรธเกรี้ยวลุกโชนในดวงตาของเฉินผิง วังมารทมิฬกับป้อมลมดำร่วมมือกันสังหารหมู่ พวกมันสมควรตาย!

ทันใดนั้นตาของผู้อาวุโสก็ลืมขึ้น หรี่ตาลงขณะมองไปทางประตู "ใครอยู่ตรงนั้น?" เขาตะโกน

ในเมื่อถึงขั้นนี้แล้ว เฉินผิงและหูหม่าซือจึงบุกเข้ามาในห้อง ไม่ซุ่มซ่อนอีกต่อไปและเปิดตัวอย่างผ่าเผย