หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5249

“ว่ายังไง?” ม่อเฉินถามพลางสอดดาบไม้ไว้ข้างหลัง ดวงตาเป็นประกาย

เฉินผิงสูดหายใจเข้าช้าๆ แล้วโค้งคำนับ “ดาบของท่านคือของจริง ผมยอมรับในความด้อยกว่าของตัวเอง”

“ถ้าอย่างนั้น” ม่อเฉินตอบ “เรื่องเข้าร่วมสำนักดาบ-”

ผู้อาวุโส ผม-” เฉินผิงเริ่มพูด แต่ม่อเฉินเดินมาข้างหน้าและกดฝ่ามือลงบนไหล่ของชายหนุ่ม พลังอันอบอุ่นแต่ไม่อาจต้านทานได้หลั่งไหลเข้าสู่ร่างของเฉินผิง ความร้อนเผาผิวของเขา

เขาก้มลงมอง ตรารูปดาบสีทองส่องประกายอยู่บนไหล่

“นั่นคือตราประทับของศิษย์สำนักดาบ” ม่อเฉินพูด “นับจากนี้เป็นต้นไป เจ้าเป็นพวกเราแล้ว ด้วยพรสวรรค์ของเจ้า ข้าจะให้นำสำนัก หลิงเสวี่ยอารมณ์ร้อนเกินไป จงทำหน้าที่นั้นแทนนาง”

หลิงเสวี่ยเฝ้ามองด้วยตาเบิกกว้าง เธอเผยรอยยิ้มและโค้งคำนับอย่างสง่างามให้เฉินผิง

เฉินผิงอ้าปากค้าง จ้องมองตราที่ลบไม่ออกบนไหล่ของเขา จากนั้นก็เห็นความหวังที่ส่องประกายในแววตาของม่อเฉิน และในที่สุดก็ถอนหายใจอย่างหมดหนทาง เขาโดนยัดเยียดตำแหน่งให้เสียแล้ว

ถึงกระนั้น ม่อเฉินก็ไม่ได้มีท่าทีคุกคาม ทุกกิริยาท่าทางล้วนเปี่ยมไปด้วยความเคารพและดูจะตั้งใจฝึกวิชาดาบให้เขาจริงๆ อย่างน้อยเฉินผิงก็รู้สึกได้

“ก็ได้” เขาพึมพำ เสียงถอนหายใจดังมาออกอย่างไม่เต็มใจ

เฉินผิงหัวเราะเบาๆ ด้วยความยอมจำนน “ในเมื่อผู้อาวุโสยืนยันหนักแน่น ผมก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำตามคำขอ”

เหล่าศิษย์รุ่นเยาว์ต่างมองหน้ากันด้วยความสับสน ความเหลือเชื่อปรากฏชัดบนใบหน้าของทุกคน

ชายหนุ่มผู้นั้นชื่อหลี่ชือเซี่ยง เขาหัวเราะเบาๆ ก่อนจะกวาดตามองเฉินผิง “หลิงเสวี่ย เจ้าคงล้อเล่น เซียนพเนจรน่ะหรือจะเป็นหัวหน้าเราได้ สำนักของเราอาจจะอ่อนแอลง แต่ไม่ถึงขนาดนั้น”

เขาก้าวเข้าไปใกล้ ปลดปล่อยรัศมีของเซียนโลการะดับสาม “เจ้าหนู ข้าไม่รู้ว่าเจ้าใช้เส้นสายแบบไหน แต่ยังไงก็ต้องผ่านเราไปก่อน รับสามกระบวนท่าจากข้าให้ได้ก่อน ข้าถึงจะเรียกเจ้าว่าหัวหน้า กล้าลองไหม?”

ศิษย์คนอื่นๆ พูดเสริม “นั่นสิ! หลี่ชือเซี่ยงเป็นหนึ่งในศิษย์ที่เก่งที่สุดในรุ่นเรา ถ้าแม้แต่เขายังไม่ได้เป็นศิษย์เอก แล้วทำไมคนนอกถึงได้ตำแหน่งนี้ไป?”

หูหม่าซือกำลังจะพูด แต่เฉินผิงยกมือขึ้นเพื่อให้เขาสงบลง