หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5276

สามวันต่อมา การประลองรอบสองก็เริ่มขึ้นภายใต้ท้องฟ้าไร้เมฆ

สนามประลองคนน้อยลงจากการคัดออกรอบแรก บัดนี้เต็มไปด้วยดาบที่เฉียบคมที่สุดของแต่ละสำนัก นักสู้แต่ละคนแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม

เฉินผิงได้สู้กับจางค่วง ศิษย์ขั้นเซียนโลการะดับสี่จากสำนักหลี่ฮั่ว ว่ากันว่าวิชาตัดอัคคีของจางค่วงหลอมเหล็กได้ และน่าจะเป็นเรื่องจริงเมื่อดูจากไอร้อนระอุที่เกาะบนดาบสีแดงเข้มของเขา

“น่าประหลาดที่เจ้ามาได้ไกลขนาดนี้ เจ้าหนู แต่โชคของเจ้าหมดลงเท่านี้ล่ะ!”

จางค่วงยกดาบสีแดงเข้มที่ประดับด้วยเปลวไฟ เห็นได้ชัดว่าเป็นอาวุธวิเศษธาตุเพลิง

เฉินผิงไม่สะทกสะท้านและชักกระบี่พิฆาตมังกรออกมาช้าๆ คมกระบี่ออกจากฝักโดยแทบไม่มีเสียง มีเพียงเสียงคำรามต่ำๆ ราวกับอสรพิษพึมพำอยู่ในห้วงนิทรา

อีกด้านหนึ่ง หูหม่าซือรู้สึกหนาวสั่น มีเพียงเขาที่รู้ว่าภายในเสียงเบาๆ นั้นแฝงไปด้วยพลังที่รุนแรงเพียงใด

“อา ในที่สุดเจ้าก็ชักกระบี่ออกมาแล้ว” จางค่วงพูดเสียงเรียบ “จงยินดีเถอะในตอนที่ยังทำได้ พอจบการประลอง ดาบสวยๆ ของเจ้าจะกลายเป็นเพียงแท่งเหล็กผุๆ”

เขาพุ่งตัวไปข้างหน้า ดาบเพลิงของเขาพุ่งทะยานขึ้นไปราวกับมังกรที่ผุดจากท้องทะเล ไอความร้อนซัดสาดข้ามสนามประลองมาหาเฉินผิง

เสียงหายใจเฮือกดังไปทั่วอัฒจันทร์ เมื่อคลื่นความร้อนแผ่ออกไป ผู้บำเพ็ญเพียรระดับล่างต่างพากันถอยหลัง มือทั้งสองข้างบังใบหน้าจากลมร้อนที่พัดเข้ามา

“พลังมหาศาลจริงๆ! ดาบตัดอัคคีสมคำร่ำลือ!”

“เฉินผิงเสร็จแน่ พลังวิญญาณของผู้บำเพ็ญเพียรขั้นเซียนพเนจรต้านเปลวไฟนั้นไม่ได้หรอก!”

แต่เฉินผิงกลับก้าวไปข้างหน้าแทนที่จะถอย รองเท้าของเขากระทบกับพื้นด้วยความมั่นใจ

การสะบัดข้อมือแผ่วเบา กระบี่พิฆาตมังกรตวัดเป็นวงโค้งอย่างรวดเร็วจนดูเหมือนจะหายไปในชั่วพริบตา

ดาบปะทะเปลวเพลิง และมังกรคำรามก็สลายไปราวกับควันในสายฝน ความโกรธเกรี้ยวของมันหายไปกว่าครึ่งในพริบตา

“อะไรกัน?”

ดวงตาของจางค่วงเบิกกว้าง เขาไม่เคยเจอใครทำลายวิชาดาบตัดอัคคีได้ง่ายดายขนาดนี้มาก่อน

ชิ้ง!

สนามประลองตอบรับด้วยเสียงตะโกนดังสนั่นจนธงสะบัด

“ชนะในกระบวนท่าเดียวอีกแล้ว เฉินผิงช่างเหลือเชื่อจริงๆ!”

“ขั้นเซียนพเนจรระดับแปดเอาชนะขั้นเซียนโลการะดับสี่ได้งั้นเหรอ? บ้าไปแล้ว!”

“ความเร็วระดับนี้ ข้าว่าเขาไปได้ไกลแน่!”

บนที่นั่งสำหรับแขก ฉินหลี่ขมวดคิ้วแน่น เขาโน้มตัวไปทางจ้าวจิงเฟิงและพึมพำ “ฝีเท้าของเขาดูธรรมดา แต่วิชาทรงพลัง ถ้าเจอเขาอย่าประมาทกระบี่เล่มนั้น”

จ้าวจิงเฟิงยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ “ใจเย็นๆ ท่านประมุข ก็แค่ลูกไม้ปลายแถว ถ้าเผชิญหน้ากัน เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้าหรอก”

เสียงของฉินหลี่แผ่วลง “ที่ยิ่งกว่าฝีเท้าคือปราณดาบของเขาที่คมกริบดุจเหล็กกล้า ข้าเคยสัมผัสมาแล้ว ระวังตัวไว้ ไม่อย่างนั้นเจ้าจะเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำ”

คำพูดนั้นทำให้ฉินเฟิงหวนนึกถึงเหตุการณ์ที่ประตูเมือง จิตดาบที่มองไม่เห็นของเฉินผิงเฉือนผ่านระหว่างฉินเฟิงและหลิงเสวี่ยกะทันหัน บีบให้พวกเขาถอยออกจากกัน