หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5235

เฉินผิงตัวจริงหายตัวไปด้านหลัง แส้ปราบมารพันรอบคอของเย่าหวูจื่อ “หมอบ!” เฉินผิงคำรามพลางกระชากอย่างแรง กระดูกสันหลังแตก ความร้อนแล่นผ่านลำคอของเย่าหวูจื่อ ขณะที่พลังจากแส้เผาเส้นลมปราณของเขาราวกับไฟลวก

“ตอนนี้ล่ะ” ดวงตาของเฉินผิงเป็นประกาย เขากำมือซ้ายแน่นและอัดพลังทั้งหมดเข้าที่กระดูกสันหลังของเย่าหวูจื่อ

ตูม!

แรงกระแทกทำให้ห้องโถงสั่นสะเทือน เย่าหวูจื่อชักกระตุก กระอักเลือดสีดำออกมา

หนานป้าเถียนที่อยู่ห่างๆ พยักหน้า ความชื่นชมปรากฎบนใบหน้าแข็งแกร้าว การควบคุมพลังของเฉินผิงและการจับจังหวะของเขาเกินขั้นเซียนโลกาไปแล้ว

เย่าหวูจื่อละอายยิ่งนัก เขาละทิ้งการป้องกัน รัศมีมารสีดำปะทุขึ้นเข้าปกคลุมตัวเขา เห็นเพียงดวงตาสีแดงเข้มสองดวงที่ลุกโชนกลางพายุ

“ข้าจะกลืนวิญญาณเจ้าซะ!” กรงเล็บมารพุ่งออกมาจากหมอก กรงเล็บภูตกลืนวิญญาณ หมายจะฉีกกระชากเนื้อหนังและลากวิญญาณของเหยื่อลงนรก

รอยยิ้มของเฉินผิงสั่นไหว เขาสัมผัสได้ถึงพลังมหาศาลในกรงเล็บคู่นั้น และรู้ว่าถ้าปะทะตรงๆ คงไม่ดีแน่

ดวงตาของเฉินผิงเป็นประกาย “เอาเลย!” เขาตะโกน คำสั่งของเขาดังก้องกังวานราวกับกลองศึก เขาเหวี่ยงตัวถอยหลังกลับมา หลบทันก่อนที่กรงเล็บอาบความมืดจะเอื้อมถึง ขืนโดนกรงเล็บของเย่าหวูจื่อเข้าคงไม่คุ้มแน่ หนานป้าเถียนน่าจะรับมือได้ อุ่นเครื่องแค่นี้พอแล้ว

เฉินผิงก้าวออกมา สายตาเย็นชาจ้องเขม็ง “เอาล่ะ หยูเยว่กับเย่าหวูจื่อ ได้เวลาสะสางเรื่องคราวก่อนแล้ว”

“เย่าหวูจื่อ ตอบมาซะ ตอนที่ตระกูลหูหม่าถูกกวาดล้างเมื่อหลายปีก่อน วังมารทมิฬเกี่ยวข้องด้วยหรือไม่” น้ำเสียงของเฉินผิงราวกับคำพิพากษา

เย่าหวูจื่อหัวเราะอย่างขมขื่น “ถึงตอนนี้คงไม่มีเหตุผลต้องปิดบัง ใช่ วังมารทมิฬมีส่วนร่วมในการกำจัดพวกมัน”

ไหล่ของหูหม่าซือสั่นเทา “ทำไมกัน ตระกูลของข้าไม่ได้แค้นเคืองพวกเจ้า ทำไมพวกเขาถึงต้องตาย”