พวกเขาทั้งหมดก็นั่งลงที่โต๊ะอาหาร เซินเมิ่งเฉินจงใจนั่งลงข้างๆ ไป๋จ่านถัง ดูเหมือนว่าเธอจะชอบไป๋จ่านถังมากทีเดียว
ในระหว่างมื้อค่ำ เซินเมิ่งเฉินพูดคุยถามคำถามกับไป๋จ่านถังอยู่ตลอดเวลา แต่อย่างไรก็ตามเธอกลับไม่คุยกับเฉินผิงเลย
เซินเตี้ยนซานเองก็ดูเหมือนว่าจะเป็นกันเองกับไป๋จ่านถังมาก คนอื่นๆ คงจะเห็นเฉินผิงเป็นอากาศธาตุ อย่างไรก็ตาม เฉินผิงเองก็ไม่ได้สนใจเช่นกัน เขาเพียงแต่ทานอาหารไปเงียบๆ เท่านั้น
หลังจากที่ตีสนิทกับเซินเตี้ยนซานเรียบร้อยแล้ว ไป๋จ่านถังจึงถามเขาว่า” คุณเซิน ได้ยินเมิ่งเฉินบอกผมว่าคุณเป็นที่รู้จักในนาม ‘ศาสดาเซิน’ เพราะว่าคุณสามารถทำนายอนาคตคนได้เพียงแค่มองแว็บเดียว ผมสงสัยว่าคุณพอจะบอกเกี่ยวกับอนาคตของผมได้ไหม”
“พ่อคะ ทำไมพ่อไม่ทำนายอนาคตให้จ่านถังบ้างล่ะคะ? หนูคิดว่าเขามาจากตระกูลที่ร่ำรวยอนาคตของเขาต้องดีมากแน่ๆ ค่ะ” เซินเมิ่งเฉินพูดเสริมขึ้นมา
เซินเตี้ยนซานคลี่ยิ้ม “แน่นอนว่าคุณไป๋มาจากตระกูลที่ร่ำรวย แต่ว่า…”
ไป๋จ่านถังหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะทันทีที่ได้ยินแบบนั้น เขาถามด้วยความกระวนกระวายว่า “คุณเซิน แต่ว่าอะไรครับ?”
“แต่ว่าดูเหมือนตระกูลไป๋จะตกต่ำลง พวกคุณต้องการผู้มีพระคุณคนหนึ่งเพื่อมาช่วยเหลือ ถ้าหากตระกูลไป๋สามารถคว้าโอกาสให้ผู้มีพระคุณคนนั้นช่วยเหลือได้ ตระกูลก็จะเจริญรุ่งเรืองตลอดไป” เซินเตี้ยนซานอธิบายให้เขาฟัง
“คุณเซิน ไม่ทราบว่าใครคือผู้มีพระคุณคนนั้นครับ?” ไป๋จ่านถังเหลือบมองไปยังเฉินผิงในขณะที่ถามเซินเตี้ยนซานด้วยความกระตือรือร้น
ถ้าหากเฉินผิงเป็นผู้มีพระคุณคนนั้น ฉันก็ต้องปฏิบัติกับเขาด้วยความเคารพมากกว่านี้ แต่ถ้าหากไม่ใช่เราก็คงไม่ต้องไปเสียเวลากับเขา
“ฮ่าๆๆ ผมบอกคุณได้เพียงเท่านี้ นี่มันเป็นความลับที่ผมไม่สามารถเปิดเผยได้” เซินเตี้ยนซานลูบเคราของเขาแล้วหัวเราะเสียงดังออกมา
ไป๋จ่านถังจึงคลี่ยิ้มเช่นกัน เขารู้ว่าเขาไม่ควรกดดันเพื่อถามคำถามต่อไป เมื่อถึงตอนนั้นเขาคงทำได้แค่ปฏิบัติกับเฉินผิงในฐานะผู้มีพระคุณ
เซินเมิ่งเฉินจึงชี้ไปที่เฉินผิงแล้วพูดกับพ่อของเธอว่า “พ่อคะ ช่วยดูให้ผู้ชายคนนี้ด้วยสิ หนูดูก็รู้ว่าเขาต้องมาจากตระกูลที่ไม่ดีเท่าไหร่ แต่เขากลับโชคดีมากในเรื่องความรักและความสัมพันธ์ และหนูเดาว่าเขาจะต้องเจอกับหายนะในเร็วๆ นี้ แต่พอหนูลองดูอีกสองรอบ มันเหมือนจะไม่ใช่แบบนั้น”
เซินเตี้ยนซานส่ายหัวโดยที่ไม่แม้แต่จะมองไปยังเฉินผิง
“หมายความว่ายังไงคะพ่อ ไม่มีอะไรที่เราพอจะสามารถช่วยเขาได้เลยหรือคะ?” เซินเมิ่งเฉินเอ่ยออกมาด้วยความตกใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...