หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5222

“ทะ-ทำไมกลับมาเร็วขนาดนี้?” หูหม่าซือพูดตะกุกตะกัก ก่อนจะถอยกลับจนกระทั่งหลังกระแทกประตู เขากำตราประทับหัวหน้าตระกูลในมือแน่น เสียงหัวเราะของเซี่ยนจื่อดังแทรกขึ้นมาท่ามกลางความเงียบสงัด “คิดเหรอว่าเจ้าหมาน้อยข้างนอกนั่นจะถ่วงข้าได้” เธอก้าวเข้ามาใกล้ สายตาเหลือบไปเห็นตราประทับ เธอดูความประหลาดใจแวบหนึ่ง “ตราประทับหัวหน้าตระกูล เจ้าเป็นคนตระกูลหูหม่านี่เอง”

หูหม่าซือตกตะลึง แต่แล้วก็โต้ตอบกลับไป “ใช่ และข้ามาเพื่อล้างแค้นให้ตระกูล”

เซี่ยนจื่อเงยหน้า แขนเสื้อสีแดงพลิ้วไหวราวกับเปลวเพลิง “ล้างแค้นเหรอ? ด้วยอะไร? ใช้แค่ความกล้ากับตราประทับนั่นเหรอ? ข้าช่วยกวาดล้างตระกูลของเจ้าเมื่อหลายปีก่อน ตอบข้าที ผู้ถือครองตราประทับ เจ้าวางแผนจะคิดบัญชีพวกข้ายังไง?”

โทสะของหูหม่าซือเดือดพล่านเมื่อได้ยินคำพูดของเซี่ยนจื่อ เขาพุ่งเข้าใส่เธอพร้อมคำราม พร้อมสบถสาบานลั่น “ข้าจะฆ่าเจ้า!” ทว่าความโกรธแค้นไม่อาจชดเชยความห่างชั้นของพลัง เธอเพียงยกมือขึ้น ส่งคลื่นกระแทกซัดใส่เขาอย่างเย็นชาไร้ปรานี กระดูกกระทบกัน เลือดสาดกระเซ็นไปทั่ว และร่างของเขากลิ้งไปด้านหลัง ก่อนจะไถลไปตามพื้นหินอ่อน

เซี่ยนจื่อตอนนี้เป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นเซียนโลการะดับสี่ ก้าวเข้ามาทีละก้าว ชายเสื้อคลุมสีแดงเข้มลูบหินขัดเงา ความโหดเหี้ยมผุดในแววตา “เจ้ามาหาข้าเอง หูหม่าซือ อย่าหาว่าข้าใจร้ายก็แล้วกัน”

ก่อนที่เธอจะก้าวเท้าต่อ เสียงระเบิดก็ดังกึกก้องไปทั่วประตูสำนัก ฝุ่นสีแดงเข้มและเศษกระเบื้องแตกหล่นลงมาจากเพดาน

เสียงที่คุ้นเคยดังไปทั่วฝุ่นควัน “หูหม่าซือ เร็วเข้า!”

เฉินผิงปรากฏตัว รัศมีของเขาเปล่งประกายขณะเปิดทางให้ หูหม่าซือเช็ดเลือดที่คางและซวนเซ พุ่งทะยานผ่านเสาที่ล้มระเนระนาด ไล่ตามแสงด้านหลังเฉินผิง

เซี่ยนจื่อสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงระเบิดและเสียงอาวุธกระทบกันจากด้านนอก ความโกรธเกรี้ยวแผ่ไปทั่วใบหน้า แต่เธอต้องถอยกลับทุกครั้งที่เกิดระเบิด ขังเธอไว้หลังประตูสำนัก ขณะที่เหยื่อของเธอห่างออกไป

พ้นซุ้มประตูพังทลาย หูหม่าซือมองเห็นเฉินผิงกำลังปะดาบกับยอดฝีมือสำนักชื่อเหลียนหลายสิบคน แขนของเฉินผิงเต็มไปด้วยรอยแผล ทุกลมหายใจดูเจ็บปวด

“เฉินผิง!” หูหม่าซือตะโกน พยายามฝืนเรี่ยวแรงเดินไปยังสนามรบ

“ถอยไป!” เฉินผิงคำราม ไหล่ของเขาขยับพลิ้วไหว ซัดกระบี่ปะทะศัตรูดังเคร้ง “ถ้าออกไปได้ผมจะตามหาคุณเอง!”