หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5249

“ว่ายังไง?” ม่อเฉินถามพลางสอดดาบไม้ไว้ข้างหลัง ดวงตาเป็นประกาย

เฉินผิงสูดหายใจเข้าช้าๆ แล้วโค้งคำนับ “ดาบของท่านคือของจริง ผมยอมรับในความด้อยกว่าของตัวเอง”

“ถ้าอย่างนั้น” ม่อเฉินตอบ “เรื่องเข้าร่วมสำนักดาบ-”

ผู้อาวุโส ผม-” เฉินผิงเริ่มพูด แต่ม่อเฉินเดินมาข้างหน้าและกดฝ่ามือลงบนไหล่ของชายหนุ่ม พลังอันอบอุ่นแต่ไม่อาจต้านทานได้หลั่งไหลเข้าสู่ร่างของเฉินผิง ความร้อนเผาผิวของเขา

เขาก้มลงมอง ตรารูปดาบสีทองส่องประกายอยู่บนไหล่

“นั่นคือตราประทับของศิษย์สำนักดาบ” ม่อเฉินพูด “นับจากนี้เป็นต้นไป เจ้าเป็นพวกเราแล้ว ด้วยพรสวรรค์ของเจ้า ข้าจะให้นำสำนัก หลิงเสวี่ยอารมณ์ร้อนเกินไป จงทำหน้าที่นั้นแทนนาง”

หลิงเสวี่ยเฝ้ามองด้วยตาเบิกกว้าง เธอเผยรอยยิ้มและโค้งคำนับอย่างสง่างามให้เฉินผิง

เฉินผิงอ้าปากค้าง จ้องมองตราที่ลบไม่ออกบนไหล่ของเขา จากนั้นก็เห็นความหวังที่ส่องประกายในแววตาของม่อเฉิน และในที่สุดก็ถอนหายใจอย่างหมดหนทาง เขาโดนยัดเยียดตำแหน่งให้เสียแล้ว

ถึงกระนั้น ม่อเฉินก็ไม่ได้มีท่าทีคุกคาม ทุกกิริยาท่าทางล้วนเปี่ยมไปด้วยความเคารพและดูจะตั้งใจฝึกวิชาดาบให้เขาจริงๆ อย่างน้อยเฉินผิงก็รู้สึกได้

“ก็ได้” เขาพึมพำ เสียงถอนหายใจดังมาออกอย่างไม่เต็มใจ

เฉินผิงหัวเราะเบาๆ ด้วยความยอมจำนน “ในเมื่อผู้อาวุโสยืนยันหนักแน่น ผมก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำตามคำขอ”