หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5281

ร่างเงามังกรทองขนาดมหึมาที่ถูกสร้างขึ้นจากจิตดาบอันดิบเถื่อนพุ่งออกมาจากการโจมตีของเฉินผิง มันเปล่งเสียงคำรามดังกึกก้องสะเทือนไปทั่วสวรรค์ ก่อนจะพุ่งเข้าใส่พลังดาบผ่ามิติของจ้าวจิงเฟิง

ตูม!

แรงกระแทกที่ตามมารุนแรงยิ่งกว่าการปะทะครั้งก่อนหน้า ชั่วพริบตานั้นความโกรธเกรี้ยว ความร้อนและแสงหลอมรวมกันเป็นระเบิดที่ดังสนั่นหวั่นไหว

สนามประลองสะท้านราวกับเรือกลางพายุ วงแหวนอาคมกั้นพลังวิญญาณที่อยู่รอบๆ ปริแตกและเกิดเป็นรอยแยกที่มีแสงลอดออกมา

คลื่นกระแทกรุนแรงพุ่งออกไป แม้อาคมกั้นพลังวิญญาณจะกักพลังส่วนใหญ่ไว้ได้ แต่เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรที่กำลังเฝ้าดูก็รู้สึกหน้ามืด หลายคนเซถอยหลังไปหลายสิบก้าว ใบหน้าแดงก่ำขณะพยายามกลั้นหายใจ

เมื่อฝุ่นผงหายไปในที่สุด สนามรบก็กลับมาอึมครึม เศษซากของสนามประลองถูกบดบังด้วยแสงเรืองรองจางๆ ของพลังวิญญาณที่ริบหรี่

จ้าวจิงเฟิงคุกเข่าลงข้างหนึ่ง วิชาดาบทลายฟ้าที่เขาภูมิใจแตกสลายหมดรูป เลือดเปื้อนเสื้อผ้าและรัศมีของเขาเลือนรางราวกับแสงเทียนต้องลม

บาดแผลลึกที่อกของเขาเผยให้เห็นกระดูกใต้กล้ามเนื้อฉีกขาด เป็นรอยแผลที่ได้จากมังกรเหินเวหาของเฉินผิง

ก่อนหน้านั้นระหว่างที่พลังมหาศาลปะทะกัน จ้าวจิงเฟิงพลาดไปเพียงจังหวะเดียว และความผิดพลาดนั้นทำให้เขาพ่ายแพ้

ความเงียบอึมครึมปกคลุมไปทั่ว

ไม่มีผู้ชมคนใดกล้าเอ่ยปาก พวกเขาจ้องมองด้วยดวงตาเบิกกว้าง สีหน้าของแต่ละคนเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

เฉินผิงที่เป็นแค่เซียนพเนจรระดับแปดเพิ่งจะโค่นเซียนโลการะดับหกได้

แม้จะชนะอย่างฉิวเฉียด ก็ยังนับว่าเป็นชัยชนะอยู่ดี

เฉินผิงยืนพิงกระบี่พิฆาตมังกร ผิวซีดเซียว อกของเขาสั่นระริกจากความเหนื่อยล้า กระนั้นดวงตากลับดุจเหยี่ยวล่าเหยื่อ ไม่หวั่นเกรงต่อชายผู้พ่ายแพ้เบื้องหน้าเขา

เขาใช้วิชาดาบอย่างเดียว ไม่มีเครื่องราง ไม่ใช้ลูกไม้อื่นใด เฉินผิงแอบขอบคุณม่อเฉินในใจ ผู้ซึ่งสอนให้เขาเปลี่ยนวิชาอันหนักหน่วงให้เป็นความเฉียบคม

จ้าวจิงเฟิงมองดูเฉินผิงก้าวเข้ามาทีละก้าว ความหวาดกลัวปะปนกับความเคียดแค้นในแววตาของเขา

เขาเข้าใจอย่างแจ่มชัดและเจ็บปวด เขาไม่มีเรี่ยวแรงที่จะยกดาบขึ้นได้อีกต่อไป

“ข้า... ข้าขอยอมแพ้!” เขาพูดเสียงแหบในขณะที่ปากยังคงได้รสเลือด

คำพูดนั้นจบลงพร้อมแรงเฮือกสุดท้ายของเขา

เขาปรารถนาเพียงลมหายใจและเวลา เวลาสำหรับเยียวยาความแค้นในเงามืด

เฉินผิงชะงัก จ้องมองนักดาบที่หมดสภาพในฐานะผู้พ่ายแพ้ แววตาของเขายากจะอ่านออก

เขายกกระบี่พิฆาตมังกรขึ้น ตั้งใจที่จะจบสิ่งที่ได้เริ่มไว้ แต่แล้วก็ข่มใจ ปล่อยให้จิตสังหารของเขาจางหายไป