หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5291

งูยักษ์ร่างบวมเป่งขนาดเท่าลำต้นไม้ผุดขึ้นมาจากโคลนตม ก่อนจะตัวสั่นและจมหายไปเมื่อสัมผัสรัศมีมารของเฉินผิง

พอถึงยามพลบค่ำ ป่าไผ่สีม่วงทึบก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้า แต่ละต้นพลิ้วไหวใต้ท้องฟ้าอัสดง

หมอกสีม่วงลอยผ่านกิ่งก้าน กัดกร่อนอย่างรุนแรงจนกำแพงรัศมีมารของเฉินผิงสั่นเป็นระลอกคลื่นเหมือนผิวน้ำ

“เรามาถึงเขตแดนชั้นนอกของหุบเขากู่แล้ว ทาสพิษของพวกมันแฝงตัวอยู่ในดงไผ่ พวกมันคือผู้บำเพ็ญเพียรที่หัวใจถูกฝังพิษ” ม่อเฉินเตือนเสียงเบาท่ามกลางสายลม

ทันทีที่เขาพูดจบ หลายสิบร่างก็โผล่ออกมาจากหมอก เคลื่อนไหวด้วยความอาฆาต

พวกมันผอมหนังหุ้มกระดูก เนื้อตัวเป็นสีน้ำเงินอมม่วง ดวงตาแดงก่ำ แต่ละตัวถือหอกกระดูกที่ชุ่มไปด้วยพิษ

“บุก!” เหล่าทาสพิษคำรามเสียงแตกพร่า

พวกมันพุ่งทะยานเข้ามา เคลื่อนไหวแข็งทื่อแต่ไร้ซึ่งความกลัว ราวกับไม่รู้จักความตาย

หูหม่าซือขว้างเครื่องรางเพลิงออกไปสามอัน เปลวเพลิงสีทองแผ่กระจายราวกับกระแสน้ำ แผดเผาพวกที่อยู่ข้างหน้าจนเหลือเพียงขี้เถ้า

“ระวังเลือดของพวกมัน!” ม่อเฉินตะโกน

เฉินผิงพุ่งไปข้างหน้า กระบี่พิฆาตมังกรของเขาเปล่งแสงวาบพร้อมเสียงโลหะกระทบ

วงแสงสีทองที่ผสานกับพลังสีดำลอยออกไป ตัดผ่านเอวของพวกมัน เลือดสีม่วงกระเด็นเปื้อนหินแข็งและละลายเป็นรูเล็กๆ จำนวนมาก

“ทาสพิษเหล่านี้เคยเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นเซียนโลกา” ม่อเฉินกล่าวพลางสกัดเข็มพิษที่ลอยเข้ามา “ปรสิตกินหัวใจแห่งหุบเขากู่ประทับอยู่ในอก และเปลี่ยนพวกเขาให้กลายเป็นหุ่นเชิดไร้ความคิด”

“มีวิธีปลดปล่อยพวกเขาบ้างไหม?” เฉินผิงถาม ขมวดคิ้วแน่นเมื่อเห็นความเจ็บปวดยังคงปรากฏในแววตาของพวกเขา

“แทบไม่มีเลย” หูหม่าซือตอบพลางใช้เครื่องรางเยือกแข็งขังทาสพิษหนึ่งคนไว้ในก้อนน้ำแข็ง “ปรสิตฝังแน่นในหัวใจ พลาดนิดเดียวร่างจะระเบิดทันที”

ความลังเลของเฉินผิงหายไป กระบี่พิฆาตมังกรเปล่งประกาย คมกระบี่วาดลวดลายแห่งวิชาดาบที่เขาได้มาจากสุสานดาบ

ทุกครั้งที่แทงจะทะลุหัวใจ และทุกครั้งที่ฟาดฟันรัศมีมารจะพุ่งไปตามคมกระบี่ สังหารปรสิตที่ซ่อนภายใน

ตุบ! ตุบ! ตุบ!

“นี่มันอักขระเตือนภัย” เฉินผิงกล่าวพลางปัดหิน “ถ้าเราเข้าไปข้างใน สัตว์พิษทุกตัวที่นี่จะรู้ทันที”

ขณะที่เขารวบรวมพลังวิญญาณ รัศมีมารของเขาก็แผ่จากปลายนิ้วสู่แท่นหินแกะสลัก

แสงสีเขียวสั่นไหว จากนั้นก็ดับลงเมื่อพลังสีดำบดบังอักขระ

“เรียบร้อยแล้ว ไปกันเถอะ” เฉินผิงพูดพลางดึงมือออก

พวกเขาก้าวเข้าไปในหุบเหว ทันใดนั้นลมแห้งผากก็พัดผ่านหน้าผา ตะขาบตัวสูงครึ่งฟุตนับไม่ถ้วน ตัวเคลือบโลหะสีดำเป็นมันวาวพุ่งออกมาจากถ้ำ เหล็กในของพวกมันเรืองแสงสีฟ้า

“บ้าเอ๊ย โดนเจอตัวจนได้! พวกนี้มันตะขาบเหล็กไหล กระดองของพวกมันแข็งยิ่งกว่าเหล็กกล้า!” ม่อเฉินอุทานพลางขมวดคิ้ว

หูหม่าซือย่อตัวลงด้านหลังเฉินผิง กำเครื่องรางไว้แน่น

เฉินผิงหรี่ตาลง ตวัดกระบี่พิฆาตมังกรเป็นวงแสง