หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5221

พวกเขาไม่ได้หนีไปไหน เฉินผิงและหูหม่าซือหลอมรวมเข้ากับเงามืดรอบอาณาเขตของสำนักชื่อเหลียน ปักหลักบนผาแคบๆ ที่มองเห็นกำแพงกระเบื้องสีแดงเข้มของสำนัก พวกเขาคิดว่าคงมีเพียงเจ้าสำนักเท่านั้นที่จะเปิดเผยความจริงของการสังหารหมู่ที่กวาดล้างตระกูลเมื่อหลายปีก่อนได้

วันแล้ววันเล่า แนวป้องกันเริ่มหนาขึ้น กับดักมากขึ้นเรื่อยๆ และบรรยากาศบนภูเขาเริ่มเปลี่ยน ราวกับว่าสำนักกำลังลับคมดาบเพื่อเตรียมทำสงคราม

ความอดทนคือเกราะป้องกัน พวกเขาเฝ้าดู พวกเขารอคอย

เช้าวันหนึ่ง พลังแผ่ลงมาจากยอดเขา ทั่วทั้งเขาเกล็ดแดงสั่นสะเทือน

ดวงตาของหูหม่าซือเป็นประกาย “เจ้าสำนักออกมาแล้ว! ถึงเวลาสักที”

เฉินผิงพยักหน้าแต่ก็ยังขมวดคิ้ว “เขาเพิ่มจะเพิ่มระดับบำเพ็ญเพียร แข็งแกร่งกว่าเดิม เราต้องระวังให้มาก”

พวกเขาหลบหน่วยลาดตระเวนตามร่องเขาและหน้าผา ไล่ตามรัศมีนั้นไปยังยอดเขา

บนยอดเขามีตำหนักสีแดงหลังใหญ่ หลังคามุงกระเบื้องขดตัวเป็นรูปอสรพิษแดงขนาดมหึมา เสียงกระซิบประหลาดดังมาจากกำแพง แม้แต่กระเบื้องก็ราวกับส่งเสียงขู่ฟ่อ งูพิษขดตัวอยู่ระหว่างคบเพลิง และกำแพงที่มองไม่เห็นหลายชั้นส่องความร้อนลงบนเหล็กกล้า หากเข้าไปสุ่มสี่สุ่มห้าย่อมไม่รอด

หูหม่าซือจ้องมองตำหนักพลางกัดฟันแน่น “เราจะฝ่าเข้าไปได้ยังไง” ทหารยามทุกคนชักดาบ ตราสัญลักษณ์บนดาบเรืองรองราวกับประกายสายฟ้า

“เราจะไม่บุกเข้าไป” เฉินผิงตอบหลังครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ผมจะล่อให้ทหารยามลงเขา ระหว่างที่พวกเขาไล่ตามผม ให้คุณแอบเข้าไปแล้วค้นหาบันทึกในห้องเจ้าสำนัก”

“ไม่มีทาง” หูหม่าซือปฏิเสธทันควันและเด็ดขาด