หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5290

เสียงที่เฉินผิงไม่ได้ยินมานานหลายเดือนดังก้องอยู่ในใจ แผ่วเบาราวกับเสียงใต้น้ำ “อย่าไปไกลมากกว่านี้...”

คำเตือนนั้นเป็นของจ้าวมารสีชาด ดังขึ้นในทะเลจิตสำนึกของเฉินผิงซึ่งทำเอาเขาใจหายวูบ

เฉินผิงชะงักราวกับมีโซ่เกี่ยวตัวเขาไว้ เขาเรียกจ้าวมารสีชาด “ท่านจ้าวมาร... ท่านจ้าวมาร...”

เขาพูดชื่อนั้นด้วยน้ำเสียงที่เหมือนคำสั่ง แต่ในใจแอบคาดหวัง

มีเพียงความเงียบตอบกลับมา เหมือนจ้าวมารสีชาดได้หายไปอีกครั้ง

หูหม่าซือเดินมาข้างเขา กระดิ่งบนเสื้อคลุมสั่นระริก “เฉินผิง เกิดอะไรขึ้น?” ดวงตาที่ร่าเริงเสมอ กลับหรี่ลงด้วยความกังวล

เฉินผิงไม่พูดอะไรพลางขมวดคิ้ว ทำหน้าเหมือนนักวางแผนที่เดินแผนผิดพลาด

ดาบของม่อเฉินแกว่งข้างลำตัวขณะที่เขาเดินช้าลง “เฉินผิง มีอะไรหรือ” น้ำเสียงของชายชราแฝงด้วยความเคร่งขรึมมากกว่าความกังวล

“ท่านอาจารย์ บางทีเราไม่ควรบุกเข้าไปในตำหนักวิถีมารตอนนี้ ผมรู้สึกว่ายังแกร่งไม่พอ ต้องเคี่ยวเข็ญตัวเองให้มากกว่านี้ค่อยไปสู้กับพวกมัน” เฉินผิงกล่าวยอมรับอย่างแผ่วเบา ซึ่งแม้แต่ตัวเขาเองยังประหลาดใจ

“ข้าก็คิดอย่างนั้น จะเอายังไงก็แล้วแต่เจ้า” ม่อเฉินพยักหน้า จากนั้นก็เหลือบมองหูหม่าซือโดยไม่พูดอะไร

ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขากำลังจะไปตำหนักวิถีมารเพื่อตามหาวิญญาณของตระกูลหูหม่า

“เฉินผิง พูดอะไรของเจ้า? จะไม่ช่วยข้าแล้วเหรอ?” เสียงของหูหม่าซือทั้งเหลือเชื่อและหวาดกลัวปะปนกัน

เขาเดินทางกับเฉินผิงนานพอที่จะรู้ว่าชายคนนี้ไม่เคยหวั่นเกรงอันตราย

การเห็นเขาลังเลรู้สึกเหมือนเห็นภูเขาถล่ม

“ผมก็ต้องช่วยคุณอยู่แล้ว” เฉินผิงกล่าว “แต่เราต้องระวัง ตอนนั้นไม่ใช่แค่ตำหนักวิถีมารที่สังหารคนตระกูลคุณ หุบเขากู่ สำนักเฉิงกวง ยังมีฝ่ายอื่นร่วมมือด้วย เราจะเล่นงานพวกที่อ่อนแอก่อน ปล้นชิงพวกมัน เสริมความแข็งแกร่ง แล้วค่อยเก็บตัวการใหญ่”

เขาวางแผนคร่าวๆ ในหัว เริ่มจากเหยื่อที่อ่อนแอ สร้างอาณาเขต กดดันศัตรู แล้วโจมตีที่จุดสำคัญอย่างไม่ปราณี

เขาไม่ได้เพิกเฉยกับคำเตือนของจ้าวมารสีชาด เฉินผิงเชื่อมั่นในสัญชาตญาณของจ้าวมารมากกว่าตัวเอง เขาเชื่อเพราะเขายังอยากมีชีวิตอยู่

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน